Przegląd interpretacji podatkowych - 1

Korekta przelewu z pominięciem MPP

Wskutek błędu w trakcie księgowania (wybór błędnej metody płatności), spółka dokonała płatności dotyczącej transakcji określonej w art. 19 Prawa przedsiębiorców, z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności (MPP), pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”. Niezwłocznie po wykryciu błędu zwróciła się do kontrahentów z prośbą o zwrot tych kwot na swój rachunek bankowy, a następnie dokonała ponownej zapłaty należności z zastosowaniem MPP.

Taki schemat działania stanowi swoistą „korektę” pierwotnej, błędnej płatności z pominięciem MPP i zakłada ponowny przelew na rachunek VAT kwoty VAT wykazanej na fakturze od kontrahenta. Ostatecznie środki trafią w całości na rachunek VAT kontrahenta, co oznacza, że będzie on nimi gospodarować w ograniczonym i ściśle określonym zakresie. Ponowny przelew należności z zastosowaniem MPP doprowadzi do rozliczenia przez kontrahenta całej kwoty podatku wynikającej z faktury i w konsekwencji spowoduje osiągnięcie głównego celu wprowadzenia przepisów dotyczących MPP, tj. zapobieganie próbom wyłudzenia VAT.

Nie znajdzie więc tu zastosowania wyłączenie z kosztów na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 3 updop.

Interpretacja KIS z 13.12.2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.534.2021.2.MS).

Koszty uznania reklamacji

Wydatki reklamacyjne poniesione np. w związku z wadliwością towaru nie mają charakteru kar umownych ani odszkodowań wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop. Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków na usunięcie wad sprzedawanych towarów lub inne zobowiązania gwarancyjne, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli w istocie poniesione przez wnioskodawcę wydatki na procedurę reklamacyjną nie stanowią kar umownych bądź odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, i jednocześnie nie wynikają z zaniedbań oraz braku nadzoru nad realizacją zamówień, to wnioskodawca może je zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych, o ile ich poniesienie będzie przez niego stosownie udokumentowane.

Interpretacja KIS z 1.12.2021 r. (0111-KDWB.4010.79.2021.1.ES).

Zaległe pensje z odsetkami i odszkodowanie dla pracownika

Skoro zasądzone wyrokami sądowymi wynagrodzenia z tytułu nieterminowej wypłaty stanowią należności ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 updof), to tym samym stosuje się do nich art. 16 ust. 1 pkt 57 oraz art. 15 ust. 4g updop. W konsekwencji spółka ma prawo do kwalifikowania tego typu wydatków jako wynagrodzeń, a tym samym zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem takim są również odsetki od nieterminowo wypłacanych wynagrodzeń, pod warunkiem ich zapłaty.

Natomiast odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy nie można powiązać z osiągniętym lub przyszłym przychodem wnioskodawcy. Wydatek na to odszkodowanie dotyczy wprawdzie pracownika, ale ma charakter sankcyjny. Odszkodowanie to nie spełnia podstawowego warunku do uznania go za koszt podatkowy, nie jest ponoszone w celu osiągnięcia źródła przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Celem jego wypłaty jest jedynie naprawienie szkody wynikłej z niezgodnej z prawem działalności pracodawcy.

Interpretacja KIS z 8.12.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.413.2021.3.MF).

Podatek u źródła jako koszt podatkowy

Spółka, czyniąc zadość ustaleniom wynikającym z wyników kontroli celno-skarbowych za lata 2016–2018, skorygowała informacje IFT-2R i deklaracje CIT-10Z oraz uiściła zaległości podatkowe w podatku u źródła. Podatek ten zapłaciła z własnych środków – zarówno w odniesieniu do umów pożyczek, w których została zawarta tzw. klauzula umowna o ubruttowieniu, jak i w odniesieniu do umów niezawierających wprost takiej klauzuli. Nie będzie ubiegać się o zwrot poniesionych z tego tytułu wydatków od podmiotów z Luksemburga.

Płatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek obejmujący uregulowanie za zagranicznego kontrahenta podatku u źródła, w sytuacji gdy obowiązek pokrycia go wynika z postanowień umowy łączącej strony. Brak klauzuli umownej o ubruttowieniu wynikającej z umowy łączącej strony nie wyklucza możliwości zaliczenia kwoty podatku u źródła (tj. kwoty ubruttowienia) do kosztów podatkowych, niemniej konieczne jest wówczas wykazanie spełnienia przesłanek z art. 15 ust. 1 updop.

Zapłata podatku u źródła po kontroli celno-skarbowej, który nie zostanie spółce zwrócony, spełnia przesłanki zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. przepisu.

Interpretacja KIS z 10.12.2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.478.2021.1.AK).

Remont z ulepszeniem

Remont ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną wartość użytkową i niezmieniający charakteru środka trwałego. Przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont – należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót objętych tym pojęciem.

Skoro panel, który uległ awarii, nie jest już produkowany, a jego następna generacja nie jest już obsługiwana przez posiadany dotychczas sterownik CPU 1484 i konieczne są wymiany sterownika na model 1584 z kluczem licencyjnym, to wydatki poniesione na wymianę panelu HMI oraz sterownika wirówki dekantacyjnej (która jest środkiem trwałym spółki) w kwocie 40 439,72 zł będą miały charakter remontowy (odtworzeniowy), mimo że do odtworzenia zostaną użyte inne części. Mogą więc, w dacie ich poniesienia, zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja KIS z 2.12.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.491.2021.ŚS).

Środki trwałe przy działalności „mieszanej”

Spółka planuje prowadzić działalność mieszaną, tj. rolniczą i pozarolniczą. W tym celu zamierza nabyć środki trwałe z grup 1–8 KŚT. Obie formy działalności będą prowadzone z wykorzystaniem tych samych środków trwałych. Przepisy prawa nie ograniczają możliwości zakupu składników majątku uznanych za środki trwałe, które będą wykorzystywane zarówno na potrzeby działalności gospodarczej, jak i na inne cele, niezwiązane bezpośrednio z tą działalnością. Wartość odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych zarówno w działalności rolniczej, jak i gospodarczej, będzie w całości kosztem uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Interpretacja KIS z 29.11.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.409.2021.1.EJ).

Likwidacja inwestycji w postaci dokumentacji projektowej

Poniesione wydatki na sporządzenie dokumentów były ściśle związane z procesem budowy, stanowiły nakład na środek trwały w budowie (który miałby być amortyzowany po zakończeniu inwestycji). Skoro spółka nie przeszła do etapu wykonawczego, to mamy do czynienia z zaniechaną inwestycją w obcym środku trwałym.

Nie ma możliwości fizycznej likwidacji poniesionych nakładów. W odniesieniu do wydatków, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną, nieracjonalna byłaby ich fizyczna likwidacja; zniszczenie nośników, na których są one przechowywane, pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu uzyskania przychodów.

W takim przypadku wystarczające do uznania kosztów zaniechanej inwestycji jest podjęcie przez zarząd spółki decyzji o zaniechaniu inwestycji i sporządzenie protokołu likwidacyjnego, dokumentującego jej skutki. Warunkiem jest, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości, i warunek ten będzie przez spółkę spełniony.

Spółka może zatem zaliczyć koszty zaniechanej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów w dacie podjęcia decyzji o likwidacji inwestycji, w formie uchwały zarządu. Po podjęciu przez zarząd decyzji o likwidacji inwestycji zostanie ona wykreślona z ewidencji księgowej.

Interpretacja KIS z 14.12.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.511.2021.1.EJ).

Skutki „nieodpłatnego” wystąpienia ze spółki

Spółka z o.o. będąca komandytariuszem wystąpiła ze spółki komandytowej. Złożono oświadczenie, że nie żąda i nie będzie żądać żadnych świadczeń majątkowych z tego tytułu, w tym zwrotu wkładów lub ich równowartości, i zrzeka się wszelkich roszczeń z tego tytułu.

