Rozliczanie PIT od dochodów Ukraińców
Aby ustalić zasady opodatkowania dochodów osiąganych przez Ukraińców w Polsce, w pierwszej kolejności należy określić ich rezydencję podatkową, bazując zarówno na updof, jak i na umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Ukrainą (dalej polsko-ukraińska upo).
Zgodnie z art. 3 ust. 1a updof polskim rezydentem podatkowym jest Ukrainiec, który:
- ma na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
- przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Kryteria te nie muszą być spełnione łącznie. W świetle updof obywatel Ukrainy będzie zatem polskim rezydentem podatkowym także wtedy, gdy:
Z kolei art. 4 polsko-ukraińskiej upo określa zasady ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, w rozumieniu konwencji. Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych potwierdza certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez właściwe władze podatkowe danego kraju (art. 5a pkt 21 updof).
Uproszczone zasady ustalania rezydencji w Polsce
Osoby, które po przyjeździe do Polski chcą potwierdzić swoją rezydencję podatkową za granicą, przedstawiają polskiemu organowi podatkowemu bądź pracodawcy certyfikat rezydencji wydany w kraju ich dotychczasowej rezydencji. Tymczasem w obecnej sytuacji uzyskanie ukraińskiego certyfikatu rezydencji jest niejednokrotnie niemożliwe.
Rezydencję podatkową obywateli Ukrainy przybyłych do Polski w związku z wojną określa się więc zgodnie z updof. Co do zasady do momentu upływu 183 dni pobytu w Polsce w roku podatkowym pozostawaliby oni Ukraińskimi rezydentami podatkowymi, trudno by im było bowiem udowodnić, że przenieśli ośrodek interesów życiowych do Polski.
Ustawodawca postanowił jednak ułatwić im nabycie polskiej rezydencji podatkowej od pierwszego dnia pobytu w naszym kraju.
Ustawą z 8.04.2022 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 830) do updof został wprowadzony art. 52zj, który stanowi, że obywatele Ukrainy, którzy przybyli do Polski w związku z wojną w ich kraju i przenieśli tu ośrodek interesów życiowych, potwierdzają ten fakt, składając pisemne oświadczenie o posiadaniu ośrodka interesów życiowych w Polsce.
Złożenie oświadczenia, np. płatnikowi, skutkuje uznaniem ukraińskich obywateli za polskich rezydentów podatkowych od momentu przyjazdu do Polski. W efekcie mogą oni korzystać z zasad opodatkowania, ulg i zwolnień podatkowych na takich samych zasadach, jak polscy rezydenci podatkowi – od pierwszego dnia pobytu na terytorium Polski.
Osoba, która nie złoży oświadczenia, jest traktowana jako nierezydent do momentu, aż spełni jeden z warunków wymienionych w art. 3 ust. 1a updof.
Dodajmy, że jeśli dana osoba spełni wymienione w updof kryteria do uznania jej za polskiego rezydenta podatkowego i jednocześnie warunki do uznania jej za ukraińskiego rezydenta podatkowego w świetle przepisów ukraińskiego prawa wewnętrznego, to wystąpi konflikt rezydencji, który powinien być rozstrzygnięty zgodnie z odpowiednimi zapisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Warto też wspomnieć, że jeszcze przed wprowadzeniem nowego art. 52zj updof było praktykowane składanie przez podatników oświadczeń, w których deklarowali, że przenieśli do Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub że na dzień złożenia oświadczenia i w przyszłości ich ośrodek interesów życiowych mieści się ciągle w innym kraju. Oświadczenia takie były honorowane przez organy podatkowe, pomimo że nie istniały przepisy, które wskazywałyby wprost na możliwość ich składania (zob. np. interpretacja KIS z 23.04.2021 r., 0114-KDIP3-2.4011.214.2021.1.JK2).
