Obniżenie odpisów amortyzacyjnych przez spółkę prowadzącą działalność w SSE jest dozwolone

Potwierdził to Szef KAS w opinii zabezpieczającej z 7.05.2020 (DKP3.8011.5.2020), wskazując, że nie można w tym przypadku zastosować klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania z art. 119a § 1 Op.

Spółka wnioskująca o wydanie opinii planowała obniżenie stawek amortyzacyjnych środków trwałych wykorzystywanych w prowadzeniu działalności na terenie SSE (amortyzowanych metodą liniową, przy zastosowaniu stawek wynikających z wykazu stanowiącego zał. nr 1 do updop). Podstawą do tego miał być art. 16i ust. 5 updop.

Zgodnie z nim podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Po wyczerpaniu przyznanego limitu pomocy publicznej spółka zamierzała podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji i zaliczać wyższe odpisy do kosztów uzyskania przychodów. Miała z tego tytułu osiągnąć korzyść podatkową, polegającą na zmniejszeniu zobowiązania w CIT za lata następne po roku, w którym wykorzysta cały dostępny jej limit pomocy publicznej (lub upłynie termin na jego wykorzystanie).

Szef KAS potwierdził, że zarządzanie kosztami podatkowymi w postaci odpisów amortyzacyjnych niewątpliwie przyniesie spółce korzyść podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 18 Op w postaci:

• zwiększenia dochodu zwolnionego z CIT w okresie korzystania przez nią z pomocy publicznej,
• zmniejszenia dochodu podlegającego CIT po wykorzystaniu limitu pomocy publicznej.

Tym samym możliwe jest zidentyfikowanie pierwszej z przesłanek, koniecznych dla stwierdzenia unikania opodatkowywania. Spełniona została też kolejna przesłanka warunkująca wydanie decyzji z zastosowaniem art. 119a Op – osiągnięcie korzyści podatkowej było głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności. Zdaniem Szefa KAS nie wystąpiła natomiast przesłanka trzecia, czyli sprzeczność korzyści podatkowej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu.

Organ potwierdził, że generując dochód zwolniony (o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop) w okresie korzystania z pomocy publicznej, spółka może zaplanować obniżenie stawek amortyzacji środków trwałych i powrócić do wyższych stawek (wyższych kosztów podatkowych), po wykorzystaniu limitu pomocy publicznej. Obniżenie stawek pozwoli jej jedynie na przesunięcie kosztów podatkowych w postaci odpisów amortyzacyjnych – które przecież i tak poniosła – na przyszłe lata.

Nie będzie to sprzeczne z przedmiotem i celem art. 16i ust. 5 ani art. 15 ust. 6 updop, który mówi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wnip (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pierwotne obniżenie stawek amortyzacyjnych środków trwałych jest sposobem na „zachowanie” kosztu podatkowego na czas, kiedy spółka będzie mogła go uwzględnić przy ustalaniu podatku dochodowego. Będzie to więc instrument polityki podatkowej prowadzonej przez spółkę – dzięki możliwości wynikającej wprost z art. 16i ust. 5 updop dokona ona wyboru optymalnego dla niej sposobu naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W opinii Szefa KAS nie można również uznać, że czynność ta została dokonana w sposób sztuczny, bo nie można stwierdzić, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami nie zastosowałby tego sposobu działania w dominującej mierze z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.

Spółka, kierując się przesłanką ekonomiczną, dążyła do najbardziej efektywnego wykorzystania przysługującego jej limitu pomocy publicznej. W konsekwencji obniżenia amortyzacji zdoła w pełni wykorzystać przyznany jej limit pomocy publicznej. Wpłynie to pozytywnie na jej sytuację finansową prezentowaną w sprawozdaniu finansowym, tzn. zwiększy wynik netto prezentowany w rachunku zysków i strat.