Dokumentowanie eksportu usług poza UE

O tym, czy dana usługa podlega VAT w Polsce, czy też nie, decyduje określone w ustawie o VAT miejsce jej świadczenia. W przypadku usług reklamowych wykonywanych na rzecz podatników miejsce świadczenia ustala się zgodnie z art. 28b ustawy o VAT (por. interpretacja KIS z 6.11.2024 r., 0114-KDIP1-2.4012.406.2024.3.AP). Jest nim miejsce, w którym znajduje się siedziba działalności gospodarczej usługobiorcy. Usługi spółki nie będą więc opodatkowane w Polsce, tylko ew. w państwach siedziby kontrahentów spoza UE (przy założeniu, że nie mają oni w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a usługi są nabywane na potrzeby ich siedzib działalności gospodarczej znajdujących się w państwach macierzystych).

Należy tu wskazać, że przepisy o miejscu świadczenia (art. 28a pkt 1 lit. austawy o VAT) posługują się własną definicją podatnika. Za „podatników” uważa się m.in. podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na jej cel czy rezultat, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Chodzi zatem m.in. o podmioty (firmy) wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami państw trzecich.

Skoro usługi spółki świadczone dla podatników spoza UE nie podlegają VAT w Polsce, to stanowią tzw. eksport usług, który powinien być wykazany w pliku JPK_V7M (lub JPK_V7K). Właściwe są tu pola K_11 (Ewidencja) i P_11 (Deklaracja) dotyczące podstawy opodatkowania wynikającej z dostawy towarów oraz świadczenia usług poza terytorium kraju.

Eksport usług musi być także udokumentowany fakturą wystawioną przez spółkę na rzecz kontrahenta spoza UE. Wynika to z art. 106a pkt 2 lit. b ustawy o VAT stanowiącego, że przepisy o fakturowaniu stosuje się m.in. do eksportu usług. Faktura powinna być wystawiona obligatoryjnie dla nabywcy będącego podatnikiem podatku o podobnym charakterze do VAT, tj. z państw trzecich (art. 106b ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o VAT).

Faktura dokumentująca eksport usług, stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, może nie zawierać:

• stawki podatku,
• sumy wartości sprzedaży netto (z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku),
• kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto (z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku),
• numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby VAT.

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT powinna zawierać – w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Skoro usługi reklamy wykonane na rzecz firm spoza UE podlegają opodatkowaniu w państwie siedziby usługobiorcy (tj. państwie trzecim), a tym samym nie podlegają VAT w Polsce, to spółka nie jest zobowiązana do naliczania i wykazywania w fakturach wystawianych na rzecz firm z państw trzecich VAT należnego z tytułu świadczenia tych usług. Powinna natomiast umieszczać adnotację „odwrotne obciążenie”. Wystawiane przez nią faktury są więc prawidłowe (por. interpretacje KIS z 23.09.2024 r., 0114-KDIP1-2.4012.408.2024.2.AP, 11.07.2024 r., 0114-KDIP1-2.4012.231.2024.2.JO, i 24.03.2023 r., 0114-KDIP1-2.4012.610.2022.2.RST).