Można odwrócić skutki zapłaty na rachunek spoza „białej listy”

Taki wniosek wynika z interpretacji KIS z 22.12.2020 (0111-KDIB2-1.4010.400.2020.1.PB). Przypomnijmy, że od 1.01.2020, w przypadku gdy sprzedawca jest czynnym podatnikiem VAT, a płatność dotycząca transakcji o wartości przekraczającej 15 tys. zł została dokonana przelewem na jego rachunek inny niż figurujący na białej liście, wydatek w tej części nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (chyba że przelew nastąpił z zastosowaniem MPP lub wpłacający w odpowiednim terminie zawiadomił US o zapłacie na rachunek spoza wykazu).

Spółka, która wystąpiła o interpretację, pytała, czy powyższa sankcja nie będzie stosowana również w przypadku, gdy po wpłacie pieniędzy na niewłaściwy rachunek bankowy nie powiadomiła US, ale kontrahent zwrócił jej pieniądze, a następny przelew (za tę samą fakturę) trafił już na prawidłowe konto, figurujące na białej liście.

Argumentowała, że dokonywanie płatności na rachunki z białej listy można uznać za pożądaną przez ustawodawcę regułę postępowania podatników. W konsekwencji wszelkie działania podjęte przez podatnika, mające na celu urzeczywistnienie tej reguły i tym samym doprowadzenie do stanu w pełni zgodnego z przepisami, należy uznać za dopuszczalne. Tym bardziej, że przepisy updop nie uniemożliwiają zwrotu płatności, a następnie jej ponownego dokonania na rachunek bankowy wskazany na białej liście w celu możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka przywołała też odpowiedź na interpelację poselską nr 2109 z 6.03.2020 (DD6.054.2.2020), w której, odpowiadając na pytanie „Czy jeśli po dokonaniu wpłaty bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 updop, podatnik otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę z dochowaniem wymogów określonych wyżej przywoływanymi przepisami, to czy zachowa prawo do ujęcia wydatków odpowiadających komentowanym wpłatom w kosztach podatkowych?”, MF wskazał: pierwotne transakcje zapłaty zostały anulowane zarówno po stronie kupującego, jak i sprzedającego. Następnie ponownie uregulowano należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 updop, co powinno skutkować zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu.

Ponadto spółka powołała pisma IS w Bydgoszczy z 17.01.2017 (0461-ITPB1.4511.864.2016.2.DR) oraz KIS z 4.05.2017 (0115-KDIT3.4011.33.2017.1.DW), w których stwierdzono, że w przypadku dokonania korekty płatności uwzględniającej rachunek płatniczy należy transakcję uznać za opłaconą przelewem, co umożliwia zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Co prawda pisma te dotyczyły „starego” stanu prawnego, gdy była sankcjonowana tylko zapłata w gotówce zamiast przelewem, jednak – jak argumentowała spółka – biorąc pod uwagę ich treść, należy wskazać, że organy podatkowe nie wykluczają dokonania ponownej płatności mającej na celu doprowadzenie do stanu zgodnego z przepisami.

KIS w całości przychyliła się do tego stanowiska, odstępując od uzasadnienia interpretacji.