Ujęcie kosztów składowania towarów

Towary wycenia się, nie rzadziej niż na dzień bilansowy, według cen nabycia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy (art. 28 ust. 1 pkt 6 uor). Zgodnie z art. 28 ust. 2 uor cena nabycia obejmuje:

• cenę zakupu towarów, czyli kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu – powiększoną o obciążenia o charakterze publicznoprawnym, oraz
• poniesione w związku z nabyciem koszty zakupu i koszty przystosowania nabytego przedmiotu do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem, np. koszty transportu, załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu.

Cenę nabycia obniża się o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski.

Warto podkreślić, że definicja parametru wyceny, jakim jest cena nabycia, dotyczy wszystkich nabywanych składników majątkowych, czyli nie tylko towarów, lecz także materiałów lub środków trwałych.

Z przedstawionej definicji wynika, że rzeczywistą cenę zakupu powiększają koszty bezpośrednio związane z zakupem (np. koszty transportu, załadunku i wyładunku, sortowania, ubezpieczenia przesyłki, prowizji pośredników i inne koszty poprzedzające przyjęcie dostawy przez nabywcę) oraz przystosowaniem przez nabywcę zakupionego składnika majątku do stanu zdatnego do używania lub sprzedaży (np. koszty przerobu materiałów, przetarcia drewna, rozlewu, paczkowania i metkowania towarów, montażu, instalacji, prób sprawności działania środków trwałych). Koszty zakupu i przystosowania obejmują koszty czynności wykonanych zarówno przez inne jednostki, jak i siłami własnymi jednostki.

Nie zalicza się do kosztów zakupu lub przystosowania kosztów tylko pośrednio związanych z zakupem składnika majątku bądź z jego przystosowaniem do użytkowania, np. kosztów odbioru, przyjęcia do magazynu, składowania czy utrzymania działu zaopatrzenia.

Wyjątek mogą stanowić koszty składowania (magazynowania) we własnych lub w obcych magazynach, w trakcie którego zachodzą naturalne procesy, takie jak dojrzewanie, fermentacja, suszenie, warunkujące przydatność składnika majątkowego do użytkowania lub sprzedaży zgodnie z przeznaczeniem. Dotyczy to jednak wyrobów gotowych lub produkcji niezakończonej i jest związane ze specyfiką procesu technologicznego (np. leżakowanie serów).

W zakresie wyceny produktów stwierdza się, że do kosztu wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów magazynowania, chyba że jest to niezbędne w procesie produkcyjnym (art. 28 ust. 3 uor). Zazwyczaj składowane towary są składnikami majątku, które jednostka nabyła do dalszej odsprzedaży, i nie ma potrzeby ich magazynowania w celu zwiększenia wartości użytkowej. Dlatego też koszty składowania towarów w takiej jednostce powinny być odnoszone w koszty działalności operacyjnej.

Niemniej jednak ostateczna decyzja o wliczaniu kosztów składowania towarów do ceny nabycia (jeżeli składowanie jest niezbędne, aby towary sprzedać) lub ich odnoszenia w koszty działalności operacyjnej należy do kierownika jednostki, który dysponuje wiedzą i dokumentami uzasadniającymi przyjęte rozwiązanie ewidencyjne w tym zakresie (art. 4 ust. 3 i 5 uor). Rozwiązanie to powinno zostać opisane w stosowanych przez jednostkę zasadach (polityce) rachunkowości (art. 10 uor).