Zamówienie-Koszyk
Dokończ - Edytuj - Anuluj

Droga Użytkowniczko, Drogi Użytkowniku, klikając AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU wyrazisz zgodę na to aby Rachunkowość Sp. z o.o. oraz Zaufani Partnerzy przetwarzali Twoje dane osobowe takie jak identyfikatory plików cookie, adresy IP, otwierane adresy url, dane geolokalizacyjne, informacje o urządzeniu z jakiego korzystasz. Informacje gromadzone będą w celu technicznego dostosowanie treści, badania zainteresowań tematami, dostosowania niektórych treści do lokalizacji z której jest odczytywana oraz wyświetlania reklam we własnym serwisie oraz w wykupionych przez nas przestrzeniach reklamowych w Internecie. Wyrażenie zgody jest dobrowolne.

Klikając w przycisk AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU wyrażasz zgodę na zapisanie i przechowywanie na Twoim urządzeniu plików cookie. W każdej chwili możesz skasować pliki cookie oraz ograniczyć możliwość zapisywania nowych za pomocą ustawień przeglądarki.

Wyrażając zgodę, pozwalasz nam na wyświetlanie spersonalizowanych treści m.in. indywidualne rabaty, informacje o wykupionych przez Ciebie usługach, pomiar reklam i treści.

AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU
account_circle
dehaze

Logowanie

e-mail:

hasło:

 

 

Logowanie za pomocą e-maila

Jeżeli nie pamiętasz hasła albo nie masz konta, to wyślemy na Twój e-mail wiadomość weryfikującą. Po kliknięciu w link z e-maila będziesz zalogowany na urządzeniu do chwili wylogowania.

e-mail:

Klikając w poniższy link, zgadzasz się na zapisanie podanych w formularzu danych i wykorzystywanie ich zgodnie z polityką przetwarzania danych dostępną w dokumencie ⇒Polityka przetwarzania danych osobowych (RODO)⇐

 

Logowanie do za pomocą e-maila

Sprawdzanie danych....

Ulga na złe długi w zeznaniu rocznym

Katarzyna Tomala doradca podatkowy w Meritum Doradcy Podatkowi sp. z o.o.
W rocznym rozliczeniu podatku dochodowego za 2020 r. przedsiębiorcy po raz pierwszy wykażą korektę podstawy opodatkowania/straty z tytułu nieuregulowanych zobowiązań/wierzytelności. Przepisy regulujące zasady takiej korekty są jednak dość skomplikowane – w artykule omówiono je na przykładach.

Tak zwaną ulgę na złe długi wprowadzono do przepisów regulujących podatki dochodowe 1.01.2020 r. Nie polega ona na korekcie kosztów uzyskania przychodów albo przychodów podatkowych, tylko podstawy opodatkowania, a w zeznaniu rocznym również straty podatkowej. Jest uprawnieniem wierzyciela i obowiązkiem dłużnika.

Tak zwaną ulgę na złe długi wprowadzono do przepisów regulujących podatki dochodowe 1.01.2020 r. Nie polega ona na korekcie kosztów uzyskania przychodów albo przychodów podatkowych, tylko podstawy opodatkowania, a w zeznaniu rocznym również straty podatkowej. Jest uprawnieniem wierzyciela i obowiązkiem dłużnika.

[1] Od tej reguły są wyjątki przewidziane przepisami tzw. tarcz antykryzysowych, o czym będzie mowa dalej.

[2] Ulga na złe długi została również wprowadzona na gruncie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (art. 11 ust. 4–19 ustawy z 20.11.1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, tekst jedn. DzU z 2020 r. poz. 1905). Wierzyciel ma prawo zmniejszyć przychody opodatkowane ryczałtem o kwoty nieuregulowanych wierzytelności, a dłużnik ma obowiązek zwiększyć przychody o kwoty nieuregulowanych przez siebie zobowiązań.

[3] Art. 18f ust. 1 updop oraz art. 26i ust. 1 updof.

Wierzyciel ma prawo zmniejszyć podstawę opodatkowania (w zeznaniu rocznym także zwiększyć stratę), gdy dłużnik nie ureguluje wierzytelności oraz podatnik nie dokona jej zbycia, a upłynęło 90 dni od terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie. Dłużnik zobowiązany jest zwiększyć podstawę opodatkowania (w zeznaniu rocznym także zmniejszyć stratę), gdy nie ureguluje swojego zobowiązania, a upłynęło 90 dni od terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie[1]. Podkreślenia wymaga, że przepisy o uldze na złe długi są stosowane zarówno na etapie ustalania zaliczek na CIT i PIT w trakcie roku, jak i w zeznaniu rocznym. Zasady korekty w zeznaniu rocznym regulują art. 18f updop oraz art. 26i updof. Korekty na etapie zaliczek dokonywane są na podstawie art. 25 ust. 19–26 updop oraz art. 44 ust. 17–24 updof.

Artykuł przedstawia problematykę ulgi na złe długi w zeznaniu rocznym w podatku CIT oraz PIT, rozliczanym za zasadach ogólnych[2].

Korekta w rocznym rozliczeniu

Przepisy[3] wskazują na następującą kolejność działań, w celu ustalenia podstawy opodatkowania z uwzględnieniem ulgi na złe długi:

1. ustalenie dochodu i odliczenie strat od dochodu,

2. dokonanie odliczeń od dochodu (darowizny, składki na ubezpieczenie społeczne u podatników PIT i inne),

3. rozliczenie ulgi na prace badawczo-rozwojowe,

4. korekta podstawy opodatkowania o ulgę na złe długi.

