Dodatek dla instruktora praktycznej nauki zawodu

Instruktor z wysokimi kwalifikacjami

Zajęcia praktyczne musi prowadzić instruktor praktycznej nauki zawodu, zaakceptowany przez szkołę kierującą. Może to być nauczyciel praktycznej nauki zawodu przysłany przez szkołę kierującą, sam pracodawca lub – zgodnie z § 10 ust. 2 rozporządzenia – jego pracownik, dla którego praca dydaktyczna i wychowawcza z uczniami:

• stanowi podstawowe zajęcie i jest wykonywana w tygodniowym wymiarze godzin przewidzianym dla nauczycieli,
• nie stanowi podstawowego zajęcia lub jest wykonywana w tygodniowym wymiarze godzin niższym niż przewidziany dla nauczycieli, w ramach obowiązującego go tygodniowego czasu pracy.

Jeśli instruktor praktycznej nauki zawodu jest pracownikiem zakładu przyjmującego, musi łącznie spełnić poniższe wymagania (§ 10 ust. 2–4 rozporządzenia):

1) nie został ukarany za umyślne przestępstwa: przeciwko życiu i zdrowiu, wolności seksualnej i obyczajności, rodzinie i opiece (z wyjątkiem określonego w art. 209 Kodeksu karnego) ani za przestępstwo określone w rozdz. 7 ustawy z 29.07.2005 o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jedn. DzU z 2023 r. poz. 172), ani też nie orzeczono wobec niego zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowywaniem, leczeniem i edukacją małoletnich lub opieką nad nimi lub zakazu przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób lub opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu (art. 120 ust. 3a Prawa oświatowego),

2) ukończył kurs pedagogiczny: dla instruktorów praktycznej nauki zawodu z programem przygotowanym zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia i zatwierdzonym przez kuratora oświaty, lub z programem zatwierdzonym przez kuratora oświaty, który obejmował co najmniej 70 godz. zajęć z psychologii, pedagogiki i metodyki oraz 10 godz. praktyki metodycznej, lub przed 6.01.1993 r. kurs pedagogiczny uprawniający do pełnienia funkcji instruktora praktycznej nauki zawodu, lub przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli, a w przypadku praktycznej nauki zawodu na statku morskim lub śródlądowym – szkolenie dydaktyczne dla instruktora, potwierdzone świadectwem dyrektora urzędu morskiego,

3) ma:

• tytuł zawodowy w zawodzie nauczanym lub pokrewnym i co najmniej 3-letni staż pracy w takim zawodzie oraz świadectwo ukończenia: technikum, branżowej szkoły II stopnia, technikum uzupełniającego, szkoły równorzędnej, szkoły policealnej bądź dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej, albo
• tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w nauczanym zawodzie i co najmniej 4-letni staż pracy w tym zawodzie oraz świadectwo ukończenia liceum ogólnokształcącego, liceum zawodowego, liceum technicznego, liceum profilowanego, uzupełniającego liceum ogólnokształcącego, technikum, branżowej szkoły II stopnia i technikum uzupełniającego, kształcących w innym zawodzie niż nauczany, lub świadectwo ukończenia średniego studium zawodowego, albo
• dyplom ukończenia studiów na kierunku odpowiednim dla nauczanego zawodu oraz co najmniej 2-letni staż pracy w tym zawodzie, albo
• dyplom ukończenia studiów na innym kierunku niż odpowiedni dla nauczanego zawodu oraz co najmniej 4-letni staż pracy w tym zawodzie, albo
• tytuł zawodowy w zawodzie nauczanym lub pokrewnym i co najmniej 6-letni staż pracy w takim zawodzie oraz świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej lub branżowej szkoły I stopnia, albo
• tytuł mistrza w zawodzie nauczanym lub w zawodzie wchodzącym w jego zakres.

Szkoła kierująca ma prawo żądać wglądu do dokumentów potwierdzających ww. kwalifikacje, tytuły zawodowe, doświadczenie, w tym do świadectw bądź dyplomów z odpowiednich szkół. Kierownik wyznaczony do pełnienia tej funkcji ma obowiązek je dostarczyć.

Zapłata to świadczenie miesięczne

Oczywiste jest, że wypłata wynagrodzenia i innych świadczeń instruktorom praktycznej nauki zawodu za prowadzenie zajęć praktycznych obciąża pracodawcę przyjmującego. Przepisy nie precyzują jednak, jak je obliczać. Jedynie § 9 ust. 3 rozporządzenia określa, że organ prowadzący szkołę musi zapewnić środki, a sama szkoła kierująca zrefundować pracodawcy m.in.:

• wynagrodzenie instruktora (jeśli jest to jego podstawowe zajęcie w zakładzie pracy) – do wysokości minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego nauczyciela kontraktowego z dyplomem ukończenia kolegium nauczycielskiego, tj. do kwoty 3600 zł – od 1.09.2022 r. nie nadaje się już stopnia nauczyciela kontraktowego, ale na mocy art. 18 nowelizacji z 5.08.2022 r. Karty nauczyciela (DzU poz. 137) nauczyciela z tym tytułem dla celów płacowych traktuje się jak nauczyciela początkującego,
• dodatek szkoleniowy dla instruktora (jeśli nie jest to jego podstawowe zajecie) – do kwoty 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w IV kwartale roku poprzedniego, ogłaszanego przez Prezesa GUS, czyli w 2023 r. co najmniej w kwocie 696,59 zł (6965,94 × 10%).

Skoro dla opisanego kierownika funkcja instruktora praktycznej nauki zawodu nie stanowi podstawowego zajęcia w zakładzie pracy, pracodawca powinien mu wypłacać z tego tytułu dodatek w kwocie przynajmniej 696,59 zł. Moim zdaniem dodatku nie powinno się ustalać w kwocie proporcjonalnej do wymiaru zajęć prowadzonych z uczniami, bo ani rozporządzenie, ani inne przepisy nie przewidują takiego sposobu postępowania. Należy uznać, że ma on charakter miesięczny, za czym pośrednio przemawia konstrukcja wysokości refundacji z § 9 ust. 3 rozporządzenia.

Dodajmy, że nie są to jedynie koszty praktycznej nauki zawodu pokrywane przez przyjmującego pracodawcę. Ma on również obowiązek zapewnić warunki materialne do realizacji praktycznej nauki zawodu, w szczególności: stanowiska szkoleniowe wyposażone w niezbędne urządzenia, sprzęt, narzędzia, materiały i dokumentację techniczną, uwzględniające wymagania bhp; nieodpłatne posiłki profilaktyczne i napoje przysługujące pracownikom na danym stanowisku pracy. Może przy tym liczyć na częściową refundację również tych wydatków.