Obecnie ustawodawca uregulował jedynie sytuację Ukraińców, którzy przybyli do Polski w związku z wojną w ich kraju i przenieśli tu ośrodek interesów życiowych. Brak regulacji w zakresie stosowania oświadczeń o przeniesieniu ośrodka interesów życiowych przez obcokrajowców innych niż Ukraińcy bądź Ukraińców, których pobyt w Polsce nie jest związany z wojną w Ukrainie, powoduje wątpliwości co do ich skuteczności.
Zatrudnienie na umowę o pracę
Dochody ukraińskiego obywatela zatrudnionego w Polsce na etacie są rozliczane według skali podatkowej niezależnie od tego, czy jest on polskim, czy ukraińskim rezydentem podatkowym. Płatnik pobiera od nich zaliczkę na PIT na takich samych zasadach, jak od polskich pracowników.
Dochody uzyskane w Polsce z umowy o pracę przez Ukraińca będącego polskim rezydentem podatkowym podlegają rozliczeniu w Polsce w zeznaniu rocznym zgodnie z jego nieograniczonym obowiązkiem podatkowym. Nie podlegają opodatkowaniu w Ukrainie.
Jeśli jednak jest on ukraińskim rezydentem podatkowym, to w myśl art. 15 polsko-ukraińskiej upo dochody z pracy wykonywanej w Polsce będą tu opodatkowane w zeznaniu rocznym w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego i jednocześnie w Ukrainie w ramach nieograniczonego obowiązku podatkowego. W rozliczeniu w Ukrainie zastosuje on odpowiednią metodę unikania podwójnego opodatkowania.
Zatrudnienie na umowę zlecenia
W myśl art. 14 polsko-ukraińskiej upo Ukrainiec mający miejsce zamieszkania w Polsce i osiągający tu dochody z umowy zlecenia opodatkuje je wyłącznie w Polsce. Jeśli natomiast ma miejsce zamieszkania w Ukrainie, to dochody te opodatkuje tylko w Ukrainie – przy założeniu, że nie dysponuje w Polsce stałą placówką wykonywania swojej działalności.
Przy ustalaniu miejsca opodatkowania dochodów ze zlecenia uzyskiwanych przez obywatela Ukrainy należy również wziąć pod uwagę zapisy updof. W świetle art. 29 ust. 2 są one opodatkowane zgodnie z upo, a więc jedynie w Ukrainie, gdy dysponuje on certyfikatem rezydencji potwierdzającym miejsce zamieszkania na Ukrainie dla celów podatkowych.
Jeżeli nie ma ukraińskiego certyfikatu rezydencji podatkowej, to płatnik ma obowiązek rozliczyć je zgodnie z art. 29 ust. 1 updof. Jeśli pobyt Ukraińca w Polsce w danym roku podatkowym nie przekracza 183 dni, nie przeniósł on do Polski ośrodka interesów życiowych i nie złożył stosownego oświadczenia płatnikowi na mocy art. 52j updof, płatnik powinien pobrać 20% zryczałtowany PIT od przychodu i wpłacić do US do 20. dnia kolejnego miesiąca po miesiącu, w którym pobrał ten podatek. Po zakończeniu roku ma obowiązek sporządzić deklarację PIT-8AR, którą przekazuje w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym do US właściwego według swojego miejsca zamieszkania/siedziby. Ponadto sporządza informację IFT-1R, którą przekazuje w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym zleceniobiorcy oraz US właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
W przeciwnym razie – jeśli Ukrainiec przeniesie ośrodek interesów życiowych do Polski (złoży stosowne oświadczenia płatnikowi na mocy art. 52j updof) lub jego pobyt w Polsce przekroczy 183 dni w roku podatkowym (a nie ma ukraińskiego certyfikatu rezydencji podatkowej) – polska firma jako płatnik co do zasady będzie pobierała od jego wynagrodzenia zaliczkę na PIT, obecnie według stawki 17%, liczoną od przychodu pomniejszonego o koszty jego uzyskania (z reguły 20%). Po zakończeniu roku Ukrainiec otrzyma od zleceniodawcy informację PIT-11 i złoży zeznanie roczne, w którym dochody ze zlecenia będą opodatkowane według skali podatkowej.
