Zmiana rozkładów czasu pracy na wniosek pracownika – kiedy jest dopuszczalna
Na wniosek pracownika można ustalić dla niego indywidualny rozkład czasu pracy – inny niż ten, którym jest objęty na podstawie wewnętrznych regulacji czasu pracy – ale w zakresie systemu czasu pracy, jakim jest objęty. Pozwala to na ustalenie wydłużonego ...
Na wniosek pracownika można ustalić dla niego indywidualny rozkład czasu pracy – inny niż ten, którym jest objęty na podstawie wewnętrznych regulacji czasu pracy – ale w zakresie systemu czasu pracy, jakim jest objęty. Pozwala to na ustalenie wydłużonego do 10 godz. dnia pracy tylko wówczas, gdyby pracownik pracował w systemie równoważnym. Dodatkowo konieczne byłoby ustalenie, że pracodawca będzie dokonywać korekty, niezbędnej dla zachowania wymiaru czasu pracy w okresie rozliczeniowym, gdyż taki stały dzień w tygodniu z wydłużeniem dobowym może w wielu okresach rozliczeniowych prowadzić do niezgodności z łączną liczbą godzin do przepracowania.
System czasu pracy może zostać zmieniony na wniosek pracownika, jednak – jeżeli dany system nie jest przewidziany w prawie wewnętrznym albo nie jest w nim przypisany do stanowiska, które zajmuje pracownik – niezbędna jest zmiana umowy o pracę.
Indywidualny rozkład czasu pracy
Rozkład czasu pracy to wyznaczone przez pracodawcę w sposób stały (w układzie zbiorowym pracy, regulaminie pracy, obwieszczeniu o czasie pracy) lub na pewien okres (w harmonogramie czasu pracy) dni i przedziały godzinowe, w których pracownik jest zobowiązany do świadczenia pracy.
Rozkłady, systemy i okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w:
- układzie zbiorowym pracy,
- regulaminie pracy,
- obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy (art. 150 § 1 Kp).
Na pisemny wniosek pracownika może być dla niego ustalony indywidualny rozkład czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty (art. 142 Kp).
Przykład
Pracownicy działu administracji pracują od poniedziałku do piątku w godz. 8–16. Jeden z nich złożył wniosek o pracę w godz. od 7.30 do 15.30 od wtorku do soboty.
Rozkład czasu pracy obejmuje zarówno godziny, jak i dni pracy. Wniosek pracownika nie musi zatem sprowadzać się jedynie do prośby o modyfikację godzinową. Oczywiście do pracodawcy należy ocena, jak wnioskowana zmiana wpłynie na wykonywanie pracy i czy jest możliwa organizacyjnie (np. dostęp do pomieszczeń pracy).
Na wniosek o ustalenie indywidualnego czasu pracy można ustalić:
- inny rozkład niż ten, który wiąże pracownika zgodnie z regulaminem pracy (obwieszczeniem),
- stały rozkład dla osoby, dla której są tworzone harmonogramy czasu pracy przewidujące różne dni i godziny pracy,
- ograniczenie w zakresie planowania pracy tylko do pewnych dni tygodnia (np. praca będzie planowana tylko na dni od poniedziałku do piątku przy standardowym planowaniu pracy dla danej grupy pracowników na każdy dzień tygodnia),
- pracę w stałym przedziale czasu przypadającym pomiędzy zmianami roboczymi dla pracownika objętego systemem pracy zmianowej,
- pracę na stałej zmianie pracownika objętego systemem pracy zmianowej.
Ważne: przy zmianie rozkładu na indywidualny muszą być uwzględnione wszystkie przepisy dotyczące czasu pracy, m.in. dotyczące odpoczynków dobowych i tygodniowych, doby pracowniczej, norm czasu pracy, dopuszczalności pracy w niedziele i święta.