Dokonanie korekty o ulgę na złe długi jest więc ostatnim krokiem w ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, co odzwierciedla również konstrukcja formularzy zeznań rocznych CIT i PIT. Odpowiednio powyższe reguły stosuje się na etapie obliczenia dochodu w celu określenia zaliczek na podatek.

Ulgę na złe długi stosuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

U wierzyciela polega ona na prawie do zmniejszenia podstawy opodatkowania albo zwiększenia straty podatkowej, wykazanych w zeznaniu. Dłużnik ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania albo zmniejszyć stratę wynikającą z zeznania.

Istotne jest, że wierzyciel nie ma prawa dokonać korekty w zeznaniu składanym za dany rok, jeżeli do dnia jego złożenia zbędzie wierzytelność lub zostanie ona uregulowana. Odpowiednio dłużnik nie jest obowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania albo zmniejszenia straty w zeznaniu rocznym, jeśli do dnia jego złożenia uregulował zobowiązanie.

Przepisy odwołują się do daty złożenia zeznania podatkowego za dany rok, a nie do daty, w której upływa termin złożenia zeznania za dany rok. O zakresie korekty w zeznaniu rocznym decyduje więc faktyczna data jego złożenia – również gdy zeznanie złożono przed upływem ustawowego terminu.

W przypadku gdy kwota zmniejszenia podstawy opodatkowania za dany rok jest wyższa od tej podstawy, nierozliczona ulga zmniejsza podstawę opodatkowania w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez 3 lata, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.

W kolejnych latach zmniejszenia podstawy opodatkowania dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana ani zbyta (art. 18f ust. 3 updop oraz art. 26i ust. 3 updof).

Przepisy wskazują wyłącznie na jeden model rozliczenia niewykorzystanej ulgi – przez zmniejszenie podstawy opodatkowania w 3 kolejnych latach. Co w sytuacji, gdy wierzyciel nie uzyskał zapłaty wierzytelności, a w 3 kolejnych latach podatkowych ponosi straty podatkowe? Czy ma prawo zwiększyć straty o nierozliczoną kwotę ulgi? Literalna wykładnia przepisów prowadzi do wniosku, że nie. Dla podatników oznacza to ryzyko niepełnego rozliczenia nieuregulowanych kwot wierzytelności w ramach ulgi na złe długi.

W przypadku dłużnika kwestia nierozliczonej korekty się nie pojawia. Ma on obowiązek zmniejszyć w zeznaniu rocznym stratę podatkową o kwotę nieuregulowanych zobowiązań. Jeżeli kwota zmniejszenia jest wyższa od kwoty straty, nieodliczona kwota zwiększa podstawę opodatkowania.

„Odwrócenie” korekty dokonanej w zeznaniu rocznym

Wierzyciel, który zmniejszył podstawę opodatkowania albo zwiększył stratę w zeznaniu za dany rok, a następnie po roku, za który dokonał korekty, zbył wierzytelność lub została mu ona uregulowana, obowiązany jest odpowiednio zwiększyć podstawę opodatkowania bądź zmniejszyć stratę o wartości kwot uprzednio rozliczonych w ramach ulgi na złe długi, a więc „odwrócić” korektę. Odbywa się to w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została zbyta lub uregulowana. Jeżeli kwota straty w tym zeznaniu jest mniejsza od kwoty ją zmniejszającej w ramach „odwrócenia” ulgi, różnica zwiększa podstawę opodatkowania.

Dłużnik, który zwiększył podstawę opodatkowania albo zmniejszył stratę w zeznaniu za dany rok, a następnie po roku, za który dokonał korekty, uregulował zobowiązanie, również „odwraca” korektę, odpowiednio zmniejszając podstawę opodatkowania albo zwiększając stratę o wartości kwot uprzednio rozliczonych w ramach ulgi na złe długi. Odbywa się to w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym uregulował zobowiązanie.

Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy opodatkowania jest wyższa od tej podstawy wykazanej w roku „odwrócenia” korekty, zmniejszenia podstawy opodatkowania o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez 3 lata, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do „odwrócenia” korekty. Literalna wykładnia przepisu prowadzi do wniosku, że jedynym sposobem „odwrócenia” korekty w 3 kolejnych latach jest skorzystanie z uprawnienia do zmniejszenia podstawy opodatkowania. Jeśli podstawa ta jest niższa albo podatnik w tych latach wykazuje straty, nierozliczona kwota nie przekształca się w stratę podatkową. Rozwiązanie to wskazuje na pokrzywdzenie podatnika, stwarza bowiem ryzyko niepełnego „odwrócenia” korekty.

Zasady „odwrócenia” korekty dokonanej w zeznaniu rocznym regulują art. 18f ust. 7 i 8 updop oraz art. 26i ust. 7 i 8 updof.

Przykład 1

Spółka z o.o. (wierzyciel), której lata podatkowe to lata kalendarzowe, ma wierzytelność handlową na kwotę 300 000 zł. 90 dni od terminu płatności upłynęło w 2020 r. Zeznanie CIT za 2020 r. spółka złożyła 29.03.2021 r. W kwietniu 2021 r. uzyskała zapłatę wierzytelności w pełnej kwocie. Przysługuje jej zatem prawo do ulgi na złe długi w zeznaniu rocznym za 2020 r., ponieważ nie uzyskała zapłaty wierzytelności ani ich nie zbyła do dnia złożenia zeznania za 2020 r. Jeżeli ulgę tę rozliczyła w zeznaniu za 2020 r., ma obowiązek „odwrócić” korektę w zeznaniu rocznym za 2021 r.

Wariant 1

Podstawa opodatkowania w zeznaniu za 2020 r. wynosi 200 000 zł, po korekcie – 0 zł.

