Zakup wyposażenia i innych składników majątku firmy z dotacji Funduszu Pracy

Jeżeli chodzi o wyposażenie, to tak. Natomiast w odniesieniu do innych składników majątku odpowiedź zależy od tego, czy przedsiębiorca zaliczył je do środków trwałych lub wnip.

Zakup wyposażenia

Zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia pkpir wyposażenie to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami updof do środków trwałych. Natomiast środki trwałe to środki trwałe w rozumieniu przepisów updof (§ 3 pkt 8).

O tym, które wydatki nie mogą być kosztem podatkowym ze względu na sfinansowanie ich z dochodów (przychodów) wolnych od podatku, mówi art. 23 ust. 1 pkt 56 updof: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W wyliczeniu tym nie został wymieniony art. 21 ust. 1 pkt 121, w myśl którego wolne od PIT są jednorazowe środki przyznane na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2018 poz. 1265).

Na podstawie tych przepisów starosta może przyznać z FP bezrobotnemu lub poszukującemu pracy jednorazowo środki na:

• podjęcie działalności gospodarczej,
• założenie spółdzielni socjalnej lub przystąpienie do niej po jej założeniu,

w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia.

Ustawodawca ustanawia zatem wyjątek w zakresie stosowania art. 23 ust. 1 pkt 56, jakim są wydatki, które mimo sfinansowania ze środków podlegających zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym mogą być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu – potwierdziła KIS w interpretacji z 26.06.2019 (0112-KDIL3-3.4011.202.2019.1.AM).

Tym samym wydatki na zakup wyposażenia, sfinansowane ze środków FP, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Inne składniki majątku

Wykładnia organów podatkowych jest natomiast inna w odniesieniu do wydatków na zakup składników majątku zaliczonych do środków trwałych i wnip.

Zasadniczo KIS uznaje, że ich zakup sfinansowany dotacją nie może być kosztem uzyskania przychodów ze względu na art. 23 ust. 1 pkt 1 i 45 updof. Pierwszy z tych przepisów uniemożliwia zaliczenie takiego wydatku bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Pozwala robić to jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 45 updof wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wnip w tej części, w której ich zakup lub wytworzenie we własnym zakresie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wyłączenie powyższe jest uzasadnione charakterem odpisów amortyzacyjnych, których suma ma odpowiadać kosztom faktycznie poniesionym na nabycie lub wytworzenie środków trwałych. Jeśli zatem podatnik faktycznie i w sensie ekonomicznym nie poniósł wydatku, bowiem został on mu zwrócony albo odliczył go od podstawy opodatkowania, to nie ma powodu, aby umożliwiać mu zaliczanie tych wydatków do kosztów w formie odpisów amortyzacyjnych – stwierdziła KIS w interpretacji z 16.07.2015 (ITPB1/4511-561/15/MPŁ).

Wykładnia ta jest zasadniczo aktualna, ale uległa pewnej modyfikacji po tym, jak podniesiony został – z 3,5 tys. do 10 tys. zł – limit wartości składnika majątku, którego przekroczenie skutkuje obowiązkiem zaliczenia go do środków trwałych lub wnip.

W interpretacji z 17.12.2018 (0112-KDIL3-3.4011.374.2018.1.DS) KIS przypomniała, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wnip w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 tys. zł (art. 22f ust. 3 updof). Gdy jest ona równa lub niższa, podatnik ma do wyboru trzy rozwiązania. Może:

• nie zaliczać danego składnika majątkowego do środków trwałych/wnip, natomiast wydatki na jego nabycie bezpośrednio ująć w kosztach podatkowych (art. 22d ust. 1 updof),
• zaliczyć dany składnik majątku do środków trwałych/wnip, a następnie jednorazowo go zamortyzować w miesiącu oddania do używania albo następnym (art. 22f ust. 3 updof),
• amortyzować dany składnik majątkowy na ogólnych zasadach (art. 22f ust. 3 updof).

Jeżeli przedsiębiorca wybrał pierwsze rozwiązanie i nie wprowadził składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10 tys. zł do ewidencji środków trwałych i wnip, to mimo że kupił je za dotację z FP, może zaliczyć wydatek do kosztów podatkowych – na takich samych zasadach, jak zakup wyposażenia (nie będzie go dotyczył wspomniany wyjątek od stosowania art. 23 ust. 1 pkt 56 updof).

Podsumowując: sfinansowany z dotacji z FP zakup wyposażenia oraz składników majątku trwałego o wartości początkowej do 10 tys. zł, niezaliczonych do środków trwałych ani wnip, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem jest, by istniał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodami z działalności gospodarczej.

Aleksander Woźniak