Wydanie części zamiennych do przechowania kontrahentowi, który w przyszłości je nabędzie – czy podlega VAT

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje – co do zasady – z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. VAT staje się więc wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiła dostawa towarów, i powinien być rozliczony za ten okres. Dostawa towarów została przy tym zdefiniowana jako „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W wyroku z 8.02.1990 r. (C-320/88) TSUE stwierdził, że w określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o VAT „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu), nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności.

Innymi słowy „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” oznacza czynności, które dają otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Przejściu własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Dostawa towaru powoduje m.in. przejście na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka jego przypadkowej utraty lub uszkodzenia.

Samo bezpłatne przekazanie przez spółkę części zamiennych (towaru) do przechowania kontrahentowi nie wiąże się z przekazaniem mu władztwa nad towarem. Części pozostaną bowiem do dyspozycji spółki i nadal będą jej własnością, a kontrahent zapłaci za nie po ich pobraniu. Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (tj. dostawy) dojdzie dopiero z chwilą wydania części zamiennych przez pracownika spółki lub po pobraniu ich z magazynu przez upoważnionego pracownika kontrahenta.

To, że w opisanym przypadku momentem powstania obowiązku podatkowego jest pobranie części z magazynu kontrahenta, a nie umieszczenie w tym magazynie celem ich przechowywania, potwierdza interpretacja KIS z 1.08.2018 r. (0112-KDIL1-2.4012.358.2018.1.NF).