Nierozliczona kwota ulgi (100 000 zł) podlega rozliczeniu w latach 2021–2023 poprzez zmniejszenie podstawy opodatkowania, pod warunkiem że wierzytelność w tym okresie nie zostanie uregulowana podatnikowi lub przez niego zbyta. Ponieważ w 2021 r. spółka uzyskała zapłatę należności, nie ma prawa do zmniejszenia podstawy opodatkowania w latach 2021–2023.

Ma natomiast obowiązek „odwrócenia” w zeznaniu za 2021 r. ulgi rozliczonej w zeznaniu za 2020 r.

W zeznaniu za 2021 r. spółka ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania albo zmniejszyć stratę podatkową o 200 000 zł (kwota odliczona od podstawy opodatkowania w 2020 r.).

Załóżmy, że strata podatkowa za 2021 r. wyniesie 50 000 zł. Oznacza to, że w wyniku „odwrócenia” ulgi w miejsce straty spółka w zeznaniu rocznym wykaże podstawę opodatkowania w kwocie 150 000 zł.

Wariant 2

Podstawa opodatkowania w zeznaniu za 2020 r. wynosi 700 000 zł, po korekcie – 400 000 zł. W zeznaniu za 2021 r. podatnik „odwraca” korektę – ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania albo zmniejszyć stratę podatkową o 300 000 zł (kwota odliczona od podstawy opodatkowania w 2020 r.).

Wariant 3

Strata podatkowa w zeznaniu za 2020 r. wynosi 200 000 zł, po korekcie – 500 000 zł. W zeznaniu za 2021 r. podatnik „odwraca” korektę – ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania albo zmniejszyć stratę podatkową o 300 000 zł (kwota zwiększająca stratę podatkową w 2020 r.).

Przykład 2

Spółka z o.o. (dłużnik), której lata podatkowe to lata kalendarzowe, ma zobowiązania handlowe na kwotę 300 000 zł. 90 dni od terminu płatności upłynęło w 2020 r. Zeznanie za 2020 r. złożyła 31.03.2021 r. Uregulowała zobowiązania w następujący sposób:

  • 100 000 zł – w lutym 2021 r.,
  • 200 000 zł – w kwietniu 2021 r.

Ma obowiązek rozliczenia ulgi na złe długi w zeznaniu rocznym za 2020 r., w stosunku do zobowiązań w kwocie 200 000 zł, ponieważ nie uregulowała ich do dnia złożenia zeznania rocznego za 2020 r. W odniesieniu do kwoty 100 000 zł nie sporządza korekty, ponieważ uregulowała zobowiązanie do dnia złożenia zeznania rocznego. Korektę dokonaną w zeznaniu za 2020 r. „odwraca” w zeznaniu za 2021 r.

Wariant 1

Podstawa opodatkowania w zeznaniu za 2020 r. wynosi 400 000 zł, po korekcie – 600 000 zł. W zeznaniu za 2021 r. spółka „odwraca” korektę – zmniejsza podstawę opodatkowania albo zwiększa stratę podatkową o 200 000 zł (kwota zwiększająca podstawę opodatkowania w 2020 r.).

Wariant 2

Strata podatkowa w zeznaniu za 2020 r. wynosi 700 000 zł, po korekcie – 500 000 zł.

W zeznaniu za 2021 r. spółka „odwraca” korektę – zmniejsza podstawę opodatkowania albo zwiększa stratę podatkową o 200 000 zł (kwota zmniejszająca stratę podatkową w 2020 r.).

Wariant 3

Strata podatkowa w zeznaniu za 2020 r. wynosi 50 000 zł, po korekcie – 0 zł. Kwota korekty przewyższająca stratę, czyli 150 000 zł, zwiększa podstawę opodatkowania w zeznaniu za 2020 r.

W zeznaniu za 2021 r. spółka „odwraca” korektę – zmniejsza podstawę opodatkowania albo zwiększa stratę podatkową o 200 000 zł (kwota 50 000 zł odliczona od straty podatkowej w 2020 r. plus 150 000 zł doliczona do podstawy opodatkowania w 2020 r.).

Wariant 3 przykładu 2 obrazuje istotny problem. W wyniku ulgi na złe długi i dokonanej korekty w zeznaniu podatkowym za 2020 r. w miejsce straty należy wykazać podstawę opodatkowania w wysokości 150 000 zł. Czy kwotę tę można pomniejszyć o straty podatkowe z lat poprzednich bądź odliczyć kwoty przewidziane w ramach odliczeń od dochodu (np. darowizny bądź koszty prac badawczo-rozwojowych)?

[4] Art. 26, art. 30c i art. 26e updof identycznie regulują zasady odliczeń w PIT.

[5] Analogiczne wnioski dotyczą PIT i braku możliwości dokonywania odliczeń na podstawie art. 26i updof.

[6] Wariant 3 w przykładzie 2.

[7] Wariant 1 w przykładzie 1.

W mojej opinii jest to niemożliwe. Odliczenie strat stanowi realizację prawa do pomniejszenia dochodu – zgodnie z art. 7 ust. 5 updop (art. 9 ust. 3 updof). Przepisy nie przewidują odliczenia strat podatkowych od podstawy opodatkowania. Odliczenia ulg z art. 18 updop (darowizny) dokonywane są od dochodu podatkowego, a odliczenia z art. 18d updop (ulga na prace badawczo-rozwojowe) – od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 updop[4]. Ulga na złe długi wpływa na ustalenie podstawy opodatkowania w sposób określony w art. 18f updop. Ustawodawca nie przewidział żadnych odliczeń od podstawy opodatkowania określonej w art. 18f updop[5].

