Od koncepcji do sprzedaży – kilka ulg w CIT przy realizacji jednego projektu

Ulga a koszty uzyskania przychodów

Czasem warunkiem zastosowania preferencji jest, aby poniesiony koszt był zarazem kosztem uzyskania przychodów (np. przy uldze na ekspansję, uldze sponsoringowej).

Niekiedy jednak w przepisie jest mowa wyłącznie o kosztach (np. produkcji próbnej nowego produktu i wprowadzenia na rynek nowego produktu), a nie o kosztach uzyskania przychodów. Jak w takiej sytuacji rozumieć zawarte w niektórych przepisach (o podatkowych preferencjach) zastrzeżenie, że odliczenie w ramach ulgi przysługuje, jeżeli koszty nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym?

W odpowiedzi dla prasy[1[ Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że zastrzeżenie to ma m.in. na celu uniemożliwienie odliczenia tego samego kosztu dwa razy w ramach różnych ulg. Jeśli np. dany koszt został odliczony w ramach ulgi na robotyzację, to nie można go odliczyć ponownie w ramach ulgi B+R.

Nie wyklucza to natomiast prawa do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Koszty prac rozwojowych a ulga B+R

W myśl art. 15 ust. 4a updop koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

KIS w interpretacji z 25.01.2023 r. (0114-KDIP2-1.4010.172.2022.2.MR) stwierdziła, że zgodnie z przywołanymi przepisami updop podmioty prowadzące prace rozwojowe mają możliwość rozliczenia ponoszonych kosztów prac rozwojowych już w trakcie ich trwania, niezależnie od ich końcowego rezultatu (tj. od tego, czy ich wynik będzie pozytywny, czy negatywny), a także (…) wówczas, gdy prace te w ogóle nie zostały zakończone – pod warunkiem że spełniają one przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodów.

Jedynie trzeci sposób rozliczania kosztów prac rozwojowych wymaga, aby zakończyły się one wynikiem pozytywnym. Zgodnie bowiem z art. 16b ust. 2 pkt 3 updop amortyzacji podlegają, niezależnie od przewidywanego okresu używania, koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

• produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
• techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podjął on decyzję o wytwarzaniu tych produktów bądź stosowaniu technologii, oraz
• z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub z zastosowania technologii.

Zasadniczo okres amortyzowania kosztów zakończonych prac rozwojowych nie może być krótszy niż 12 mies. (art. 16m ust. 1 pkt 3 updop).

Od 2018 r. zgodnie z przepisami koszty prac rozwojowych można zaliczać – w odpowiedniej proporcji – do kosztów kwalifikowanych dla celów ulgi B+R (art. 18d ust. 2a updop). Wcześniej nie było to możliwe (wyrok NSA z 23.11.2022 r., II FSK 695/20).

Ulga B+R a ulga na prototyp

W pismach z 2.02.2023 r. (0111-KDIB1-3.4010.787.2022.2.JKU) i 31.01.2023 r. (0111-KDIB1-3.4010.777.2022.2.AN) KIS podkreśliła, że w definicji „działalności badawczo-rozwojowej” (art. 4a pkt 26 updop) mieszczą się tylko te prace, które w ramach opracowania nowych produktów mogą być uznane za działalność twórczą, tj. aktywność podatnika nastawioną na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związaną z postępem naukowym czy technologicznym. Dlatego KIS nie zgodziła się na odliczenie w ramach ulgi B+R całości kosztów stworzenia nowego produktu, a tylko kosztów:

• prac polegających na opracowaniu koncepcji produktu (tj. wymaganego działania i podstawowych parametrów),
• opracowania składu produktu (składników odpowiadających za określone działanie),
• opracowania kreacji produktu, tj. brandu, całościowej charakterystyki i parametryzacji.

KIS nie pozwoliła na odliczenie kosztów działań wdrożeniowych podejmowanych do momentu zgłoszenia produktu do obrotu przed uruchomieniem produkcji bieżącej. Koszty te można potrącić w ramach innej ulgi – na prototyp (art. 18ea updop). Obejmuje ona koszty, które podatnik ponosi po zakończeniu prac B+R, a przed uruchomieniem produkcji nowego produktu.

Aby uruchomić produkcję próbną i wprowadzić na rynek nowy produkt, konieczne może być opracowanie prototypu jako „pierwowzoru” nowego produktu. Prototyp taki nie powinien wymagać dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych lub inżynieryjnych i powinien być efektem prowadzonych wcześniej przez podatnika prac B+R – wskazała KIS w interpretacji z 13.12.2022 r. (0114-KDIP2-1.4010.120.2022.2.MW).