Przykład
Pracownik złożył wniosek o ustalenie stałego rozkładu czasu pracy od środy do niedzieli. Ustosunkowując się do tego wniosku, pracodawca powinien brać pod uwagę (poza wpływem na organizację pracy), czy prace wykonywane przez pracownika mieszczą się w katalogu pracy dopuszczalnych do wykonywania w niedziele (art. 15110 Kp). Nawet jeżeli tak, to wniosek nie może być w pełni zaakceptowany (nie jest możliwe ustalenie takiego rozkładu w sposób stały), gdyż zgodnie z art. 15112 Kp pracownik pracujący w niedzielę musi mieć co najmniej raz na 4 tyg. niedzielę wolną od pracy.
Podstawą zastosowania indywidualnego rozkładu jest art. 142 Kp i wniosek pracownika. Nie ma konieczności zawierania zapisów o takiej możliwości w regulaminie pracy (obwieszczeniu o czasie pracy). Ustalenie indywidualnego rozkładu czasu pracy nie wymaga także zmiany regulaminu i wprowadzenia do przewidzianych w nim rozkładów tej możliwości czasowej, o którą wnioskował pracownik.
Zmiana systemu czasu pracy
Zmiany wprowadzane w ramach wniosku pracownika o indywidualny rozkład muszą „mieścić się” w systemie czasu pracy, którym jest objęty pracownik. Nie jest możliwe np. zrealizowanie wniosku pracownika o ustalenie rozkładu czasu pracy z 4-godzinną przerwą, jeżeli nie jest objęty systemem przerywanego czasu pracy. Tak samo nie byłoby możliwe ustalenie dni pracy z wymiarami dobowymi ponad 8 godz. dla pracownika, który jest objęty systemem podstawowym.
System czasu pracy narzuca pracodawca w regulaminie pracy lub w obwieszczeniu o czasie pracy (ew. wynika on z zakładowego układu zbiorowego pracy). Zasadniczo zmiana systemu wymagałaby więc zmiany tych aktów. Można jednak dopuścić ustalenie dla pracownika innego systemu poprzez zapisy umowy o pracę.
SN w wyroku z 17.07.2009 r. (I BP 6/09) wskazał, że nie ma przeszkód, aby w umowie o pracę (albo w odrębnym porozumieniu między pracodawcą i pracownikiem) ustalić organizację pracy (system lub rozkład czasu pracy).
Ważne: wprowadzenie systemu czasu pracy do umowy oznacza, że jego późniejsza zmiana będzie wymagać zmiany umowy. Dotyczy to także tych przypadków, w których pracodawca zmieniłyby regulamin pracy lub obwieszczenie o czasie pracy, ustalając w tym zakresie inne rozwiązania niż dotychczas stosowane – tego konkretnego pracownika, który miałby system czasu pracy wpisany do umowy, zmiana narzucona w ten sposób by nie objęła. Dla objęcia tej osoby innym systemem niż wskazany w umowie należałoby dokonać wypowiedzenia zmieniającego lub zawrzeć z nią porozumienie zmieniające umowę.
O ile zatem dla ustalenia indywidualnego rozkładu wystarczy akceptacja wniosku pracownika, o tyle dla ustalenia innego systemu czasu pracy konieczna jest również zmiana umowy. Zmiana ta – opierająca się na porozumieniu stron – może przy tym nastąpić na czas określony, po którego upływie automatycznie powróci system sprzed zmiany. Takie rozwiązanie może być bezpieczniejsze dla pracodawcy szczególnie wówczas, gdy zakłada (planuje, przewiduje) przeorganizowanie pracy w zakładzie pracy.
Zachowanie wymiaru czasu pracy w okresie rozliczeniowym
Jeżeli pracownik jest już objęty systemem równoważnym, możliwe byłoby wyrażenie zgody na wskazany w pytaniu przykładowy rozkład (np. poniedziałki po 10 godz., piątki po 6 godz., dni od wtorku do czwartku po 8 godz.). Konieczne byłoby jednak wyraźne zastrzeżenie, że dokonywane będą niezbędne dla zachowania wymiaru czasu pracy korekty liczby godzin pracy. Przy takich rozkładach niekiedy zapomina się o obowiązku utrzymania w okresie rozliczeniowym wymiaru czasu pracy dla tego okresu. Czas pracy co do zasady nie jest zaś rozliczany w tygodniu, lecz przeciętnie na tydzień w okresie rozliczeniowym.