Podsumowując: podstawa opodatkowania (zarówno u wierzyciela, jak i dłużnika) ukształtowana w wyniku rozliczenia korekty[6] albo jej „odwrócenia”[7] nie podlega pomniejszeniu o straty podatkowe z lat ubiegłych i inne ulgi odliczane od dochodu lub od podstawy opodatkowania.

Wykazanie korekty w zeznaniu rocznym

W zeznaniu podatkowym korektę z tytułu ulgi na złe długi wykazuje się w części „Zmniejszenia i zwiększenia podstawy opodatkowania (straty) o wartość wierzytelności i zobowiązań wynikających z transakcji handlowych”. Jest to odpowiednio w:

  • CIT-8 – część E.5,
  • PIT-36 i PIT-36S – część H.3,
  • PIT-36L i PIT-36LS – część F.3.

W zeznaniach rocznych wykazywane są zbiorczo kwoty przenoszone z zał. CIT/WZ i PIT/WZ, które stanowią informację o wierzytelnościach i zobowiązaniach zmniejszających lub zwiększających podstawę opodatkowania (stratę).

Wypełnienie formularzy jest pracochłonne, ponieważ nie pozwalają one na ujęcie zbiorcze żadnej z informacji. Podatnik wykazuje kwoty wierzytelności i zobowiązań, korygujących podstawę opodatkowania albo stratę w zeznaniu rocznym, ze wskazaniem następujących danych:

  • nazwa kontrahenta i jego NIP,
  • numer i data wystawienie faktury (rachunku),
  • data upływu terminu zapłaty,
  • wartość wierzytelności (w przypadku wierzyciela),
  • wartość zobowiązania (w przypadku dłużnika).

Podatnik, który ma 10 wierzytelności z 10 faktur wobec tego samego dłużnika, musi każdą fakturę wykazać odrębnie ze wskazaniem jej numeru, daty wystawienia i terminu płatności oraz kwoty wierzytelności objętej ulgą (wartość netto).

Załączniki te są składane wyłącznie w przypadku, gdy w zeznaniu rocznym podatnik rozlicza ulgę na złe długi. Wykazuje się w nich tylko te wierzytelności i zobowiązania, które są rozliczane w ramach ulgi w zeznaniu rocznym. Wynika to z objaśnień zawartych w formularzach CIT/WZ i PIT/WZ, a także z celowościowej wykładni przepisów uwzględniających istotę ulgi.

Potwierdzeniem tego jest pismo KIS z 18.01.2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.461.2020.1.SK): Skoro z wniosku wynika, iż wnioskodawca przed dniem złożenia zeznania za rok podatkowy ureguluje złe długi, to w takiej sytuacji (…) nie dotyczy go obowiązek zwiększenia podstawy opodatkowania (…). W związku z tym nie ma również obowiązku wykazywania zobowiązań, które stanowiły podstawę zwiększenia dochodu w trakcie roku, przy ustalaniu wysokości zaliczek. Z przepisu art. 18f ust. 19 wynika, że tylko podatnik zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania w zeznaniu za rok podatkowy jest zobligowany do wykazania zobowiązań, z którymi te zwiększenia są związane.

Dłużnik (z rokiem podatkowym równym kalendarzowemu) na 31.12.2020 r. miał nieuregulowane zobowiązania, dla których 90 dni od terminu płatności upłynęło w 2020 r. Łączna kwota zobowiązań wynosiła 100 000 zł. Podatnik podwyższał dochód będący podstawą obliczenia zaliczek w 2020 r. – o 100 000 zł. Nie ma on innych nieuregulowanych zobowiązań.

W zeznaniu podatkowym za 2020 r. wykazał dochód w wysokości 800 000 zł (przychody podatkowe pomniejszone o koszty uzyskania przychodów bez podwyższenia o kwotę 100 000 zł doliczaną do dochodu tytułem ulgi na złe długi na etapie obliczania zaliczek na podatek).

Wariant 1

Do dnia złożenia zeznania rocznego dłużnik uregulował wszystkie zobowiązania. Nie rozlicza ulgi na złe długi w zeznaniu rocznym – nie zwiększa podstawy opodatkowania o 100 000 zł, a więc wynosi ona 800 000 zł. Nie składa zał. CIT/WZ (PIT/WZ).

Wariant 2

Do dnia złożenia zeznania rocznego dłużnik uregulował 80 000 zł zobowiązań. Ulgę na złe długi w zeznaniu rozlicza w stosunku do kwoty nieuregulowanych zobowiązań – zwiększa podstawę opodatkowania o 20 000 zł i wynosi ona 820 000 zł. Składa zał. CIT/WZ (PIT/WZ), wykazując w nim wyłącznie zobowiązania na kwotę 20 000 zł.

Ulga na złe długi, gdy podatnik występuje jako dłużnik i jako wierzyciel

W praktyce podatnik może być wierzycielem, któremu kontrahenci nie regulują wierzytelności handlowych, i jednocześnie sam – będąc dłużnikiem – może nie regulować swoich zobowiązań. Przepisy wskazują na kolejność postępowania. W kroku 1 podatnik – w charakterze wierzyciela – może obniżyć podstawę opodatkowania albo zwiększyć stratę o wartość nieuregulowanych mu wierzytelności. Ta korekta stanowi jego uprawnienie, z którego nie musi korzystać.

W kroku 2 podatnik – jako dłużnik – jest zobowiązany zwiększyć podstawę opodatkowania albo zmniejszyć stratę o nieuregulowane zobowiązania handlowe.

W zeznaniu za 2020 r. podatnik ma:

  • prawo do korekty na kwotę 100 000 zł (nieuregulowane podatnikowi wierzytelności),
  • obowiązek korekty na kwotę 30 000 zł (zobowiązania nieuregulowane przez podatnika).