Koszty poniesione na tym etapie nie są już objęte ulgą B+R, tylko ulgą na prototyp, choć podatnicy woleliby móc kontynuować odliczenia w ramach ulgi B+R. Jest ona korzystniejsza – pozwala na 2-krotne potrącenie „kosztów kwalifikowanych” (pierwszy raz jako kosztów uzyskania przychodów, drugi raz od podstawy opodatkowania), a w odniesieniu do kosztów zatrudnienia – nawet 3-krotne (art. 18d ust. 7 pkt. 3 updop). Podatnicy mający status centrów badawczo-rozwojowych (CBR) odliczają w ramach ulgi 200% wszystkich poniesionych kosztów kwalifikowanych.

Natomiast ulga na prototyp pozwala odjąć dodatkowo (od podstawy opodatkowania) „tylko” 30% sumy kosztów:

• produkcji próbnej nowego produktu (etap rozruchu technologicznego) i
• wprowadzenia go na rynek.

Wysokość odliczenia nie może w danym roku przekroczyć 10% dochodu osiągniętego z innych źródeł niż zyski kapitałowe.

Przez „produkcję próbną nowego produktu” rozumie się etap rozruchu technologicznego produkcji, pod warunkiem że:

• nie wymaga on dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych lub inżynieryjnych,
• jego celem jest wykonanie prób i testów przed uruchomieniem procesu produkcji nowego produktu,
• nowy produkt powstał w wyniku prowadzenia przez podatnika prac B+R.

Rozruch technologiczny jest więc realizowany przed produkcją nowego produktu, ale po zakończeniu prac B+R. Dlatego zakończenie prac B+R dotyczących nowego produktu i poniesienie pierwszego kosztu związanego z produkcją próbną (rozruchem technologicznym) określa moment, od którego możliwe jest korzystanie z ulgi na podstawie art. 18ea updop (interpretacja KIS z 3.02.2023 r., 0111-KDIB1-3.4010.691.2022.1.MBD, dalej interpretacja z 3.02.2023 r.).

W interpretacji z 27.03.2023 r. (0111-KDIB1-3.4010.28.2023.2.MBD) KIS potwierdziła, że etapy związane z zakupem komponentów, surowców oraz montażem zespołów, a następnie całych maszyn, celem budowy produktu, a także etapy związane z jego uruchomieniem, testami, próbami i walidacją nie stanową „produkcji próbnej nowego produktu’” w rozumieniu art. 18ea updop. W rezultacie prace prowadzone na tych etapach spełniają definicję działalności B+R, co uprawnia do odliczenia ponoszonych kosztów (kwalifikowanych) w ramach ulgi B+R (art. 18d updop).

Jeżeli na etapie rozruchu technologicznego konieczne okażą się modyfikacje i dalsze prace B+R, to taką fazę produkcji próbnej można jeszcze zaliczyć do działalności B+R – czytamy w interpretacji z 3.02.2023 r.

Na taką możliwość wskazuje również Podręcznik Frascati 2015. Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczo-rozwojowej. Napisano w nim, że produkcję próbną należy uwzględnić w działalności B+R, jeśli wymaga ona kompleksowego testowania, a następnie dalszych prac projektowych i inżynieryjnych.

Potwierdza to także interpretacja KIS z 19.12.2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.872.2022.1.APO). Organ zgodził się w niej, że jeżeli prototyp, po przeprowadzeniu testów, może podlegać dalszym zmianom projektowo-konstrukcyjnym uzależnionym od wyników testów, to wytworzenie go i przeprowadzenie badań nie może być jeszcze uznawane za etap produkcji próbnej.

Chodziło o spółkę, która przewidywała, że po wytworzeniu prototypu będzie musiała dokonać dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych i inżynieryjnych. Zmodyfikowany prototyp byłby następnie ponownie poddany testom.

Spółka zwróciła uwagę na to, że art. 18d ust. 2 pkt 2 updop nie wyklucza z kategorii kosztów kwalifikowanych wydatków na nabycie materiałów, z których w ramach działalności B+R zostanie wykonany prototyp nowego wyrobu. Wobec tego – stwierdziła – koszty nabycia materiałów wykorzystywanych do wytworzenia prototypu w ramach prac B+R, stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, a w konsekwencji spółka może odliczyć od podstawy opodatkowania 100% kwoty kosztów nabycia tych materiałów.

KIS to potwierdziła i odstąpiła od uzasadnienia własnego stanowiska.