Przykład
Ukrainiec przybył do Polski w związku z wojną i podjął tu pracę w ramach zawartej z polską firmą umowy zlecenia. Przedłożył zleceniodawcy oświadczenie o przeniesieniu do Polski ośrodka interesów życiowych. Z chwilą przybycia do Polski stał się polskim rezydentem podatkowym i zaczął podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Polska firma pobierze od jego dochodu 17% zaliczkę na PIT. Po zakończeniu roku Ukrainiec rozliczy się w zeznaniu rocznym, opodatkowując dochody ze zlecenia według skali podatkowej.
Przykład
Ukrainiec przybył do Polski w związku z wojną w Ukrainie i podjął tu pracę na umowę zlecenia zawartą z polską firmą. Nie przedłożył zleceniodawcy oświadczenia o przeniesieniu do Polski ośrodka interesów życiowych. Ośrodek ten pozostał w Ukrainie, co potwierdza przedstawiony zleceniodawcy ukraiński certyfikat rezydencji podatkowej.
Podatnik jest nadal ukraińskim rezydentem podatkowym. Dochody osiągnięte przez niego w Polsce ze zlecenia są opodatkowane jedynie w Ukrainie. Polska firma nie ma obowiązku poboru PIT od wypłacanego mu wynagrodzenia.
Nawet jeśli Ukrainiec będzie przebywał w Polsce przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym, ale nadal będzie legitymował się ważnym certyfikatem rezydencji, wydanym przez właściwy ukraiński urząd, to na płatniku w dalszym ciągu nie będzie ciążył obowiązek poboru PIT, co potwierdza interpretacja KIS z 18.08.2021 r. (0112-KDWL.4011.57.2021.1.TW).
Przykład
Ukrainiec przybył do Polski w związku z wojną w Ukrainie i zatrudnił się w polskiej firmie na umowę zlecenia. Nie przedłożył zleceniodawcy oświadczenia o przeniesieniu do Polski ośrodka interesów życiowych, nie przedstawił też ukraińskiego certyfikatu rezydencji podatkowej. Pozostaje ukraińskim rezydentem podatkowym. Zleceniodawca jako płatnik pobiera od jego wynagrodzenia zryczałtowany 20% podatek przez 183 dni w roku podatkowym. Po upływie tego okresu pobiera zaliczkę na PIT, jak w pierwszym przykładzie.
Zleceniobiorca nie ma obowiązku rozliczenia się z przychodów wykazanych w IFT-1R, wykazuje natomiast w zeznaniu rocznym dochody opodatkowane według skali podatkowej.
Po zakończeniu roku podatkowego zleceniodawca ma obowiązek wystawić:
- IFT-1R (w odniesieniu do okresu pobytu zleceniobiorcy w Polsce do 183 dni),
- PIT-11 (za okres od momentu, gdy powstał obowiązek poboru zaliczki na PIT),
- PIT-8AR (z wykazaniem przychodów opodatkowanych ryczałtem),
- PIT-4R (z wykazaniem przychodów opodatkowanych na zasadach ogólnych).
Skróty w artykułach
- dyrektywa 112 – dyrektywa Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DzUrz UE L 347 z 11.12.2006 r.)
- dyrektywa 2013/34/UE – dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26.06.2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek (...) (DzUrz UE L 182 z 29.06.2013 r.)