Podstawa opodatkowania w zeznaniu za 2020 r. przed korektami wynosi 80 000 zł.

Krok 1. korekta dobrowolna dotycząca wierzytelności:

80 000 zł – 80 000 zł (do wysokości dochodu) = 0 zł.

Nieodliczona kwota korekty – 20 000 zł, może zmniejszyć podstawę opodatkowania w 3 kolejnych latach, o ile wierzytelność nie zostanie uregulowana lub zbyta.

Krok 2. korekta obowiązkowa dotycząca zobowiązań:

0 zł + 30 000 zł = 30 000 zł (stanowi podstawę opodatkowania w zeznaniu za 2020 r.).

Warunki korekty

[8] Ustawa z 8.03.2013 r. (tekst jedn. DzU z 2021 r. poz. 424).

Dokonując korekty z tytułu ulgi na złe długi, należy pamiętać, że jest ona ograniczona warunkami wskazanymi w art. 18f ust. 10 i 18 updop (art. 26i ust. 10 i 18 updof) oraz przepisami ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych[8] (dalej upno).

Przepisy o uldze na złe długi stosuje się do wierzytelności o zapłatę i odpowiednio zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a upno.

Świadczeniem pieniężnym jest wynagrodzenie za dostawę towaru lub za wykonanie usługi w transakcji handlowej. Transakcję handlową na gruncie upno stanowi umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością (art. 4 pkt 1).

Ulga na złe długi ma więc zastosowanie do wierzytelności i zobowiązań z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług, jeśli umowa zawarta jest w ramach działalności gospodarczej stron określonych w art. 2 upno. Przepis ten wymienia następujące podmioty podlegające przepisom ustawy:

[9] Ustawa z 6.03.2018 r. (tekst jedn. DzU z 2021 r. poz. 162).

[10] Ustawa z 11.09.2019 r. (DzU poz. 2019).

  • przedsiębiorcy w rozumieniu Prawa przedsiębiorców[9],
  • podmioty prowadzące działalność rolniczą,
  • jednostki sektora finansów publicznych stosujące Prawo zamówień publicznych[10],
  • osoby wykonujące wolny zawód,
  • oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych,
  • przedsiębiorcy z państw członkowskich UE, EFTA i EOG oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

Art. 18f ust. 10 updop oraz art. 26i ust. 10 updof określają następujące warunki stosowania przepisów o korekcie tytułem ulgi na złe długi:

  • dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
  • od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę – gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności,
  • transakcja handlowa jest zawarta w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski.

Podkreślenia wymaga, że przepisów o uldze na złe długi nie stosuje się do transakcji handlowych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów podatkowych (art. 18f ust. 18 updop oraz art. 26i ust. 18 updof).

Biorąc pod uwagę powyższe, korekta w ramach ulgi na złe długi (zarówno u wierzyciela, jak i dłużnika) jest dopuszczalna tylko w przypadku, gdy wierzytelność albo zobowiązanie wynika z umowy spełniającej następujące warunki:

  • drugą stroną jest przedsiębiorca, podmiot prowadzący działalność rolniczą lub osoba wykonująca wolny zawód albo podmiot sektora finansów publicznych,
  • strona ma siedzibę (miejsce zamieszkania) w Polsce,
  • strona nie jest podmiotem powiązanym (w rozumieniu updop i updof) z podatnikiem.

Przepisy o uldze na złe długi nie mają więc zastosowania do transakcji z podmiotami nieprowadzącymi działalności gospodarczej (poza ww. wyjątkami). Nie jest uprawniony do korekty wierzyciel, który nie otrzymał płatności ceny od konsumenta, albo np. fundacja, która nie ma statusu przedsiębiorcy (ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej).

Przepisy te nie mają też zastosowania do transakcji z podmiotami zagranicznymi, z jednym wyjątkiem – kontrahent zagraniczny jest podatnikiem podatku dochodowego w Polsce od dochodu uzyskanego z transakcji. Oznacza to, że transakcja z zagranicznym podmiotem podlega ww. regulacjom, gdy opodatkowuje on swoje dochody w Polsce, a więc ma w Polsce zakład w rozumieniu umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jeśli zagraniczny podmiot nie rozlicza dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu, transakcja z nim nie podlega przepisom o korekcie.

Ska dokonała dostawy towarów w trybie WDT na rzecz przedsiębiorcy z siedzibą w Hiszpanii. Odbiorca nie uregulował w terminie należności wynikającej z transakcji. Mimo upływu 90 dni od terminu płatności należności, spółka nie ma prawa do skorzystania z ulgi na złe długi w CIT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoba fizyczna sprzedała towar konsumentowi (osobie niebędącej przedsiębiorcą w rozumieniu Prawa przedsiębiorców). Konsument nie uregulował należności i upłynęło już 90 dni od terminu płatności. Przedsiębiorca nie może skorzystać z ulgi na złe długi w PIT.

Na spółce z o.o. ciąży zobowiązanie wobec polskiego przedsiębiorcy z tytułu kary umownej. Kara wynika z umowy o roboty budowlane, w której spółka występuje w roli wykonawcy. Nie uregulowała tego zobowiązania, a 90 dni od terminu płatności kary upłynęło zgodnie z umową w 2020 r. Spółka jako dłużnik nie dokonuje z tej racji korekt na podstawie przepisów o uldze na złe długi, nie jest to bowiem zobowiązanie do zapłaty ceny w transakcji handlowej.