Jeżeli natomiast faza rozruchu produkcji nie wymaga dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych ani inżynieryjnych, to nie powinna być już traktowana jako badawczo-rozwojowa (objęta ulgą B+R). Jej podstawowym celem nie jest już dalsze udoskonalanie wyrobów, lecz uruchomienie procesu produkcji – stwierdziła KIS w interpretacji z 3.02.2023 r.

Za koszty produkcji próbnej nowego produktu uznaje się m.in. koszty nabycia materiałów i surowców nabytych wyłącznie w celu produkcji próbnej nowego produktu (art. 18ea ust. 5 pkt 3 updop).

Do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R zalicza się m.in. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R (art. 18d ust. 2 pkt 2 updop).

KIS w interpretacji z 15.11.2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.612.2022.2.MBD) uznała, że koszty nabycia materiałów i surowców przeznaczonych do produkcji próbnej nowego produktu, poniesione do zakończenia prób technologicznych i opracowania jego finalnych receptur, są już kosztami produkcji próbnej nowego produktu, o których mowa w art. 18ea ust. 5 pkt 3 updop.

Ulga na prototyp nie obejmuje kosztów poniesionych przed rokiem podatkowym, w którym nastąpiła produkcja próbna. Nawet jeżeli projekt jest wieloletni i poniesione w poprzednich latach koszty służyły uruchomieniu produkcji próbnej nowego produktu, to nie mogą być one objęte ulgą na prototyp w roku, w którym nastąpił rozruch technologiczny.

Według KIS również koszty nabytego, wytworzonego lub ulepszonego środka trwałego, który jest wykorzystywany w ramach działalności B+R, są zaliczane poprzez odpisy amortyzacyjne do kosztów kwalifikowanych ulgi B+R (art. 18 ust. 3 updop). W związku z tym nie mogą być one następnie rozliczane w ramach ulgi na prototyp, ponieważ są ponoszone na innym etapie niż produkcja próbna, co uniemożliwia ich odliczenie w ramach nowej ulgi wynikającej z art. 18ea updop – czytamy w interpretacji z 3.02.2023 r.

Dlatego KIS nie zgadza się, aby przy nabyciu lub wytworzeniu (ulepszeniu) środka trwałego niezbędnego do uruchomienia produkcji próbnej, ale wykorzystywanego także do realizacji projektu B+R:

• odpisy amortyzacyjne dokonane w okresie realizacji tego projektu uwzględniać w ramach ulgi B+R, a
• pozostałą, niezamortyzowaną część ceny nabycia lub koszty wytworzenia uwzględnić w uldze na prototyp jako koszty faktycznie poniesione w danym roku.

Ulga na prototyp a poniesienie kosztu

Za koszty produkcji próbnej nowego produktu uznaje się m.in. cenę nabycia lub koszt wytworzenia fabrycznie nowych środków trwałych niezbędnych do uruchomienia produkcji próbnej nowego produktu, zaliczonych do grup 3–6 i 8 KŚT (w tym wydatki na ich ulepszenie w celu dostosowania środka trwałego do uruchomienia produkcji próbnej nowego produktu).

Zatem z literalnego brzmienia przepisów wynika, że w ramach ulgi na prototyp podatnik może odliczyć jednorazowo 30% ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środka trwałego dla celów uruchomienia produkcji próbnej produktu, a nie odpisów amortyzacyjnych – stwierdziło Ministerstwo Finansów w odpowiedzi dla prasy[2]. Wyjaśniło, że podatnicy, którzy skorzystają z ulgi na prototyp, mogą dodatkowo rozliczać – na zasadach ogólnych – koszty amortyzacji nabytych środków trwałych. Nie będzie miało do nich zastosowania wyłączenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 48 updop.

Dla celów ulgi na prototyp koszty muszą zostać faktycznie poniesione w roku podatkowym, za który podatnik dokonuje odliczenia (art. 18ea ust. 9 pkt 1 updop). Nie ma natomiast znaczenia data ujęcia ich w kosztach uzyskania przychodów – wyjaśniła KIS w interpretacji z 3.02.2023 r. Zastrzegła jednak, że nie chodzi o poniesienie kosztu w rozumieniu wyłącznie zarachowania: Dla skorzystania z ulgi podatnik musi, dla przykładu, zapłacić za środek trwały. Nie wystarczy zapłata zaliczki, ponieważ – jak czytamy w tej samej interpretacji – zapłata zaliczki ma miejsce przed nabyciem środka trwałego. Zapłacona zaliczka będzie mogła być objęta ulgą dopiero, gdy nastąpi nabycie środka trwałego. Ponadto, zgodnie z utrwaloną praktyką interpretacyjną, brak definitywnego charakteru zaliczki uniemożliwia jej zaliczenie do kosztów. Co wydaje się być dodatkowym argumentem, że zapłata jedynie zaliczki nie może stanowić kosztu produkcji próbnej, o którym mowa w art. 18ea ust. 5 updop.

