Nowe defnicje budynku i budowli w interpretacjach organów podatkowych

Doki przeładunkowe

Spółka produkcyjna ma liczne doki, wykorzystywane do załadunku i rozładunku towarów. Mogą się one znajdować w obrębie budynku lub wystawać poza jego obrys, są wyposażone m.in. w bramy przemysłowe, rampy hydrauliczne, śluzy uszczelniające, odbojniki i naprowadzacze kół. Konstrukcje te są montowane bezpośrednio przy halach produkcyjnych lub magazynach, co umożliwia bezpieczny i efektywny przeładunek. Według spółki doki stanowią integralną część budynków – są z nimi konstrukcyjnie połączone i służą ich użytkowaniu zgodnie z przeznaczeniem, dlatego nie powinny być traktowane jako odrębny przedmiot opodatkowania w kategorii budowli, nawet jeśli częściowo wystają poza obrys hali.

Prezydent Miasta Tarnowa w interpretacji z 23.01.2025 r. (WPW.310.1.2024) nie podzielił tego stanowiska. Uznał, że dok przeładunkowy (rampa wyładowcza) wraz z wyposażeniem jest budowlą – wiatą, o której mowa w poz. 11 zał. nr 4 upol – wyposażoną w urządzenia techniczne bezpośrednio z nią związane. W konsekwencji, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 3 upol doki powinny być w całości opodatkowane od ich wartości.

Mobilne kontenery

Spółka specjalizująca się w robotach wykończeniowych wykorzystuje w działalności kontenery magazynowe, biurowe i sanitarne. Po zakończeniu prac w danej lokalizacji są one demontowane i przewożone na kolejną budowę lub do siedziby firmy. Nie mają fundamentów – są ustawiane na betonowych bloczkach lub kostce. Część z nich jest podłączana do istniejącej infrastruktury, jednak ani grunt, ani przyłącza nie należą do spółki. Podatnik argumentował, że takie kontenery nie powstały w wyniku robót budowlanych, nie mają fundamentów, a ich mobilny charakter wyklucza uznanie za obiekty trwale związane z gruntem.

Prezydent Miasta Rzeszowa był jednak innego zdania – w interpretacji z 6.02.2025 r. (FN-310.1.2025) uznał, że posadowienie na bloczkach betonowych lub kostce zapewnia obiektom stabilność, która w świetle nowych przepisów oznacza trwałe związanie z gruntem. Dodatkowo, w przypadku kontenerów podłączonych do instalacji wodno-kanalizacyjnej połączenie to wzmacnia ich trwałość. Organ podkreślił również, że montaż kontenerów na placu budowy stanowi roboty budowlane. Co istotne, od 2025 r. „obiekt kontenerowy trwale związany z gruntem” został wprost wpisany do wykazu budowli podlegających opodatkowaniu. W efekcie organ stwierdził, że mobilne kontenery magazynowe, biurowe i sanitarne należy traktować jako budowle i opodatkować podatkiem od nieruchomości od ich wartości.

Transformatory i rozdzielnice

Burmistrz Gogolina w piśmie z 6.05.2025 r. (WF.II.3120.51.2025.AD) przesądził, że transformatory i rozdzielnice, będące elementami zakładowej sieci elektroenergetycznej, podlegają opodatkowaniu jako urządzenia budowlane. Spółka przemysłowa, która eksploatuje własną sieć elektroenergetyczną, obejmującą przewody napowietrzne i kablowe, stacje transformatorowe oraz zlokalizowane w nich urządzenia, uważała, że transformatory i rozdzielnice umieszczone w budynkach stacji nie są odrębnym przedmiotem opodatkowania.

Organ uznał inaczej. Odwołał się do znowelizowanej definicji „budowli”, która obejmuje m.in. urządzenia techniczne bezpośrednio związane z budowlami wymienionymi w zał. nr 4 do upol. W poz. 13 załącznika znajdują się linie elektroenergetyczne, a transformatory i rozdzielnice, zdaniem organu, są urządzeniami niezbędnymi do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.

Co istotne, fakt umieszczenia transformatorów i rozdzielnic w budynku nie zmienia zasad opodatkowania – budynek stacji jest opodatkowany odrębnie.

W konsekwencji zarówno budynki stacji transformatorowych, jak i znajdujące się w nich transformatory oraz rozdzielnice podlegają podatkowi od nieruchomości, ale według różnych podstaw opodatkowania: powierzchni (dla budynków) i wartości (dla urządzeń budowlanych).

Węzeł cieplny

Prezydent Miasta Lublina w interpretacji z 9.07.2025 r. (PE-OR.310.3.2025) rozstrzygnął natomiast kwestię opodatkowania węzłów cieplnych. Przedsiębiorstwo ciepłownicze eksploatuje węzły indywidualne – montowane wewnątrz budynków, i węzły grupowe – obsługujące kilka obiektów, czasem zlokalizowane poza ich bryłą. Wskazywało, że węzły te stanowią „spoiwo” między przyłączem ciepłowniczym a wewnętrzną instalacją grzewczą budynku, powinny więc być traktowane jako element instalacji umożliwiającej korzystanie z obiektu zgodnie z przeznaczeniem. Taki status wyklucza odrębne opodatkowanie węzła jako budowli.

Podatnik podnosił też, że montaż węzła ogranicza się do ustawienia prefabrykowanych elementów w odpowiednio przygotowanym pomieszczeniu lub obiekcie, bez konieczności uzyskania pozwolenia na budowę czy zgłoszenia. Jego zdaniem brak procesu budowlanego oznacza, że węzły nie spełniają definicji budowli z upol.

W efekcie organ uznał, że zarówno węzły indywidualne, jak i grupowe należy traktować jako budowle opodatkowane od ich wartości, bez względu na to, czy znajdują się w obrębie bryły budynku, czy w odrębnym obiekcie.

Podsumowanie

Pierwsze miesiące stosowania nowych definicji „budynku” i „budowli” zawartych w upol pokazują wyraźny kierunek interpretacyjny organów podatkowych – dążenie do szerokiego ujmowania obiektów w kategorii budowli.

Choć nowelizacja miała uporządkować definicje i ograniczyć spory, wydaje się, że nie wyeliminowała problemu zbyt szerokiej i nieprecyzyjnej definicji budowli, co w dalszym ciągu pozostawia pole do rozbieżnych interpretacji. Pozostaje mieć nadzieję, że sądy administracyjne skorygują skrajnie profiskalne stanowiska organów podatkowych, co pozwoli zachować równowagę między interesem fiskalnym a prawami podatników.