Spółka z o.o. kupuje usługi transportu od wspólnika (przedsiębiorcy) posiadającego 50% udziałów w jej kapitale zakładowym. Ma nieuregulowane zobowiązania wobec wspólnika, dla których w 2020 r. minęło 90 dni od terminu płatności. Spółka nie uregulowała zobowiązania ich do dnia złożenia zeznania za 2020 r., jednak nie dokonuje w tym zeznaniu korekty na podstawie przepisów o uldze na złe długi, ze względu na istnienie powiązań (w rozumieniu updop) ze stroną transakcji.

Spółka z o.o. (wierzyciel) ma nieuregulowaną wierzytelność. 90 dni od terminu jej płatności upłynęło w 2020 r. Spółka złożyła 31.03.2021 r. zeznanie CIT-8 za 2020 r. Do tego dnia dłużnik (polski przedsiębiorca) nie uregulował wierzytelności. W styczniu 2021 r. został postawiony w stan upadłości.

Spółka (wierzyciel) nie może skorzystać z ulgi na złe długi w zeznaniu za 2020 r., ponieważ na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia zeznania jej dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego.

Wierzyciel dokonuje korekty w stosunku do zaliczanej do przychodów należnych wartości wierzytelności, które nie zostały mu uregulowane lub przez niego zbyte. Dłużnik stosuje przepisy do wartości zobowiązań zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, których nie uregulował. W przepisie nie posłużono się jednak trybem dokonanym – nie mówi się o kwotach „zaliczonych”, ale „zaliczanych”.

Zgodnie z art. 19f ust. 19 updop oraz art. 26i ust. 19 updof przepisy o uldze na złe długi stosuje się wyłącznie do wierzytelności lub do zobowiązań, odpowiednio o zapłatę lub do zapłaty, świadczeń pieniężnych, wynikających z transakcji handlowych, jeżeli z tytułu tych transakcji przynajmniej u jednej ze stron określa się przychody bądź koszty uzyskania przychodów, bez względu na termin ich ujęcia w tych przychodach lub kosztach uzyskania przychodów.

Moment korekty jest więc oderwany od momentu rozliczenia wierzytelności jako przychodów podatkowych oraz zobowiązań jako kosztów uzyskania przychodów. Obowiązek/prawo do korekty są uzależnione wyłącznie od charakteru wierzytelności albo zobowiązania i nieuregulowania ich mimo upływu 90 dni od terminu płatności.

Zapłata zobowiązania przez faktora

Przepisy o uldze na złe długi odnoszące się do dłużnika stanowią o obowiązku dokonania przez niego stosownej korekty, w przypadku gdy zobowiązanie „nie zostało uregulowane”. Korekta podlega „odwróceniu”, gdy zobowiązane „zostało uregulowane”. Innymi słowy przepisy nie konstruują warunku uregulowania zobowiązania przez dłużnika jako przesłanki braku korekty albo warunku jej „odwrócenia”. W związku z tym dłużnik nie jest zobowiązany do dokonania korekty, jeżeli przed upływem 90 dni od terminu płatności jego zobowiązanie ureguluje faktor. Potwierdza to interpretacja KIS z 6.12.2019 r. (0114-KDIP2-2.4010.405.2019.1.AM). Analogicznie, jeśli wcześniej dokonał korekty, jest w takiej sytuacji uprawniony do „odwrócenia” jej skutków.

Wierzyciel ma więc prawo do korekty, niezależnie od tego, czy nieuregulowaną mu wierzytelność handlową ujął już jako przychód podatkowy. Niestety, dłużnik ma obowiązek rozliczenia korekty niezależnie od tego, czy nieuregulowane przez siebie zobowiązanie zaliczył już do kosztów uzyskania przychodów.

Ma to też swoje zalety. Dłużnik potrąca bowiem koszty uzyskania przychodów na ogólnych zasadach – nieuregulowanie zobowiązania nie wpływa na rozliczenie kosztów podatkowych, ale na korektę podstawy opodatkowania.

Spółka z o.o. (dłużnik) ma nieuregulowane zobowiązanie, dla którego 90 dni od terminu płatności upłynęło w 2020 r. Zobowiązanie w kwocie 120 000 zł wynika z zakupu towarów handlowych w 2020 r. Spółka złożyła 31.03.2021 r. zeznanie CIT-8 za 2020 r. i do tego dnia nie uregulowała zobowiązań. W 2020 r. z kwoty zobowiązania zaliczyła do kosztów podatkowych 20 000 zł (pozostała kwota dotyczy zakupu towarów niesprzedanych w tym roku).

W zeznaniu za 2020 r. zobowiązana jest zwiększyć podstawę opodatkowania albo zmniejszyć stratę podatkową, ponieważ do dnia złożenia tego zeznania nie uregulowała zobowiązania. Kwestia rozliczenia kosztów podatkowych nie ma znaczenia dla obowiązku korekty.

Przepisy stanowią o korekcie w stosunku do wierzytelności zaliczanej do przychodów i odpowiednio w stosunku do zobowiązania zaliczanego przez dłużnika do kosztów uzyskania przychodów.

Prowadzi to do wniosku, że ulgą na złe długi objęta jest wierzytelność w kwocie netto (bez należnego VAT). Kontrowersje dotyczą kwoty zobowiązania podlegającego uldze na złe długi, w przypadku gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w wartości zobowiązania. Na gruncie updop i updof w takim przypadku niepodlegająca odliczeniu kwota VAT stanowi koszt uzyskania przychodów. Skoro korekcie podlega zobowiązanie z transakcji handlowej zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez podatnika, stanowi to argument za uznaniem, że korekcie podlega zobowiązanie w kwocie obejmującej również nieodliczony VAT.

