Płatnicy nie poniosą negatywnych konsekwencji, stosując rozporządzenie zamiast przepisów ustawy

Tak wynika ze „Stanowiska Ministerstwa Finansów w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2022 r.”, zamieszczonego na stronie internetowej resortu. Wskazano w nim też, że płatnicy nie mogą dowolnie określać terminu wykonania obowiązków podatkowych (stosować przepisy ustawy zamiast rozporządzenia), lecz powinni je wykonać w terminie określonym w rozporządzeniu MF z 7.01.2022 r. w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (DzU poz. 28).

Rozporządzenie przedłuża terminy pobrania i przekazania części zaliczek na PIT przez płatników będących zakładami pracy, organami rentowymi oraz zleceniodawcami, od podatników uzyskujących za pośrednictwem tych płatników podlegające opodatkowaniu przychody, enumeratywnie wymienione w rozporządzeniu, wprowadzając obowiązek obliczania podwójnej zaliczki – według przepisów updof zmienionych przez tzw. Polski Ład i według przepisów w brzmieniu obowiązującym 31.12.2021 r. Przewiduje też jednocześnie mechanizm „rolowania” nadwyżki zaliczek, polegający na tym, że podatnicy o przychodach miesięcznych do 12 800 zł, którzy mieliby mieć potrąconą zaliczkę wyższą niż w 2021 r., zapłacą ją w ubiegłorocznej wysokości, a wyrównanie nastąpi w kolejnych miesiącach roku lub dopiero w zeznaniu rocznym.

Niestosowanie rozporządzenia prowadzi do pokrzywdzenia interesu pracowników, zleceniobiorców, emerytów i rencistów, podczas gdy to właściwie ważny interes podatników legł u podstaw decyzji o przedłużeniu terminów pobrania nadwyżki zaliczki i jej przekazania do urzędu skarbowego – czytamy w stanowisku.

Jest ono reakcją na zarzuty m.in. ze strony doradców podatkowych i księgowych, że rozporządzenie zostało wydane bez podstawy prawnej, bo de facto nie chodzi w nim o przedłużenie terminu wpłaty podatku, lecz nakłada ono na płatników nowe obowiązki nieprzewidziane w ustawie.

W celu wyjaśnienia budzących wiele wątpliwości zasad stosowania rozporządzenia MF wydał też „Objaśnienia podatkowe z 20.01.2022 r. na temat obowiązujących w 2022 r. zasad poboru i przekazywania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy”. Zastosowanie się do nich chroni płatników przed odpowiedzialnością za niepobranie podatku – na takich samych zasadach, jak zastosowanie się do interpretacji indywidualnej.

Z objaśnień wynika m.in., że miesięczny limit przychodów (12 800 zł) dotyczy łącznych przychodów wypłacanych przez zakład pracy ze stosunku pracy i z zasiłków z ubezpieczenia społecznego (choć są to dwa różne źródła przychodów, a zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu rozporządzenia limit ma być liczony dla każdego źródła odrębnie).

MF wskazał też, że termin poboru nadwyżki zaliczki jest odroczony do 31.12.2022 r. Nie oznacza to jednak, że w przypadku gdy do końca tego dnia nie wystąpi ujemna różnica w pełni pokrywająca niepobraną wcześniej część zaliczki, płatnik ma potrącić z wynagrodzenia podatnika lub w inny sposób zabezpieczyć pobór odroczonej części zaliczki. Rozporządzenie „dopuszcza” pobór niepobranej części zaliczki tylko w sytuacji wystąpienia ujemnej różnicy. W przypadku niepobrania nadwyżki zaliczki do końca roku lub rozwiązania umowy o pracę płatnik nie będzie obowiązany do jej poboru. Ostatecznie kwoty niepobrane zostaną rozliczone przez podatnika w zeznaniu za 2022 r.

Pełna treść stanowiska jest dostępna tu: www.gov.pl.

Pełna treść objaśnień jest dostępna tu: www.gov.pl.