Zakup artykułów spożywczych dla pracowników, współpracowników i kontrahentów – skutki w VAT
Wynika tak z interpretacji KIS z 2.04.2021 (0114-KDIP4-3.4012.2.2021.2.IG). Wystąpiła o nią spółka, która ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych (m.in. kawa, herbata, mleko, cukier, bezalkoholowe napoje chłodzące, słodycze, owoce i jogurty) dla swoich pracowników, współpracowników oraz kontrahentów. Udostępnia je im np. podczas wewnętrznych spotkań, w trakcie których są omawiane sprawy bieżącej i przyszłej działalności firmy. Jest to ogólnie przyjętym standardem, a ponadto wpływa pozytywnie na atmosferę spotkań, co ma realny wpływ na ich wynik.
Produkty te są także ogólnie dostępne dla zatrudnionych w przestrzeni wspólnej – w kuchniach pracowniczych i pomieszczeniach socjalnych. Spółka traktuje je jako świadczenie obowiązkowe wynikające z przepisów bhp i mają one na celu utrzymanie dobrej kondycji i samopoczucia pracowników, co może się przyczynić do większej motywacji i wzrostu wydajności pracy. Niewątpliwie poprawiają one atmosferę pracy, zwiększają wydajność i wpływają na uzyskiwane przychody.
Pośredni związek z działalnością
Spółka chciała potwierdzenia, że przysługuje jej prawo do odliczenia VAT przy zakupie tych artykułów spożywczych. Jej zdaniem są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Ich zakup jest związany z ogólną działalnością spółki, a skoro jest ona opodatkowana, to od zakupów, które pośrednio są wykorzystywane do działalności gospodarczej, można odliczyć VAT.
Spółka powołała się m.in. na interpretację IS w Warszawie z 24.02.2012 (IPPP2/443-1331/11-2/AO), w której stwierdzono, że zakup napojów, drobnych artykułów spożywczych oraz gotowej żywności ponoszony jest w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem. Służy prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, ma zatem związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych wykonywanych przez wnioskodawcę.
W konsekwencji (…) spółce przysługuje prawo do odliczenia (…) VAT naliczonego w związku z nabyciem napojów (kawy, herbaty, mleka, soków, wody mineralnej), drobnych artykułów spożywczych (ciastek, drobnych słodyczy, popularnych owoców) oraz gotowej żywności w postaci kanapek i zimnych przekąsek przekazywanych nieodpłatnie pracownikom w godzinach ich pracy i w trakcie narad, konferencji, spotkań, a także do sekretariatu w celu zapewnienia poczęstunku gościom i klientom.
Trzy sytuacje
KIS nie przyznała podatniczce racji. Podkreśliła, że aby można było uznać, że określone zakupy mają choć pośredni związek z działalnością podmiotu, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy tymi zakupami a powstaniem obrotu. Z uwagi na to należy wyodrębnić 3 różne sytuacje, obejmujące zakup artykułów spożywczych udostępnianych:
- w ogólnodostępnych pomieszczeniach,
- w trakcie narad, spotkań z kontrahentami,
- gdy spółka jest zobligowana do tego przepisami prawa pracy.
Według KIS zapewnienie pracownikom, współpracownikom i kontrahentom spółki – stałego dostępu w ciągu dnia do artykułów spożywczych takich, jak: soki, słodycze, owoce, jogurty, ogólnie dostępnych w przestrzeni wspólnej, w tym w kuchniach pracowniczych oraz pomieszczeniach socjalnych – służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników, osób współpracujących ze spółką i kontrahentów i odbywa się bez związku z prowadzoną (…) działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro (…) produkty te będą dla wszystkich wymienionych osób ogólnodostępne. Pracownicy, współpracownicy i kontrahenci wnioskodawcy nie są zobowiązani do korzystania z ww. artykułów spożywczych. Osoby te nie płacą za udostępniane artykuły spożywcze.
KIS przywołała też wyrok TSUE z 11.12.2008 (C-371/07), w którym Trybunał zaznaczył, że wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje. (…) Wynika z tego, że w zwykłych okolicznościach świadczenie usług polegających na nieodpłatnym wydawaniu posiłków pracownikom zaspokaja prywatne potrzeby tych ostatnich w rozumieniu art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy.
KIS podkreślała, że możliwość skorzystania z ogólnodostępnych artykułów spożywczych (…) nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest to niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z artykułów spożywczych, jakie daje z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy decyzja, czy skorzysta z dostępnych artykułów, zatem zależy ona wyłącznie od woli pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną pracodawcy. Powyższe odnosi się również do współpracowników i kontrahentów spółki. Zatem udostępnienie (…) artykułów spożywczych w miejscach ogólnodostępnych (…) ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, tym samym nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną.