Z Ksh wynika jednoznacznie, że mienie nabyte przez spółkę komandytową, zarówno w wyniku wniesienia wkładów przez wspólników, jak i w związku z działalnością prowadzoną przez spółkę, stanowi jej majątek, odrębny od majątku wspólników. Występującemu wspólnikowi nie przysługuje zatem prawo do zwrotu wniesionego mienia, bo w zamian za wniesiony wkład uzyskał udział kapitałowy w adekwatnej wysokości.

Spółka komandytowa na dzień wystąpienia wspólnika nie uzyska przyrostu aktywów (zmniejszenia zobowiązań), tym samym operacja ta nie spowoduje powstania u niej przychodu podatkowego. W sensie ekonomicznym nie nastąpi żadne przysporzenie majątkowe, które stanowiłoby podstawę do ew. opodatkowania.

Interpretacja KIS z 30.11.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.231.2021.3.BK).

Ważność certyfikatu rezydencji

Spółka współpracuje z kontrahentem z siedzibą we Włoszech. Dokonuje na jego rzecz płatności, które zgodnie z art. 21 ust. 1 updop są opodatkowane podatkiem u źródła. Uzyskała od niego certyfikat rezydencji wystawiony 10.06.2021 r., bez określenia terminu od dnia do dnia, tylko na cały rok 2021.

Jeżeli w certyfikacie rezydencji jest wskazany okres, którego dokument ten dotyczy, certyfikat jest uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu, niezależnie od momentu jego wydania. Opisany certyfikat posiada okres ważności, którym w analizowanej sprawie jest rok 2021, czyli okres od 1.01.2021 do 31.12.2021 r. Spółka dysponuje zatem certyfikatem rezydencji wskazującym okres posiadania rezydencji podatkowej kontrahenta i może stosować preferencyjną stawkę 10% do usług rozliczonych (zapłaconych) z włoskim kontrahentem w całym 2021 r., bowiem dokument ten odnosi się do okresu obejmującego 12 mies.

Interpretacja KIS z 9.12.2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.543.2021.2.BD).

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi we wspólnocie mieszkaniowej

W doktrynie i judykaturze panuje pogląd, że lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych. Funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym.

Nie ma znaczenia, że zaliczki wnoszone przez właścicieli lokali użytkowych dotyczą nieruchomości wspólnej. Podstawowym warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop jest uzyskanie przysporzenia ze źródła, jakim jest zasób mieszkaniowy.

Dochody na pokrycie bieżącego utrzymania części wspólnej nieruchomości, zaliczki na fundusz remontowy oraz wpłaty na pokrycie mediów uiszczane przez właścicieli lokali użytkowych w budynku mieszkalnym, wchodzących w skład wspólnoty mieszkaniowej, nie mogą być uznane za dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane. Stosownie więc do art. 7 ust. 1 updop podlegają CIT.

Interpretacja KIS z 16.12.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.425.2021.2.EJ).

Ulga B+R a wpłaty na PPK

Wpłata na Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) w części finansowanej przez pracodawcę, jako dodatkowy element wynagrodzenia pracownika, wypełnia przesłankę zaliczenia jej – na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a updop – do kosztów kwalifikowanych działalności B+R, jako należność z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a updof.

Część składki do PPK sfinansowanej przez pracownika nie podlega odrębnemu (dodatkowemu) zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych, gdyż nie została wymieniona w zamkniętym katalogu wydatków kwalifikowanych zawartym w art. 18d ust. 2 updop. Jako koszt kwalifikowany w takim przypadku należy uznać jedynie wynagrodzenia (należności), o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a updop, z których po opodatkowaniu pracownik finansuje swoją część składki do PPK.

Reasumując: wpłaty na PPK stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a updop.

Interpretacja KIS z 13.12.2021 r. (0111-KDIB1-3.4010.432.2021.2.BM).

Nieodpłatne świadczenia dla członka zarządu

Korzystanie przez zarządzającego z udostępnionych przez spółkę: samochodu służbowego, komputera, telefonu, pomieszczenia biurowego w siedzibie spółki, w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania, a także zwrot lub opłacenie przez spółkę wydatków poniesionych na eksploatację ww. sprzętu, w tym paliwo, rozmowy telefoniczne, koszty utrzymania, konserwacji i naprawy urządzeń, w związku z wykonywaniem powierzonych zarządzającemu zadań, służy wyłącznie celom spółki i nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie.