Przykład
W okresie rozliczeniowym obejmującym styczeń 2023 r. wymiar czasu pracy wynosi 168 godz. Pracując w podanym wyżej przykładowym rozkładzie (poniedziałki po 10 godz., piątki po 6 godz., dni od wtorku do czwartku po 8 godz., przy założeniu wolnego 6 stycznia), pracownik wypracowywałby 172 godz. Miałby zatem 4 godz. nadliczbowe z tytułu przekroczenia normy średniotygodniowej czasu pracy. Po pierwsze nabyłby za nie prawo do wynagrodzenia wraz z 100% dodatkiem, po drugie powstałyby nie na skutek ich zlecenia w oparciu o dopuszczalne prawem przesłanki (art. 151 Kp), ale w wyniku stosowania stałego rozkładu czasu pracy (stanowi to naruszenie przepisów).
Niezbędne jest więc dokonywanie korekt. To z kolei wiąże się z koniecznością jasnego wskazania pracownikowi, że jego wniosek może zostać zaakceptowany jedynie przy założeniu istnienia uprawnienia pracodawcy do modyfikowania rozkładu w zakresie koniecznym dla ustalenia prawidłowego wymiaru czasu pracy.
Ponowne rozpoczynanie pracy w tej samej dobie
Zdarza się, że wskazany we wniosku rozkład czasu pracy zakłada ponowne rozpoczynanie pracy w tej samej dobie. Przykładowo pracownik chciałby pracować od poniedziałku do czwartku w godz. 9–17 i w piątek w godz. 7–15. Może również wnioskować o ustalenie ruchomych godzin rozpoczynania pracy (np. między godz. 8 a 10).
Pracownik może złożyć wniosek o tzw. ruchome (zmienne) rozkłady czasu pracy, które oznaczają ustalenie:
- przedziału godzinowego, w którym praca może być przez niego rozpoczęta,
- godzin rozpoczynania pracy w taki sposób, że pojawia się ponowne rozpoczynanie pracy w niezakończonej dobie.
Formalnie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi wnioskami – o ustalenie indywidualnego rozkładu oraz zastosowanie ruchomych (zmiennych) rozkładów. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by pracownik jednym pismem wnioskował niejako o zastosowanie jednocześnie obu tych rozwiązań. Pracodawca może zaakceptować taką zmianę.
Zaloguj się
Aby czytać dalej, jeśli masz wykupiony abonament
Kup dostęp do tego artykułu
Cena dostępu do pojedynczego artykułu tylko 12,30
Kup abonament
Abonamenty on-line | Prenumeratorzy | Członkowie SKwP | ||||||||
|
Bezpłatny dostęp do tego artykułu i ponad 3500 innych, dla prenumeratorów miesięcznika „Rachunkowość". Pomoc w uzyskaniu dostępu:
|
15% rabat na wszystkie zakupy. Zapytaj o kod w swoim Oddziale. Stowarzyszenie Księgowych w Polsce jest organizacją, do której należy ponad 26 000 księgowych, a członkostwo wiąże się z licznymi korzyściami. |
„Rachunkowość” - od 75 lat źródło rzetelnej wiedzy!
Skróty w artykułach
- dyrektywa 112 – dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DzUrz UE L 347 z 11.12.2006 r.)
- dyrektywa 2013/34/UE – dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26.06.2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek (...) (DzUrz UE L 182 z 29.06.2013 r.)