A skoro tak, spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT.
Identyczne stanowisko KIS zajęła w sprawie spółki, która chciała udostępniać pracownikom w godzinach pracy, podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, owoce, warzywa, bułki i inne pieczywo, konserwy, pasztety, ser i dżem (interpretacja z 23.03.2021, 0112-KDIL1-1.4012.58.2021.2.AW).
VAT do odliczenia
Inaczej jest w przypadku, gdy wskazane artykuły spożywcze są udostępniane w czasie wewnętrznych narad, spotkań pracowników, spotkań ze współpracownikami i z kontrahentami. Zużycie wszystkich tych artykułów ma związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem przez wpływ na ogólne funkcjonowanie spółki jako całości przyczynia się do generowania przez nią obrotu. W tym przypadku – według KIS – niewątpliwie istnieje pośredni związek z wykonywaną działalnością gospodarczą i spółce przysługuje prawo do odliczenia.
Z kolei w odniesieniu do przekazywanych pracownikom i współpracownikom artykułów takich jak kawa, herbata, mleko, cukier czy woda mineralna KIS w piśmie z 2.04.2020 przywołała § 112 rozporządzenia MPiPS z 26.09.1997 w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (DzU z 2003 nr 169 poz. 1650), zobowiązujący pracodawców do zapewnienia wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów. Wskazała, że w świetle tego przepisu udostępnienie ww. artykułów spożywczych pracownikom oraz osobom współpracującym ze spółką na podstawie umów cywilnoprawnych nie jest przekazaniem towarów na cele osobiste, lecz wynika z przepisów bhp. Ich spożycie na terenie firmy, w godzinach pracy, służy prawidłowemu jej funkcjonowaniu i uprawnia do odliczenia VAT.
Brak wyodrębnienia – brak prawa do odliczenia
A co w przypadku, gdy podatnik nie może wyodrębnić czy zweryfikować, które artykuły i w jakich ilościach zostały spożyte w trakcie narady, a które skonsumowano podczas przerwy w pracy? Wówczas, zgodnie z interpretacją Szefa KAS z 12.01.2021 (DOP7.8101.187.2020.FMLM), uchylającą wcześniejsze korzystne dla podatnika stanowisko KIS, traci on prawo do odliczenia całości VAT naliczonego, w stosunku do wszystkich tych zakupów: skoro wnioskodawca nie był w stanie wyodrębnić, a potem zweryfikować ilości artykułów spożywczych, jakie przeznaczone są do spożycia w czasie pracy, od tej do spożycia w czasie wolnym od pracy (bowiem (…) nie prowadzi on ewidencji umożliwiającej ustalenie, który pracownik i podczas jakich czynności skorzystał z artykułów spożywczych), to tym samym nie może dokładnie przyporządkować, jaka część zakupów jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, a przez to nie będzie mu przysługiwało w ogóle prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu zakupu artykułów spożywczych.
Przekazanie bez VAT
Czy przekazanie ww. artykułów spożywczych rodzi skutki po stronie podatku należnego? Na ten temat wypowiedział się Szef KAS w przywołanej interpretacji z 12.01.2021. Przypomniał, że w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT na równi z opodatkowaną dostawą należy traktować nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania lub zużycia towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. (…) Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem artykułów spożywczych oraz napojów udostępnianych pracownikom do swobodnego użytkowania podczas przerw w pracy, zatem przekazanie powyższe nie będzie podlegało opodatkowaniu (…) w trybie art. 7 ust. 2 ustawy – czytamy w interpretacji.
Szef KAS potwierdził też, że udostępnianie produktów spożywczych czy też napojów w czasie spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy, narad wewnątrzfirmowych pomiędzy pracownikami, spotkań roboczych, szkoleń wewnętrznych, spotkań na zewnątrz itp. stanowi nieodpłatne czynności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z tego powodu – nawet w przypadku przysługiwania prawa do odliczenia – udostępnienie pracownikom spółki ciepłych i zimnych napojów (tj. kawy, herbaty, wody, soków, cukru itd.), a także innych produktów spożywczych takich jak: ciastka, słodycze, kanapki, owoce, pieczywo, jogurty, płatki śniadaniowe, sałatki (z wyjątkiem wydawanych podczas przerw w pracy) również nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Skróty w artykułach
- dyrektywa 112 – dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DzUrz UE L 347 z 11.12.2006 r.)
- dyrektywa 2013/34/UE – dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26.06.2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek (...) (DzUrz UE L 182 z 29.06.2013 r.)
