Umowa o pracę interwencyjną wyłączona z rygorów zatrudnienia okresowego

Limity angaży okresowych

W świetle art. 25¹ Kp okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie takich umów o pracę zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 33 mies., a łącznie nie można zawrzeć więcej niż trzech takich umów. W razie naruszenia wskazanych limitów (po upływie 33 mies. zatrudnienia okresowego u danego pracodawcy albo z chwilą nawiązania czwartego angażu o takim charakterze przed upływem 33 mies.) umowa automatycznie staje się umową o pracę na czas nieokreślony. Uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu jej wykonywania uważa się za zawarcie, od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie, nowej umowy o pracę na czas określony. Opisanych rygorów zatrudnienia okresowego nie stosuje się do umów o pracę na czas określony:

• w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
• w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
• w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
• podpisanych z obiektywnych przyczyn wskazanych przez pracodawcę i leżących po jego stronie,

jeśli w każdym przypadku ich zawarcie służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności sprawy.

Specyficzny wyjątek

Ani Kp, ani upz nie rozstrzygają, czy do umowy o pracę interwencyjną zawieraną z przysłanym bezrobotnym spółka musi stosować limity zatrudnienia okresowego, tj. czy czas jej trwania wlicza się do 33 mies. i liczby umów okresowych, a jeśli nie, to czy spod wskazanych rygorów należy w tym przypadku wykluczyć 6 mies. trwania samych prac interwencyjnych, czy również przymusowego zatrudnienia bezrobotnego po zakończeniu okresu refundacji przez okres 3 mies.

W świetle odpowiedzi MRPiPS z 15.04.2016 r. na zapytanie poselskie nr 342 umowy o pracę nawiązywane w ramach prac interwencyjnych nie podlegają rygorom zatrudnienia okresowego z art. 25¹ Kp i w konsekwencji nie uwzględnia się ich ani w limicie czasowym, ani ilościowym. Wynika to z faktu, że mają one specyficzny charakter jako zawarte w następstwie umowy między pracodawcą a PUP na konkretny czas, a ponadto wniosek taki można wysnuć z wyroków SN z 10.10.2002 r. (I PKN 546/01) i 28.08.2013 r. (I PK 46/13). Taki też pogląd został wyrażony w stanowisku Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy z marca 2016 r. (GNP-364-072-6-2/16).

Choć upz tego nie precyzuje, moim zdaniem umowę o pracę interwencyjną z przysłanym bezrobotnym spółka od razu zawiera na 9 mies., które obejmują:

• pierwsze 6 mies. właściwej pracy interwencyjnej objętej refundacją części wynagrodzeń, nagród i składek,
• kolejne 3 mies., przez które spółka musi tę osobę utrzymywać w zatrudnieniu.

Pośrednio wynika to z art. 51 ust. 6 upz, na mocy którego pracodawca jest obowiązany, stosownie do zawartej umowy, do utrzymania w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres 3 mies. po zakończeniu refundacji wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne (a nie po zakończeniu prac interwencyjnych). Nawet przyjmując, że na 3 mies. „wymuszonego” zatrudnienia pracodawca powinien podpisać z przysłaną osobą nową, zwykłą umowę o pracę, bez wątpienia jest to umowa o pracę zawarta w ramach prac interwencyjnych.

Reasumując: całe 9 mies. opisanego zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych wyłącza się spod ograniczeń dotyczących zatrudnienia okresowego.