Obniżka etatu oznacza też zwykle niższy zasiłek

Zmniejszenie etatów pracownikom to rozwiązanie, które wdrożyło wiele firm, aby uzyskać dofinansowanie do wynagrodzeń z FGŚP. Takie posunięcie pracodawcy w większości przypadków wpływa na wysokość świadczeń przysługujących pracownikom za czas choroby czy macierzyństwa. W podstawie wymiaru zasiłków uwzględnia się wtedy wynagrodzenie obniżone w konsekwencji obniżenia etatu. Proporcjonalnie mniejsze wlicza się też składniki przychodu wypłacane pracownikom za okresy dłuższe niż miesiąc.

Termin zmiany ma znaczenie

Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku ustala się, biorąc pod uwagę, co do zasady, wynagrodzenie stanowiące podstawę składek na ubezpieczenie chorobowe (po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracownika) za 12 mies. poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy (lub pełnych miesięcy zatrudnienia, jeśli trwało krócej niż 12 mies.).

Zmiana wymiaru czasu pracy ma wpływ na zasady liczenia podstawy zasiłku, jeśli nastąpi w ciągu tych 12 mies. przed zachorowaniem albo w miesiącu, w którym pracownik stał się niezdolny do pracy. Oznacza to, że nowy etat nie wpłynie na wysokość świadczenia, kiedy stanie się on obowiązujący już w trakcie pobierania zasiłku.

Gdy prawo do świadczenia przysługuje po tym, jak nastąpiła zmiana etatu i obniżenie wynagrodzenia – tj. w ciągu ostatnich 12 mies. lub w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy – podstawą świadczenia będzie obniżone wynagrodzenie.

W praktyce możemy mieć do czynienia z następującymi sytuacjami:

1) Zmiana etatu nastąpiła w ciągu 12 mies. poprzedzających miesiąc, w którym pracownik poszedł na zwolnienie lekarskie czy „na opiekę” – wówczas podstawę wymiaru świadczenia stanowi średnie wynagrodzenie z pełnych miesięcy kalendarzowych po zmianie wymiaru etatu.

2) Zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy – podstawą zasiłku będzie wynagrodzenie przysługujące z tytułu pracy w nowym wymiarze czasu pracy, po ew. dopełnieniu na zasadach art. 37 ustawy zasiłkowej.

Uwaga: zmiana etatu w miesiącu powstania niezdolności do pracy wpływa na wysokość zasiłku, nawet gdy prawo do świadczenia przysługuje wcześniej, niż zmienił się wymiar czasu pracy.

Zmiana etatu nastąpiła w miesiącu bezpośrednio poprzedzającym miesiąc wystąpienia niezdolności do pracy – wówczas podstawą zasiłku jest wynagrodzenie za pełny miesiąc kalendarzowy po zmianie etatu, po ew. dopełnieniu.

Zmiana etatu wystąpiła już w czasie niezdolności do pracy, ale później niż w miesiącu nabycia prawa do zasiłku – nie ma ona wpływu na podstawę świadczenia, chyba że w jego pobieraniu wystąpi choćby 1-dniowa przerwa; wówczas podstawę świadczenia po przerwie nalicza się od pensji odpowiedniej dla nowego wymiaru czasu pracy.

Mniej też z „trzynastki” i premii kwartalnych

Zmiana wymiaru czasu pracy ma też wpływ na to, że do podstawy zasiłku wlicza się mniejsze kwoty z tytułu uzyskanych składników za okresy dłuższe niż miesiąc. Jeśli ta zmiana nastąpiła:

1) w okresie 4 kwartałów poprzedzających powstanie niezdolności do pracy lub w okresie roku poprzedzającego tę niezdolność, składnik kwartalny lub roczny przyjmuje się proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy po zmianie wymiaru czasu pracy w kwartałach kalendarzowych poprzedzających niezdolność do pracy albo odpowiednio w roku kalendarzowym poprzedzającym tę niezdolność.

2_ po upływie 4 kwartałów poprzedzających powstanie niezdolności do pracy lub po zakończeniu roku poprzedzającego tę niezdolność – składnik kwartalny lub roczny przyjmuje się w kwocie przeliczonej odpowiednio do nowego wymiaru czasu pracy.