- Kc – ustawa z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (DzU z 2023 r. poz. 1610)
- KIMSF – interpretacje Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej
- Kks – ustawa z 10.09.1999 r. Kodeks karny skarbowy (DzU z 2023 r. poz. 654)
- Kp – ustawa z 26.06.1974 r. Kodeks pracy (DzU z 2023 r. poz. 1465)
- Kpc – ustawa z 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (DzU z 2023 r. poz. 1550)
- Ksh – ustawa z 15.09.2000 r. Kodeks spółek handlowych (DzU z 2022 r. poz. 1467)
- KSR – Krajowe Standardy Rachunkowości
- MSR – Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (ang. International Accounting Standards) wydawane od 2002 r. jako MSSF
- MSSF – Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (ang. International Financial Reporting Standards)
- Op – ustawa z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (DzU z 2023 r. poz. 2383)
- Ppsa – ustawa z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU z 2023 r. poz. 1634)
- rozporządzenie o instrumentach finansowych – rozporządzenie Ministra Finansów z 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (DzU z 2017 r. poz. 277)
- rozporządzenie o konsolidacji – rozporządzenie Ministra Finansów z 25.09.2009 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych (DzU z 2017 r. poz. 676)
- rozporządzenie składkowe – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU z 2023 r. poz. 728)
- rozporządzenie z 13.09.2017 r. – rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2020 r. poz. 342)
- specustawa – ustawa z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. DzU z 2023 r. poz. 1327)
- uobr – ustawa z 11.05.2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (DzU z 2023 r. poz. 1015)
- uor – ustawa z 29.09.1994 r. o rachunkowości (DzU z 2023 r. poz. 120)
- updof – ustawa z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2022 r. poz. 2647)
- updop – ustawa z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (DzU z 2022 r. poz. 2587)
- upol – ustawa z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2023 r. poz. 70)
- US GAAP – Amerykańskie Standardy Rachunkowości (ang. Generally Accepted Accounting Principles)
- ustawa akcyzowa – ustawa z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (DzU z 2023 r. poz. 1542)
- ustawa emerytalna – ustawa z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1251)
- ustawa KAS – ustawa z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (DzU z 2023 r. poz. 615)
- ustawa o KRS – ustawa z 20.08.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (DzU z 2023 r. poz. 685)
- ustawa o PCC – ustawa z 9.09.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (DzU z z 2023 r. poz. 170)
- ustawa o VAT – ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU z 2023 r. poz. 1570)
- ustawa o zfśs – ustawa z 4.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 2023 r. poz. 998)
- ustawa zasiłkowa – ustawa z 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2022 r. poz. 1732)
- ustawa zdrowotna – ustawa z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2022 r. poz. 2561)
- usus – ustawa z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1230)
- uzpd – ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
- Założenia koncepcyjne MSSF – Założenia koncepcyjne sprawozdawczości finansowej (Conceptual Framework for Financial Reporting)
- CEIDG – Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej
- EOG – Europejski Obszar Gospodarczy
- FEP – Fundusz Emerytur Pomostowych
- FGŚP – Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
- FP – Fundusz Pracy
- FS – Fundusz Solidarnościowy
- IASB – Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości
- IS – izba skarbowa
- KAS – Krajowa Administracja Skarbowa
- KIS – Krajowa Informacja Skarbowa
- KNF – Komisja Nadzoru Finansowego
- KRBR – Krajowa Rada Biegłych Rewidentów
- KRS – Krajowy Rejestr Sądowy
- KSB – Krajowe Standardy Badania
- MF – Minister Finansów
- MPiPS – Minister Pracy i Polityki Społecznej
- MRiF – Minister Rozwoju i Finansów
- MRiPS – Minister Rodziny i Polityki Społecznej
- MSiG – Monitor Sądowy i Gospodarczy
- NSA – Naczelny Sąd Administracyjny
- PANA – Polska Agencja Nadzoru Audytowego
- PIBR – Polska Izba Biegłych Rewidentów
- PKD – Polska Klasyfikacja Działalności
- pkpir – podatkowa księga przychodów i rozchodów
- PPK – pracownicze plany kapitałowe
- RM – Rada Ministrów
- SA – sąd apelacyjny
- sf – sprawozdanie finansowe
- skok – spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa
- SN – Sąd Najwyższy
- SO – sąd okręgowy
- TK – Trybunał Konstytucyjny
- TSUE – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
- UCS – urząd celno-skarbowy
- UE – Unia Europejska
- US – urząd skarbowy
- WDT – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
- WNT – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów
- WSA – wojewódzki sąd administracyjny
- zfśs – zakładowy fundusz świadczeń socjalnych