Stawka VAT na fakturach dokumentujących dostawy towarów wysyłanych do Wielkiej Brytanii

Od 1.02.2020 Wielka Brytania przestała być członkiem UE i rozpoczął się okres przejściowy, podczas którego pozostała ona częścią jednolitego unijnego rynku, w tym systemu VAT. Z upływem 31.12.2020 okres przejściowy się jednak zakończył i w konsekwencji Wielka Brytania (z wyjątkiem Irlandii Północnej w przypadku obrotu towarowego) traktowana jest do celów VAT jako państwo spoza UE. Ma to wpływ m.in. na treść faktur wystawianych na rzecz brytyjskich nabywców (z wyjątkiem nabywców z Irlandii Północnej w przypadku obrotu towarowego).

Dostawy towarów wysyłanych do Wielkiej Brytanii (z wyjątkiem Irlandii Północnej) nie stanowią obecnie WDT, lecz – co do zasady – eksport towarów (art. 2 pkt 8 ustawy o VAT). Faktury je dokumentujące nie muszą już zawierać numerów VAT UE stron transakcji (nie ma już zastosowania art. 106e ust. 1 pkt 24 ww. ustawy). W pozostałym zakresie treść faktur nie ulega zmianie, w szczególności nadal mogą to być faktury ze stawką 0% – tyle że od 1.01.2021 zasadność jej stosowania ocenia się zgodnie z regulacjami dotyczącymi eksportu towarów, a nie WDT.

Wystawianie faktur dokumentujących eksport towarów ze stawką 0% stanowi dla podatników pewne ryzyko, gdyż może się okazać, że nie otrzymają oni dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium UE, a w konsekwencji nie nabędą prawa do tej preferencyjnej stawki (art. 41 ust. 6 ustawy o VAT). Nie ma jednak przeszkód, aby wystawiać fakturę ze stawką krajową i dopiero po uzyskaniu potwierdzenia wywozu skorygować ją na 0%. Przedsiębiorca ma więc wybór pomiędzy wystawieniem faktury ze stawką 0% (z czym się wiąże wskazane ryzyko) lub ze stawką krajową (z założeniem, że po uzyskaniu potwierdzenia wywozu towaru poza terytorium UE skoryguje ją na stawkę 0%).