Uwzględnianie kosztów i kwoty zmniejszającej podatek przy wypłacie 13. pensji dla byłego pracownika

W myśl art. 32 ust. 2 updof zakład pracy przy obliczaniu zaliczki na PIT ma obowiązek odliczyć od uzyskanych w danym miesiącu przychodów ze stosunku pracy miesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem zakwalifikowania uzyskanego przychodu do przychodów ze stosunku pracy jest istnienie (obecnie bądź w przeszłości) stosunku pracy. Nie ma przy tym znaczenia faktyczne pozostawanie w stosunku pracy w momencie dokonywania wypłaty. Za przychód ze stosunku pracy uważa się bowiem także wypłaty dokonane bądź postawione do dyspozycji pracownika po rozwiązaniu z nim umowy o pracę (czyli również dokonane byłemu pracownikowi), z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 updof.

Przypomnijmy, że na mocy tego przepisu za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Spółka, obliczając zaliczkę na PIT z tytułu wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla byłych pracowników, powinna zatem uwzględnić miesięczną kwotę kosztów uzyskania przychodów. Niewątpliwie wypłata ta jest bowiem dla nich przychodem ze stosunku pracy. Jeżeli pracownicy ci wcześniej (w okresie zatrudnienia) złożyli spółce oświadczenie PIT-2, to – na mocy art. 32 ust. 3 updof – zaliczka na PIT za dany miesiąc może być pomniejszona o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1 updof. Zakład pracy nie dokonuje takiego pomniejszenia, w przypadku gdy podatnik nie złożył PIT-2 albo gdy powiadomił o zmianach stanu faktycznego, wynikającego z oświadczenia (art. 32 ust. 4 updof).

Ponieważ w przepisie tym ustawodawca nie użył pojęcia „pracownik”, tylko „podatnik”, to – jak potwierdzają organy podatkowe (np. KIS w interpretacji z 14.05.2019 r., 0114-KDIP3-2.4011.162.2019.2.JG1) – bez znaczenia jest, czy wypłata wynagrodzenia następuje w trakcie trwania stosunku pracy, czy po jego ustaniu. Sam fakt ustania stosunku pracy, powodujący, że strony tego stosunku przestają być dla siebie „pracownikiem” i „zakładem pracy”, nie oznacza więc, że płatnik traci uprawnienie do pomniejszenia zaliczki o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek od wypłaconego wynagrodzenia, należnego za okres trwania umowy o pracę.