Odprawa emerytalna nie wyższa od 10-krotności płacy minimalnej

Od 24.06.2020 r. odprawa, odszkodowanie lub inne świadczenie pieniężne, wypłacane obowiązkowo w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, wynosi maksymalnie 10-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę (26 tys. zł). Zgodnie z dodanym przez tarczę 4.0 art. 15gd specustawy ograniczenie to stosują podczas stanu zagrożenia epidemicznego/stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, tylko pracodawcy w rozumieniu art. 3 Kp, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych, o którym mowa w art. 15g ust. 9 specustawy, lub istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15gb ust. 2 specustawy.

Pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę, należy się odprawa w wysokości miesięcznego wynagrodzenia (art. 921 Kp). Bez wątpienia można więc w tym trybie zmniejszyć odprawę emerytalną, bo po pierwsze przewiduje ją obowiązkowo przepis, a po drugie przysługuje ona w związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Jednak nie wszyscy pracodawcy mają prawo do obniżenia odpraw z tytułu rozwiązania umowy o pracę – a jedynie pracodawcy w rozumieniu art. 3 Kp (jednostki organizacyjne, w tym nieposiadające osobowości prawnej, a także osoby fizyczne, jeżeli zatrudniają pracowników), którzy szczególnie ucierpieli z powodu pandemii, a więc odnotowali spadek obrotów gospodarczych albo istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń.

Spadek obrotów gospodarczych polega na zmniejszeniu o co najmniej:

• 15% łącznych obrotów w ciągu dowolnych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych przypadających po 31.12.2019 r. i do dnia poprzedzającego datę podjęcia przez pracodawcę decyzji o ograniczeniu odprawy – w porównaniu z analogicznymi 2 kolejnymi miesiącami kalendarzowymi roku poprzedniego, albo
• 25% obrotów z dowolnego miesiąca kalendarzowego przypadającego po 31.12.2019 r. i do dnia poprzedzającego datę podjęcia przez pracodawcę decyzji o ograniczeniu odpraw – w porównaniu z miesiącem poprzednim (do 23.06.2020 r. okres porównawczy musiał przypadać po 1.01.2020 r., co uniemożliwiało wzięcie pod uwagę tego miesiąca kalendarzowego).

Okres porównawczy może się też rozpocząć w trakcie miesiąca kalendarzowego, a wtedy za miesiąc przyjmuje się 30 kolejnych dni kalendarzowych.

Istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń to z kolei zwiększenie o co najmniej 5% ilorazu kosztów wynagrodzeń pracowników i przychodów ze sprzedaży towarów lub usług z tego samego miesiąca kalendarzowego (dowolnie wskazanego przez przedsiębiorcę i przypadającego między 1.03.2020 r. a dniem poprzedzającym skorzystanie z uprawnienia) w porównaniu z analogicznym ilorazem z miesiąca poprzedniego (bazowego) – z zastrzeżeniem że iloraz ten w miesiącu wystąpienia istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń musi wynosić przynajmniej 0,3 (tj. pensje mają stanowić co najmniej 0,3 przychodów). Do kosztów wynagrodzeń pracowników zalicza się składki na ubezpieczenia społeczne zatrudnionych, finansowane przez pracodawcę, a wyłącza się z nich koszty wynagrodzeń pracowników, z którymi rozwiązano stosunki pracy i którym zostało zmniejszone wynagrodzenie – w wysokości tej obniżki.