W konsekwencji KIS nie zgadza się również na rozliczenie w ramach ulgi na prototyp kosztów leasingu, jeżeli wykorzystywany w produkcji próbnej środek trwały jest leasingowany, a korzystający wykupi go dopiero po zakończeniu umowy leasingu. Stanowisko KIS dotyczy zarówno leasingu operacyjnego, jak i finansowego w rozumieniu przepisów podatkowych.

Wykup środka trwałego i ustalenie jego ceny nabycia po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego i jednocześnie po zakończeniu etapu produkcji próbnej uniemożliwia skorzystanie z ulgi na produkcję próbną, mimo że środek trwały w okresie trwania umowy leasingu był wykorzystywany dla celów produkcji próbnej – stwierdziła KIS w interpretacji z 3.02.2023 r. Podkreśliła, że w przypadku ulgi na produkcję próbną nabycie środka trwałego powinno mieć miejsce w okresie, w którym możliwe jest skorzystanie z ulgi na produkcję próbną.

Z tych samych powodów KIS nie zgadza się na objęcie ulgą opłaty wstępnej i rat odzwierciedlających wartość początkową przedmiotu leasingu finansowego. Argumentem jest to, że w dacie zawarcia umowy leasingu finansowego, o której mowa w art. 17f updop, nie dochodzi do „klasycznego” nabycia środka trwałego. Przeniesienie własności przedmiotu umowy na korzystającego może nastąpić dopiero po upływie podstawowego okresu trwania umowy (art. 17g ust. 1 updop).

Zatem korzystanie z ulgi na produkcję próbną w odniesieniu do opłaty wstępnej oraz rat leasingowych wynikających z umowy leasingu finansowego, w części, w jakiej dotyczą spłaty wartości początkowej środka trwałego, nie znajduje uzasadnienia – stwierdziła KIS w interpretacji z 3.02.2023 r.

Ulga na prototyp a ulga na robotyzację

Ulga na robotyzację (art. 38eb updop) pozwala odjąć dodatkowo od dochodu 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na robotyzację w roku podatkowym. Kwota odliczenia nie może przekraczać dochodu uzyskanego przez podatnika w tym roku z przychodów innych niż zyski kapitałowe.

Preferencja ta ma zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów poniesionych na robotyzację od początku roku podatkowego, który rozpoczął się w 2022 r., do końca roku podatkowego, który rozpocznie się w 2026 r.

W odpowiedzi dla prasy Ministerstwo Finansów potwierdziło, że można korzystać jednocześnie z obu ulg: na prototyp i na robotyzację, ale w ramach tej drugiej można odliczyć tylko część kosztu, jaka nie została odliczona przy uldze na prototyp. I odwrotnie.

Wynika to z dwóch przepisów:

• art. 38eb ust. 8 updop, który z kolei odwołuje się m.in. do art. 18d ust. 5 (koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym),
• art. 18ea ust. 9 pkt 2 updop, zgodnie z którym odliczenie nie przysługuje, jeśli koszty produkcji próbnej (cena nabycia, koszt wytworzenia) zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Dlatego organy podatkowe nie zgadzają się, aby podatnik, który korzysta jednocześnie z dwóch podatkowych preferencji, za każdym razem obliczał limit odliczenia od całej ceny nabycia. Ich zdaniem limit odliczenia w ramach ulgi na prototyp wyznacza 30% ceny nabycia, ale pomniejszonej o kwotę odliczenia dokonanego w ramach innej ulgi (np. ulgi B+R – przez odpisy amortyzacyjne; ulgi na robotyzację – przez dodatkowe odliczenie 50% kosztów nabycia robota przemysłowego).

Ministerstwo Finansów wyjaśniło to na przykładzie robota kupionego za 1 mln zł, z czego 300 tys. zł zostało rozliczone w ramach ulgi na prototyp (30% z 300 tys. zł). Ta część kosztu nie może być uwzględniona przy obliczaniu ulgi na robotyzację. Podstawą do wyliczenia kosztów kwalifikowanych na gruncie ulgi na robotyzację będzie pozostałe 700 tys. zł (70%). To oznacza, że ulga na robotyzację obejmie 50% od tych 70% (zgodnie z art. 38eb ust. 1 updop).