Rozwiązania szczególne wynikające z tarcz antykryzysowych

Opisane wyżej zasady rozliczenia ulgi na złe długi zostały zmodyfikowane przepisami tzw. tarcz antykryzysowych, wprowadzonymi w celu przeciwdziałania skutkom pandemii koronawirusa.

[11] Ustawą z 31.03.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 568).

[12] Ustawa z 28.11.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 2123).

[13] Rozumie się przez to analogiczny okres rozliczeniowy albo rok podatkowy w okresie od 2019 r. do roku bezpośrednio poprzedzającego rok podatkowy.

[14] „Średnie przychody” to kwota stanowiąca iloraz przychodów uzyskanych w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej i liczby miesięcy, w których była prowadzona ta działalność.

W odniesieniu do dłużników 31.03.2020 r. wprowadzono[11] art. 38i updop i art. 52q updof, które miały obowiązywać wyłącznie w 2020 r., jednak kolejna nowelizacja[12], która weszła w życie 1.12.2020 r., zniosła to ograniczenie czasowe.

Przywołane regulacje zwalniają dłużnika z obowiązku korekty w ramach ulgi na złe długi (zarówno przy ustalaniu zaliczek na PIT, jak i w zeznaniu rocznym) w zakresie nieuregulowanych zobowiązań – nie dłużej niż do końca roku kalendarzowego, w którym odwołany zostanie stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19 – jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

  • poniósł on – odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym – negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19,
  • uzyskane przez niego – odpowiednio w danym okresie rozliczeniowym lub roku podatkowym – przychody podatkowe (o których mowa w art. 12 updop lub art. 14 updof) są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego[13], a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności w roku podatkowym – w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów[14].

Warunek spadku przychodów nie dotyczy podatników, którzy:

  • w okresie od 2019 r. do końca roku poprzedzającego rok podatkowy stosowali formę opodatkowania, w przypadku której nie ustala się przychodów,
  • rozpoczęli prowadzenie działalności w ostatnim kwartale roku poprzedzającego rok podatkowy i nie uzyskali w tym okresie przychodów podatkowych,
  • rozpoczęli prowadzenie działalności w roku podatkowym.

Wymienieni podatnicy obowiązani są wykazać spełnienie tylko pierwszej przesłanki, tj. wystąpienia u nich negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.

Oceniając, czy dłużnik w 2020 r. może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku korekty, należy sprawdzić, czy przychód podatkowy w 2020 r. jest o co najmniej 50% niższy od przychodu podatkowego uzyskanego w 2019 r. Dodatkowo trzeba wykazać poniesienie w 2020 r. negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19. Zadaniem podatnika jest zatem wskazanie jeszcze innych – poza spadkiem przychodów – negatywnych konsekwencji ekonomicznych wywołanych pandemią koronawirusa. Updop i updof nie określają, o jakie konsekwencje chodzi.

Na stronie internetowej Ministerstwa Finansów[15] zamieszczono informację: Zawarcie takiego wskazania jest niemożliwe z uwagi na różnorodność możliwych do wystąpienia (…) stanów faktycznych, skrajną odmienność branż, w jakich podatnicy działają, wielorakość czynników ekonomicznych, które mogą mieć zastosowanie.

Za przesłanki, które mogą być brane pod uwagę przy ocenie kwalifikacji, można uznać np.:

  • spadek przychodów w porównaniu z poprzednim miesiącem bądź podobnym reprezentatywnym okresem,
  • brak spadku przychodów przy rezygnacji kontrahentów z kontraktów, które miały być wykonane w późniejszym okresie i miały spowodować ich wzrost,
  • zaniechanie inwestycji rozwojowych i strategicznych,
  • utratę dofinansowań, subwencji itp. w związku z np. brakiem spełnienia wymaganych przesłanek, których nie można było dotrzymać w związku z COVID-19,
  • utratę płynności finansowej, przy zachowaniu działalności na dotychczasowym poziomie, w związku z brakiem płatności od kontrahentów,
  • straty w związku z brakiem możliwości sprzedaży towarów i wyrobów, które były wyprodukowane przed epidemią COVID-19, a obecnie brak jest na nie zapotrzebowania lub jest ono zdecydowanie zmniejszone.

[16] Wprowadzone ustawą z 19.06.2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (DzU poz. 1086).

[17] Patrz przyp. nr 13.

Sytuację wierzycieli w okresie pandemii regulują art. 38o updop oraz art. 52w updof[16], które weszły w życie 24.06.2020 r. Przepisy pierwotnie zawierały rozwiązania obowiązujące wyłącznie w zakresie zaliczek na podatek w 2020 r. Zmiana updop i updof, wprowadzona 1.12.2020 r.[17], rozszerzyła ich stosowanie.

Uproszczenie przewidziane przywołanymi przepisami sprowadza się do tego, że wierzyciel jest uprawniony do skorzystania z ulgi na złe długi z upływem 30 dni (zamiast 90) od terminu płatności wierzytelności. Skrócenie terminu z 90 do 30 dni przysługuje wyłącznie w okresach rozliczeniowych, w których podatnik poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19.

Z przyspieszonej ulgi można korzystać nie dłużej niż do końca roku kalendarzowego, w którym zostanie odwołany stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19.

Wyświetlono 0% artykułu
Aby odblokować pełną treść

Kup dostęp do tego artykułu

Cena dostępu do pojedynczego artykułu tylko 12,30

Kup abonament

Abonamenty on-line Prenumeratorzy Członkowie SKwP
miesiąc 71,00
kwartał 168,00
pół roku 282,00
rok 408,00

Kup teraz

Bezpłatny dostęp do tego artykułu i ponad 3500 innych, dla prenumeratorów miesięcznika „Rachunkowość".

