Estoński CIT w nowej odsłonie (cz. II) – ogólne zasady rachunkowości i opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek

Księgi rachunkowe podatnika ryczałtu od dochodów spółek (tzw. estoński CIT, dalej ryczałt lub EC), prowadzone zgodnie z uor, stanowią jednocześnie podstawę ewidencji podatkowej. W przepisach updop regulujących EC występują pojęcia wyniku finansowego netto, podziału lub pokrycia wyniku finansowego netto, zysku (straty) netto, którym nadano znaczenie ustalone w przepisach o rachunkowości.

W związku z tym u podatnika EC przychody i koszty ustalane dla celów rachunkowych stają się przychodami i kosztami podatkowymi, obowiązuje wyłącznie rachunkowa metoda ustalania różnic kursowych, nie mają zastosowania przewidziane w updop wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, zasady ustalania momentu powstania przychodu i poniesienia kosztu (np. w przypadku odsetek), nie stają się przychodem przysporzenia uznawane za przychody wyłącznie przez updop (np. przyjęcie nieodpłatnej usługi).

Aby wyeliminować podwójne opodatkowanie/rozliczenie tych samych przychodów/kosztów oraz możliwość nieuwzględnienia określonych przychodów/kosztów w rozliczeniu podatkowym, podatnik przechodzący na ryczałt ma obowiązek sporządzić wstępną korektę przychodów i kosztów uzyskania przychodów, tzn. ustalić różnice w przychodach i kosztach, które wynikają z ich odmiennej klasyfikacji dla celów prawa podatkowego i bilansowego, a także ustalić i ew. opodatkować powstały w ten sposób dochód.