Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, gdy pracownik przebywał wcześniej na urlopie wychowawczym

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi suma wynagrodzenia wypłaconego za okres 12 mies. poprzedzających niezdolność do pracy z wyłączeniem wynagrodzenia za te miesiące, w których pracownica nie przepracowała co najmniej połowy obowiązującego ją czasu pracy z uwagi na korzystanie z urlopu bezpłatnego, po podzieleniu przez liczbę pozostałych miesięcy roku.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (także wynagrodzenia za czas choroby oraz pozostałych zasiłków) stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za 12 mies. kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, albo – w niektórych przypadkach – za krótszy okres (art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej). Jeden z tych przypadków zachodzi, gdy z 12 mies. kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstało prawo do zasiłku, należy wyłączyć wynagrodzenie za niektóre miesiące ze względu na to, że pracownik nie osiągnął w tych miesiącach wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych.

Gdy w okresie, z którego wynagrodzenie uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku, pracownik nie osiągnął wynagrodzenia z przyczyn usprawiedliwionych, to przy ustalaniu podstawy wymiaru:

• wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy (art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy zasiłkowej),
• przyjmuje się – po uzupełnieniu – wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy (art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy zasiłkowej).

Za usprawiedliwioną nieobecność w pracy uważa się przy tym np. przebywanie na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby, nieobecność w pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem albo innym chorym członkiem rodziny, a także przebywanie na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym.

Jeżeli zatem w okresie, z którego wynagrodzenie uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku, pracownik był nieobecny w pracy ze względu na korzystanie z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego, wówczas do podstawy wymiaru należy przyjąć wynagrodzenie tylko za te miesiące, które pracownik przepracował w pełni, oraz te, w których przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie, w zależności od okresów, w których pracownik korzystał z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego. Korzystanie przez pracownika z urlopu bezpłatnego przez 4 mies. może oznaczać, że korzystał z niego np. przez cały luty, marzec, kwiecień i maj, a także że korzystał z tego urlopu np. w okresie od 12 lutego do 10 maja.

Jak wynika z powyższego, przeciętne miesięczne wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za 12 mies. poprzedzających okres, w którym powstało prawo do zasiłku, przez liczbę miesięcy, w których zostało osiągnięte, tj. z wyłączeniem miesięcy, w których pracownik nie osiągnął tego wynagrodzenia, bo nie przepracował z przyczyn usprawiedliwionych pełnego miesiąca kalendarzowego albo co najmniej jego połowy.

Należy przy tym dodać, że uzupełnienie wynagrodzenia zmiennego polega na obliczeniu wynagrodzenia, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował cały miesiąc (art. 37 ust. 2 pkt 2 ustawy zasiłkowej).

Wynagrodzenie to ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte i pomnożenie przez liczbę dni, które pracownik był obowiązany przepracować w danym miesiącu – jeżeli przepracował choćby jeden dzień pracy.

Uwaga: uzupełnienie wynagrodzenia przysługującego w stałej miesięcznej wysokości polega na przyjęciu do podstawy wymiaru wynagrodzenia pracownika określonego w umowie o pracę, tj. pełnego miesięcznego przychodu pomniejszonego o pełną miesięczną składkę na ubezpieczenia społeczne, która zostałaby potrącona, gdyby pracownik przepracował pełny miesiąc.