Pomoc w uzyskaniu dostępu:

15% rabat na wszystkie zakupy. Zapytaj o kod w swoim Oddziale.

Dodaj kod tutaj

Stowarzyszenie Księgowych w Polsce jest organizacją, do której należy ponad 26 000 księgowych, a członkostwo wiąże się z licznymi korzyściami.

Dołącz do nas

„Rachunkowość” - od 75 lat źródło rzetelnej wiedzy!

Zamknij

Skróty w artykułach

akty prawne, standardy i interpretacje:
  • dyrektywa 112 – dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DzUrz UE L 347 z 11.12.2006 r.)
  • dyrektywa 2013/34/UE – dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26.06.2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek (...) (DzUrz UE L 182 z 29.06.2013 r.)
  • Kc – ustawa z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (DzU z 2023 r. poz. 1610)
  • KIMSF – interpretacje Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej
  • Kks – ustawa z 10.09.1999 r. Kodeks karny skarbowy (DzU z 2023 r. poz. 654)
  • Kp – ustawa z 26.06.1974 r. Kodeks pracy (DzU z 2023 r. poz. 1465)
  • Kpc – ustawa z 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (DzU z 2023 r. poz. 1550)
  • Ksh – ustawa z 15.09.2000 r. Kodeks spółek handlowych (DzU z 2022 r. poz. 1467)
  • KSR – Krajowe Standardy Rachunkowości
  • MSR – Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (ang. International Accounting Standards) wydawane od 2002 r. jako MSSF
  • MSSF – Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (ang. International Financial Reporting Standards)
  • Op – ustawa z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (DzU z 2023 r. poz. 2383)
  • Ppsa – ustawa z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU z 2023 r. poz. 1634)
  • rozporządzenie o instrumentach finansowych – rozporządzenie Ministra Finansów z 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (DzU z 2017 r. poz. 277)
  • rozporządzenie o konsolidacji – rozporządzenie Ministra Finansów z 25.09.2009 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych (DzU z 2017 r. poz. 676)
  • rozporządzenie składkowe – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU z 2023 r. poz. 728)
  • rozporządzenie z 13.09.2017 r. – rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2020 r. poz. 342)
  • specustawa – ustawa z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. DzU z 2023 r. poz. 1327)
  • uobr – ustawa z 11.05.2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (DzU z 2023 r. poz. 1015)
  • uor – ustawa z 29.09.1994 r. o rachunkowości (DzU z 2023 r. poz. 120)
  • updof – ustawa z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2022 r. poz. 2647)
  • updop – ustawa z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (DzU z 2022 r. poz. 2587)
  • upol – ustawa z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2023 r. poz. 70)
  • US GAAP – Amerykańskie Standardy Rachunkowości (ang. Generally Accepted Accounting Principles)
  • ustawa akcyzowa – ustawa z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (DzU z 2023 r. poz. 1542)
  • ustawa emerytalna – ustawa z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1251)
  • ustawa KAS – ustawa z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (DzU z 2023 r. poz. 615)
  • ustawa o KRS – ustawa z 20.08.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (DzU z 2023 r. poz. 685)
  • ustawa o PCC – ustawa z 9.09.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (DzU z z 2023 r. poz. 170)
  • ustawa o VAT – ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU z 2023 r. poz. 1570)
  • ustawa o zfśs – ustawa z 4.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 2023 r. poz. 998)
  • ustawa zasiłkowa – ustawa z 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2022 r. poz. 1732)
  • ustawa zdrowotna – ustawa z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2022 r. poz. 2561)
  • usus – ustawa z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1230)
  • uzpd – ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
  • Założenia koncepcyjne MSSF Założenia koncepcyjne sprawozdawczości finansowej (Conceptual Framework for Financial Reporting)
pozostałe skróty:
  • CEIDG – Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej
  • EOG – Europejski Obszar Gospodarczy
  • FEP – Fundusz Emerytur Pomostowych
  • FGŚP – Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
  • FP – Fundusz Pracy
  • FS – Fundusz Solidarnościowy
  • IASB – Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości
  • IS – izba skarbowa
  • KAS – Krajowa Administracja Skarbowa
  • KIS – Krajowa Informacja Skarbowa
  • KNF – Komisja Nadzoru Finansowego
  • KRBR – Krajowa Rada Biegłych Rewidentów
  • KRS – Krajowy Rejestr Sądowy
  • KSB – Krajowe Standardy Badania
  • MF – Minister Finansów
  • MPiPS – Minister Pracy i Polityki Społecznej
  • MRiF – Minister Rozwoju i Finansów
  • MRiPS – Minister Rodziny i Polityki Społecznej
  • MSiG – Monitor Sądowy i Gospodarczy
  • NSA – Naczelny Sąd Administracyjny
  • PANA – Polska Agencja Nadzoru Audytowego
  • PIBR – Polska Izba Biegłych Rewidentów
  • PKD – Polska Klasyfikacja Działalności
  • pkpir – podatkowa księga przychodów i rozchodów
  • PPK – pracownicze plany kapitałowe
  • RM – Rada Ministrów
  • SA – sąd apelacyjny
  • sf – sprawozdanie finansowe
  • skok – spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa
  • SN – Sąd Najwyższy
  • SO – sąd okręgowy
  • TK – Trybunał Konstytucyjny
  • TSUE – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
  • UCS – urząd celno-skarbowy
  • UE – Unia Europejska
  • US – urząd skarbowy
  • WDT – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
  • WNT – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów
  • WSA – wojewódzki sąd administracyjny
  • zfśs – zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
Skróty w tekście
Spis treści artykułu
Spis treści:
Kursy dla księgowych