Droga Użytkowniczko, Drogi Użytkowniku, klikając AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU wyrazisz zgodę na to aby Rachunkowość Sp. z o.o. oraz Zaufani Partnerzy przetwarzali Twoje dane osobowe takie jak identyfikatory plików cookie, adresy IP, otwierane adresy url, dane geolokalizacyjne, informacje o urządzeniu z jakiego korzystasz. Informacje gromadzone będą w celu technicznego dostosowanie treści, badania zainteresowań tematami, dostosowania niektórych treści do lokalizacji z której jest odczytywana oraz wyświetlania reklam we własnym serwisie oraz w wykupionych przez nas przestrzeniach reklamowych w Internecie. Wyrażenie zgody jest dobrowolne.

Klikając w przycisk AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU wyrażasz zgodę na zapisanie i przechowywanie na Twoim urządzeniu plików cookie. W każdej chwili możesz skasować pliki cookie oraz ograniczyć możliwość zapisywania nowych za pomocą ustawień przeglądarki.

Wyrażając zgodę, pozwalasz nam na wyświetlanie spersonalizowanych treści m.in. indywidualne rabaty, informacje o wykupionych przez Ciebie usługach, pomiar reklam i treści.

AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU
Wydawnictwo Rachunkowość
Data publikacji: 2021-04-01
Praca, świadczenia i ubezpieczenia

Zasiłek chorobowy wypłacony w zawyżonej wysokości z winy płatnika

Marek Styczeń

Jesteśmy płatnikiem zasiłków dla pracowników wykonujących zawód medyczny. Naszej ciężarnej pracownicy, która zaczęła chorować w grudniu 2020 r. i jej niezdolność do pracy trwała nieprzerwanie jeszcze w marcu 2021 r., wypłacaliśmy przysługujący zasiłek chorobowy za cały ten okres w wysokości 100% podstawy wymiaru, zamiast za część tego okresu – w wysokości 80%. Okazało się, że w lutym 2021 r. pracownica poroniła i informacja o tym wpłynęła do naszej firmy, ale przy wypłacie zasiłku ten fakt został przeoczony.
Wiemy, że w związku z zawyżoną wysokością zasiłku musimy dopłacić składkę do ZUS, ale czy możemy żądać od pracownicy zwrotu nadpłaconego zasiłku?

Nie, ponieważ zawyżenie wysokości zasiłku nastąpiło z winy płatnika. Bez wątpienia mamy tu do czynienia z sytuacją określaną jako bezpodstawna wypłata zasiłku. Za taką wypłatę uważa się np. wypłatę zasiłku mimo braku uprawnień, ustalenie przez płatnika zasiłku podstawy wymiaru wyższej niż należna, wypłacenie świadczenia bez wymaganej dokumentacji czy w wysokości wyższej niż przysługująca.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 i 2 usus płatnik składek jest obowiązany obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Rozliczenie składek i wypłaconych przez płatnika w tym samym miesiącu zasiłków podlegających rozliczeniu na poczet składek następuje w deklaracji rozliczeniowej według ustalonego wzoru. Nie podlegają natomiast rozliczeniu w deklaracji rozliczeniowej zasiłki wypłacone przez płatnika bezpodstawnie.

Oznacza to, że w razie bezpodstawnej wypłaty zasiłku z winy płatnika, polegającej na zawyżeniu podstawy wymiaru zasiłku albo jego wysokości i rozliczeniu tej kwoty w ciężar składek, płatnik ma obowiązek dopłaty składek społecznych w kwocie różnicy między kwotą zasiłku potrąconego faktycznie a należnego wraz z odsetkami za zwłokę. Dopłata powinna nastąpić na indywidualny rachunek składkowy przydzielony płatnikowi. Należy również skorygować dokumenty rozliczeniowe, tj. raporty ZUS RCA, ZUS RSA oraz deklarację ZUS DRA, bez uwzględnienia świadczeń wypłaconych bezpodstawnie.

Niestety, płatnik nie ma prawa żądać od pracownika nadpłaconej kwoty zasiłku, ponieważ nawet gdy z własnej winy pobrał wyższą kwotę składek, zgodnie z art. 84 ust. 2 i 6 usus to jego obciąża obowiązek zwrotu tych świadczeń wraz z odsetkami. Może się rozliczyć z pracownikiem z zawyżonej z własnej winy kwoty zasiłku, tylko gdy pracownik wyrazi na to zgodę. Nie można bowiem uznać, że pracownik pobrał świadczenie nienależnie, co potwierdza wyrok SN z 10.06.2008 r. (I UK 376/07).