- Kc – ustawa z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (DzU z 2023 r. poz. 1610)
- KIMSF – interpretacje Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej
- Kks – ustawa z 10.09.1999 r. Kodeks karny skarbowy (DzU z 2023 r. poz. 654)
- Kp – ustawa z 26.06.1974 r. Kodeks pracy (DzU z 2023 r. poz. 1465)
- Kpc – ustawa z 17.11.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (DzU z 2023 r. poz. 1550)
- Ksh – ustawa z 15.09.2000 r. Kodeks spółek handlowych (DzU z 2022 r. poz. 1467)
- KSR – Krajowe Standardy Rachunkowości
- MSR – Międzynarodowe Standardy Rachunkowości (ang. International Accounting Standards) wydawane od 2002 r. jako MSSF
- MSSF – Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (ang. International Financial Reporting Standards)
- Op – ustawa z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (DzU z 2023 r. poz. 2383)
- Ppsa – ustawa z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU z 2023 r. poz. 1634)
- rozporządzenie o instrumentach finansowych – rozporządzenie Ministra Finansów z 12.12.2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (DzU z 2017 r. poz. 277)
- rozporządzenie o konsolidacji – rozporządzenie Ministra Finansów z 25.09.2009 r. w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych (DzU z 2017 r. poz. 676)
- rozporządzenie składkowe – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU z 2023 r. poz. 728)
- rozporządzenie z 13.09.2017 r. – rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2020 r. poz. 342)
- specustawa – ustawa z 2.03.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. DzU z 2023 r. poz. 1327)
- uobr – ustawa z 11.05.2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (DzU z 2023 r. poz. 1015)
- uor – ustawa z 29.09.1994 r. o rachunkowości (DzU z 2023 r. poz. 120)
- updof – ustawa z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2022 r. poz. 2647)
- updop – ustawa z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (DzU z 2022 r. poz. 2587)
- upol – ustawa z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (DzU z 2023 r. poz. 70)
- US GAAP – Amerykańskie Standardy Rachunkowości (ang. Generally Accepted Accounting Principles)
- ustawa akcyzowa – ustawa z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (DzU z 2023 r. poz. 1542)
- ustawa emerytalna – ustawa z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1251)
- ustawa KAS – ustawa z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (DzU z 2023 r. poz. 615)
- ustawa o KRS – ustawa z 20.08.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (DzU z 2023 r. poz. 685)
- ustawa o PCC – ustawa z 9.09.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (DzU z z 2023 r. poz. 170)
- ustawa o VAT – ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU z 2023 r. poz. 1570)
- ustawa o zfśs – ustawa z 4.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 2023 r. poz. 998)
- ustawa zasiłkowa – ustawa z 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2022 r. poz. 1732)
- ustawa zdrowotna – ustawa z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2022 r. poz. 2561)
- usus – ustawa z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2023 r. poz. 1230)
- uzpd – ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
- Założenia koncepcyjne MSSF – Założenia koncepcyjne sprawozdawczości finansowej (Conceptual Framework for Financial Reporting)
- CEIDG – Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej
- EOG – Europejski Obszar Gospodarczy
- FEP – Fundusz Emerytur Pomostowych
- FGŚP – Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
- FP – Fundusz Pracy
- FS – Fundusz Solidarnościowy
- IASB – Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości
- IS – izba skarbowa
- KAS – Krajowa Administracja Skarbowa
- KIS – Krajowa Informacja Skarbowa
- KNF – Komisja Nadzoru Finansowego
- KRBR – Krajowa Rada Biegłych Rewidentów
- KRS – Krajowy Rejestr Sądowy
- KSB – Krajowe Standardy Badania
- MF – Minister Finansów
- MPiPS – Minister Pracy i Polityki Społecznej
- MRiF – Minister Rozwoju i Finansów
- MRiPS – Minister Rodziny i Polityki Społecznej
- MSiG – Monitor Sądowy i Gospodarczy
- NSA – Naczelny Sąd Administracyjny
- PANA – Polska Agencja Nadzoru Audytowego
- PIBR – Polska Izba Biegłych Rewidentów
- PKD – Polska Klasyfikacja Działalności
- pkpir – podatkowa księga przychodów i rozchodów
- PPK – pracownicze plany kapitałowe
- RM – Rada Ministrów
- SA – sąd apelacyjny
- sf – sprawozdanie finansowe
- skok – spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa
- SN – Sąd Najwyższy
- SO – sąd okręgowy
- TK – Trybunał Konstytucyjny
- TSUE – Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
- UCS – urząd celno-skarbowy
- UE – Unia Europejska
- US – urząd skarbowy
- WDT – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
- WNT – wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów
- WSA – wojewódzki sąd administracyjny
- zfśs – zakładowy fundusz świadczeń socjalnych