Zasada istotności a uproszczenia

W jaki sposób stosować zasadę istotności wyrażoną w art. 4 ust. 4a uor? Przepis ten nie zawiera konkretnych wielkości. Stanowi jedynie, że nie można uznać poszczególnych pozycji za nieistotne, jeżeli wszystkie nieistotne pozycje o podobnym charakterze łącznie uznaje się za istotne. Przecież o tym, czy wszystkie pojedynczo nieistotne zdarzenia są łącznie istotne, można się przekonać dopiero po zakończeniu roku.
Czy zatem czekać z odpisaniem danej grupy kosztów do końca roku? Na czym polega wtedy uproszczenie?
Jak zatem postąpić: czy określić roczny próg kwotowy, poniżej którego możliwe będzie stosowanie uproszczeń (w szczególności polegających na odpisywaniu w koszty wartości początkowej środków trwałych i wnip o niskiej cenie jednostkowej, a także takich wydatków, jak ubezpieczenia, prenumeraty, bez stosowania rozliczeń międzyokresowych kosztów)? W takiej sytuacji – po przekroczeniu progu – ewidencja zdarzeń gospodarczych będzie się odbywała bez stosowania uproszczeń.
A może po przekroczeniu progu trzeba korygować zapisy dotyczące objętych uproszczeniem zdarzeń, dokonane od początku roku?
Czy możliwe jest określenie progów dla poszczególnych grup tytułów kosztów, a nie jednego progu dla całej jednostki?
Czy do uproszczeń można przyjąć granicę określoną w przepisach podatkowych, które przewidują, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wnip, których wartość początkowa nie przekracza 10 tys. zł? Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania.