Podwyższenie liniowej stawki amortyzacyjnej w przypadku pękania ścian budynku

Liniowa metoda amortyzacji polega na tym, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie, stanowiącym załącznik do updop – od ich wartości początkowej, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono je do ewidencji środków trwałych, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto je lub stwierdzono ich niedobór (art. 16i ust. 1 i art. 16h ust. 1 pkt 1 updop). Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ściśle określonych przypadkach ustawowe roczne stawki amortyzacyjne stosowane w liniowej metodzie amortyzacji mogą zostać podwyższone, m.in. na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 1 updop podatnicy mogą podane w Wykazie stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach:

• pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
• złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4.

Warunki używania budynków i budowli uznaje się przy tym za:

• pogorszone – gdy są one używane pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyspieszenie zużycia obiektu,
• złe – gdy są one używane pod wpływem niszczących środków chemicznych, a zwłaszcza gdy służą produkcji, wytwarzaniu lub przechowywaniu żrących środków chemicznych; dotyczy to również przypadków silnego działania na budynek lub budowlę niszczących środków chemicznych rozproszonych w atmosferze, wodzie lub wydzielających się w postaci oparów, których źródłem są inne obiekty znajdujące się w pobliżu.

Budynek stacji kontroli pojazdów jest narażony na działanie niekorzystnych, wymienionych w pytaniu czynników, powodujących jego niszczenie i przyśpieszone zużycie. Można zatem uznać, że jest używany w warunkach pogorszonych. Spółka ma więc prawo do podwyższenia stawki amortyzacji o współczynnik nie wyższy niż 1,2 (co potwierdza KIS w piśmie z 2.09.2019 r., 0115-KDIT3.4011.86.2019.1.WM). Dla tego budynku podwyższona stawka amortyzacyjna może wynieść maksymalnie 3% (2,5% × 1,2).

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych lub złych stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany (zob. art. 16i ust. 3 updop). Podatnik ma przy tym możliwość wyboru momentu, od którego skorzysta z przysługującego mu uprawnienia do podwyższenia stawki. Nie musi podejmować takiej decyzji w momencie rozpoczęcia użytkowania środków trwałych w warunkach złych lub pogorszonych (zob. interpretacja IS w Poznaniu z 21.02.013 r., ILPB4/423-418/12-2/MC). Moim zdaniem spółka może zastosować podwyższone stawki np. od października 2019 r., nie czekając z tym na początek kolejnego roku podatkowego.

Podwyższenie i ew. późniejsze zmiany stawki amortyzacyjnej w trybie art. 16i ust. 2 updop nie są zmianą metody amortyzacji. Środek trwały w dalszym ciągu jest amortyzowany metodą liniową, a zmianie ulega jedynie wysokość stawki amortyzacyjnej.