Stawka VAT 8% także na mieszkanie wykorzystywane do celów biznesowych

Potwierdza to interpretacja KIS z 3.09.2019 (0114-KDIP1-1.4012.330.2019.2.EW).

Spółka była właścicielką lokalu mieszkalnego, znajdującego się w budynku mieszkalnym, o powierzchni nieprzekraczającej 150 m2. Użytkowała lokal wyłącznie do działalności gospodarczej. Był on wprowadzony do jej ewidencji środków trwałych i amortyzowany. VAT naliczony przy zakupie i wydatkach eksploatacyjnych odliczano. Następnie spółka sprzedała lokal. Sprzedaż podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nastąpiła po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Spółka zrezygnowała jednak z tego zwolnienia, korzystając z prawa przewidzianego w art. 43 ust. 10–11 tej ustawy. Warunki konieczne do rezygnacji ze zwolnienia zostały spełnione, m.in. zarówno spółka, jak i nabywca lokalu złożyli właściwemu organowi podatkowemu stosowne oświadczenia.

W prowadzonej dla lokalu księdze wieczystej jego przeznaczenie zostało oznaczone jako mieszkalne. W księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości gruntowej, na której posadowiony jest budynek mieszkalny z tym lokalem, jako sposób korzystania wpisano „tereny mieszkaniowe”. W tej samej księdze uwidoczniony jest ww. budynek, którego status także oznaczono jako mieszkalny, a także kilkadziesiąt wyodrębnionych w nim lokali, w tym lokal należący wcześniej do spółki.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) dla budynku mieszkalnego, w którym znajduje się ww. lokal mieszkalny, właściwą klasyfikacją jest PKOB 1122 (dział 11) – Budynki o trzech i więcej mieszkaniach; PKOB obejmuje cały obiekt budowlany (budynek), a nie klasyfikuje odrębnie jego części, w tym w szczególności lokali.

Zdaniem spółki sprzedaż lokalu podlegała VAT według stawki 8%. Argumentowała, że zgodnie z art. 41 ust. 12–12c w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stawkę tę stosuje się do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11. Lokal mieszkalny w takim budynku stanowi więc część obiektu budowlanego objętego społecznym programem mieszkaniowym. Do budownictwa objętego tym programem nie zalicza się natomiast lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Wszystkie warunki do stosowania stawki 8% zostały więc w sposób oczywisty spełnione. Jedyną okolicznością budzącą wątpliwości jest ta, że lokal był faktycznie wykorzystywany wyłącznie dla potrzeb biznesowych (a nie mieszalnych). Co więcej, spółka odliczyła VAT przy jego nabyciu, a do tego jeszcze sama sprzedaż także miała charakter biznesowy i to zarówno dla spółki, jaki i dla nabywcy.

Czy te fakty nie nadają lokalowi charakteru lokalu użytkowego w kontekście tej konkretnej sprawy, a tym samym nie wykluczają go z kategorii części obiektu objętego społecznym programem mieszkaniowym i z preferencyjnej stawki 8% VAT?

Spółka uznała jednak, że ww. względy nie mają znaczenia, gdyż liczą się jedynie okoliczności formalno-prawne, a te – zgodnie z przedstawionym opisem – jednoznacznie przesądzają o mieszkaniowym charakterze lokalu. Wskazała przy tym, że lokal nie ma statusu lokalu użytkowego, o czym zaświadczają m.in. wpisy w księdze wieczystej. To względy konstrukcyjne i formalne determinują status lokalu, a nie to, jak faktycznie jest on przez określony czas wykorzystywany.

KIS zgodziła się z tą argumentacją i potwierdziła, że prawidłowa dla sprzedaży lokalu była stawka 8%.

Moim zdaniem zaprezentowane wyżej stanowisko jest dyskusyjne, a interpretacje fiskusa w każdej chwili mogą ulec zmianie. Ze względu na wysoką wartość tego typu transakcji dla bezpieczeństwa warto więc uzyskać własną interpretację indywidualną – najlepiej przed zawarciem umowy sprzedaży.