- Kc – ustawa z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (DzU z 2023 r. poz. 1610)
- KIMSF – interpretacje Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej
- Kks – ustawa z 10.09.1999 r. Kodeks karny skarbowy (DzU z 2023 r. poz. 654)
- Kp – ustawa z 26.06.1974 r. Kodeks pracy (DzU z 2023 r. poz. 1465)
- Kpc – ustawa z 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (DzU z 2023 r. poz. 1550)
- Ksh – ustawa z 15.09.2000 r. Kodeks spółek handlowych (DzU z 2022 r. poz. 1467)
- KSR – Krajowe Standardy Rachunkowości
- MSR – Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (ang. International Accounting Standards) wydawane od 2002 r. jako MSSF
- MSSF – Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (ang. International Financial Reporting Standards)
- Op – ustawa z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (DzU z 2023 r. poz. 2383)
- Ppsa – ustawa z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU z 2023 r. poz. 1634)
- rozporządzenie o instrumentach finansowych – rozporządzenie Ministra Finansów z 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (DzU z 2017 r. poz. 277)
- rozporządzenie o konsolidacji – rozporządzenie Ministra Finansów z 25.09.2009 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych (DzU z 2017 r. poz. 676)
- rozporządzenie składkowe – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU z 2023 r. poz. 728)
- rozporządzenie z 13.09.2017 r. – rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2020 r. poz. 342)
- specustawa – ustawa z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. DzU z 2023 r. poz. 1327)
- uobr – ustawa z 11.05.2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (DzU z 2023 r. poz. 1015)
- uor – ustawa z 29.09.1994 r. o rachunkowości (DzU z 2023 r. poz. 120)
- updof – ustawa z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2022 r. poz. 2647)
- updop – ustawa z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (DzU z 2022 r. poz. 2587)
- upol – ustawa z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2023 r. poz. 70)
- US GAAP – Amerykańskie Standardy Rachunkowości (ang. Generally Accepted Accounting Principles)
- ustawa akcyzowa – ustawa z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (DzU z 2023 r. poz. 1542)
- ustawa emerytalna – ustawa z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1251)
- ustawa KAS – ustawa z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (DzU z 2023 r. poz. 615)
- ustawa o KRS – ustawa z 20.08.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (DzU z 2023 r. poz. 685)
- ustawa o PCC – ustawa z 9.09.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (DzU z z 2023 r. poz. 170)
- ustawa o VAT – ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU z 2023 r. poz. 1570)
- ustawa o zfśs – ustawa z 4.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 2023 r. poz. 998)
- ustawa zasiłkowa – ustawa z 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2022 r. poz. 1732)
- ustawa zdrowotna – ustawa z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2022 r. poz. 2561)
- usus – ustawa z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1230)
- uzpd – ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
- Założenia koncepcyjne MSSF – Założenia koncepcyjne sprawozdawczości finansowej (Conceptual Framework for Financial Reporting)
- CEIDG – Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej
- EOG – Europejski Obszar Gospodarczy
- FEP – Fundusz Emerytur Pomostowych
- FGŚP – Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
- FP – Fundusz Pracy
- FS – Fundusz Solidarnościowy
- IASB – Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości
- IS – izba skarbowa
- KAS – Krajowa Administracja Skarbowa
- KIS – Krajowa Informacja Skarbowa
- KNF – Komisja Nadzoru Finansowego
- KRBR – Krajowa Rada Biegłych Rewidentów
- KRS – Krajowy Rejestr Sądowy
- KSB – Krajowe Standardy Badania
- MF – Minister Finansów
- MPiPS – Minister Pracy i Polityki Społecznej
- MRiF – Minister Rozwoju i Finansów
- MRiPS – Minister Rodziny i Polityki Społecznej
- MSiG – Monitor Sądowy i Gospodarczy
- NSA – Naczelny Sąd Administracyjny
- PANA – Polska Agencja Nadzoru Audytowego
- PIBR – Polska Izba Biegłych Rewidentów
- PKD – Polska Klasyfikacja Działalności
- pkpir – podatkowa księga przychodów i rozchodów
- PPK – pracownicze plany kapitałowe
- RM – Rada Ministrów
- SA – sąd apelacyjny
- sf – sprawozdanie finansowe
- skok – spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa
- SN – Sąd Najwyższy
- SO – sąd okręgowy
- TK – Trybunał Konstytucyjny
- TSUE – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
- UCS – urząd celno-skarbowy
- UE – Unia Europejska
- US – urząd skarbowy
- WDT – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
- WNT – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów
- WSA – wojewódzki sąd administracyjny
- zfśs – zakładowy fundusz świadczeń socjalnych