Zarządzający nie otrzymuje żadnej korzyści majątkowej kosztem spółki. Nie generuje to zatem po jego stronie dodatkowego przychodu z działalności wykonywanej osobiście, w rozumieniu updof.

Przychód taki nie powstanie również w związku z uczestnictwem zarządzającego, na koszt spółki, w konferencjach, seminariach i szkoleniach. Został on bowiem zobowiązany do uczestnictwa w konkretnych konferencjach, seminariach i szkoleniach, o ile ich zakres i tematyka są związane z zakresem wykonywanych usług. W sytuacji gdy uczestnictwo w danym wydarzeniu jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. jej rozwiązaniem, nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie zarządzającego.

Interpretacja KIS z 29.11.2021 r. (0115-KDIT1.4011.645.2021.2.MN).

Strata nie pomniejszy daniny solidarnościowej

Przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych, gdyż nie została ona wymieniona w art. 30h ust. 2 updof. Przepisy regulujące zasady ustalania tej podstawy są przepisami szczególnymi, określającymi możliwe do zastosowania przy tej daninie odliczenia, i stanowią autonomiczne regulacje odrębne od przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania PIT.

Interpretacja KIS z 9.12.2021 r. (0113-KDIPT2-3.4011.945.2021.1.NM).

Dokumentowanie rabatu pośredniego

Będziecie Państwo przyznawali klientowi pośredniemu rabat w formie pieniężnej z tytułu zakupu Państwa produktów w danym okresie rozliczeniowym u dystrybutora. Rabat ten będzie zależny od ilości i wartości Państwa produktów, które nabędzie klient pośredni. W zamian za uzyskany rabat klient pośredni nie będzie wykonywał na Państwa rzecz żadnej usługi.

Przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest nim faktura korygująca, jednak żadne przepisy nie wskazują, że nie może nim być np. nota księgowa, rabatowa, uznaniowa, obciążeniowa (czy to wystawiona samodzielnie przez udzielającego rabatu, czy też sporządzona przez otrzymującego rabat).

W związku z tym nie będziecie Państwo zobowiązani do wystawiania faktury korygującej na rzecz klienta pośredniego. Udzielony rabat pośredni może być udokumentowany notą księgową, stanowiącą dokument potwierdzający rzeczywistą wartość i zawierającą odpowiednie elementy dokumentu księgowego, w myśl uor. Jednocześnie należy wskazać, że noty stanowią dokument księgowy na podstawie uor, a nie przepisów dotyczących podatku VAT.

Interpretacja KIS z 9.12.2021 r. (0113-KDIPT1-2.4012.721.2021.2.AJB).

Moment korekty VAT w przypadku rabatu pośredniego

Zasadnicze znaczenie dla rozliczenia przyznanego rabatu pośredniego dla celów VAT ma moment faktycznej wypłaty udzielonego rabatu. Nie będą tu miały zastosowania wymogi określone w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT. Wystawienie noty księgowej dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nie jest bowiem warunkiem koniecznym dla celu uzyskania prawa do obniżenia podatku należnego w związku z udzieleniem rabatu. Moment wystawienia noty nie może być więc decydujący dla momentu rozliczenia rabatu do celów VAT. Istotny jest sam fakt fizycznego udzielenia rabatu, czyli dokonania płatności na rzecz klienta pośredniego.

Prawo do obniżenia podatku należnego i podstawy opodatkowania z tytułu dostaw produktów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiła wypłata rabatu na rzecz klienta pośredniego. Gdyby wystawienie noty dokumentującej udzielenie rabatu pośredniego nastąpiło w innym okresie rozliczeniowym niż wypłata wynikającej z tej noty kwoty, podstawa opodatkowania (i w konsekwencji podatek należny) podlega obniżeniu za okres, w którym rabat zostanie faktycznie udzielony.

Interpretacja KIS z 9.12.2021 r. (0113-KDIPT1-2.4012.721.2021.2.AJB).