Podobny przykład podała KIS w interpretacji z 3.02.2023 r.: gdy odliczeniu w ramach ulgi na robotyzację będzie podlegać 50% ceny nabycia środka trwałego (poprzez odpisy amortyzacyjne), pozostałe 50% może stanowić podstawę do ustalenia ulgi na produkcję próbną w wysokości 30% z tych 50%.

Ulga na robotyzację – w przeciwieństwie do ulgi na prototyp – obejmuje również opłaty wynikające z umowy leasingu finansowego, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy finansujący przenosi na korzystającego własność robotów przemysłowych oraz innych środków trwałych wymienionych w art. 38eb ust. 2 pkt 1 updop.

Ulga na prototyp a ulga prowzrostowa

Ulga na prototyp dotyczy także kosztów wprowadzenia nowego produktu na rynek. Powstaje zatem pytanie, kiedy poniesione koszty odlicza się jeszcze w ramach ulgi na prototyp (art. 18ea updop), a kiedy już w ramach ulgi prowzrostowej, nazywanej też ulgą na ekspansję (art. 18eb updop).

W świetle przepisów o uldze na prototyp kosztami wprowadzenia na rynek nowego produktu są działania podejmowane w celu przygotowania dokumentacji służącej uzyskaniu certyfikatów i zezwoleń umożliwiających skierowanie produktu do sprzedaży.

Art. 18ea ust. 7 wymienia tu koszty:

1) badań, ekspertyz, przygotowania dokumentacji niezbędnej do uzyskania certyfikatu, homologacji, znaku CE, znaku bezpieczeństwa, uzyskania lub utrzymania zezwolenia na obrót bądź innych obowiązkowych dokumentów lub oznakowań związanych z dopuszczeniem do obrotu albo użytkowania oraz koszty opłat pobieranych w celu ich uzyskania, odnowienia lub przedłużenia,

2) badania cyklu życia produktu,

3) systemu weryfikacji technologii środowiskowych.

KIS we wspomnianych wcześniej interpretacjach z 2.02.2023 i 31.01.2023 r. nie zgodziła się na zaliczenie do kosztów wprowadzenia na rynek wszelkich kosztów: badań (laboratoryjnych oraz aplikacyjnych), ekspertyz, dokumentacji jakościowej (lub jej części), opłat związanych z przeprowadzeniem postępowania o dopuszczenie nowego produktu do obrotu na terytorium Polski oraz innych krajów.

Argumentem KIS jest to, że art. 18ea ust. 4 updop obejmuje ulgą wyłącznie koszty certyfikatów i zezwoleń umożliwiających skierowanie produktu do sprzedaży.

Ulga prowzrostowa pozwala natomiast na dodatkowe 100-proc. odliczenie kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, z tym że nie więcej niż 1 mln zł w roku podatkowym.

Za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1) uczestnictwa w targach poniesione na:

- organizację miejsca wystawowego,

- zakup biletów lotniczych dla pracowników,

- zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2) działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3) dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4) przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5) przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Ulga obejmuje tylko działania prowzrostowe dotyczące produktów wytworzonych przez podatnika, a nie przez niego nabytych. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 updop przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

Ulgi B+R oraz IP Box

Od 2022 r. koszy uzyskania przychodów poniesione na działalność B+R (koszty kwalifikowane) można odjąć od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (ustalonego zgodnie z art. 24d ust. 7 updop), o ile są one związane z danym kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (IP). To oznacza, że od dochodu z kwalifikowanego IP, objętego ulgą IP Box, czyli 5-proc. stawką CIT lub PIT, można odliczyć koszty kwalifikowane określone w art. 18d ust. 2–3b updop, które doprowadziły do wytworzenia, rozwinięcia bądź ulepszenia przez podatnika tego prawa (art. 24d ust. 9a updop, przy czym odpowiednio stosuje się tu art. 18d ust. 1 zd. 2 i ust. 3c–9 updop).

Dotyczy to więc również kosztów prac rozwojowych, które w zależności od ich charakteru i decyzji podatnika mogą być rozliczane jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 4a pkt 2 i 3 updop).

Natomiast kosztów kwalifikowanych, które zostaną uwzględnione do ustalenia dochodu z IP Box, nadal nie można odliczyć w ramach ulgi B+R od dochodu ustalonego według zasad ogólnych – podkreśliła KIS w interpretacji z 16.02.2023 r. (0114-KDIP2-1.4010.150.2022.3.MW). Doszłoby bowiem do 2-krotnego odjęcia tego samego kosztu.