Wynagrodzenie byłego wspólnika z tytułu zakazu konkurencji jako koszt podatkowy

Taki wniosek wynika z interpretacji KIS z 8.05.2018 (0114-KDIP3-1.4011.71.2018.1.KS1).

Podatnik podpisał umowę o zakazie konkurencji z byłą wspólniczką, w której zobowiązała się ona – przez 11 lat – nie prowadzić na terenie powiatu działalności konkurencyjnej, w tym nie świadczyć żadnych usług konkurencyjnych, oraz nie pełnić żadnych funkcji w konkurencyjnych przedsiębiorstwach. Nabrał wątpliwości, czy wynagrodzenie wypłacane byłej wspólniczce w ramach tej umowy może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem podatnika tak, gdyż działanie zapewniające niepodjęcie przez byłego wspólnika działalności w tym samym zakresie służy zachowaniu albo zabezpieczeniu jego źródła przychodów.

Organ podatkowy w pełni zgodził się z tym twierdzeniem. Jak czytamy w interpretacji, w dobie gospodarki rynkowej i wiążącej się z tym konkurencji wydatek poniesiony na ochronę rynku potencjalnych lub obecnych klientów należy uznać za racjonalny. Powszechnie wiadome jest, iż wyeliminowanie bądź ograniczenie skutków konkurencji może przyczynić się do zachowania lub zwiększenia liczby klientów (...), a zatem i do zwiększenia osiąganych przychodów. Wydatki poniesione (...) na wynagrodzenie dla byłej wspólniczki za nieprowadzenie na terenie powiatu, w którym wnioskodawca prowadzi dom opieki, działalności konkurencyjnej, w tym nieświadczenie żadnych usług konkurencyjnych oraz niepełnienie żadnych funkcji w przedsiębiorstwach konkurencyjnych, miały na celu zapobiec temu, aby informacje, które były i są w posiadaniu byłej wspólniczki (...), nie trafiły do konkurencji, ponieważ mogłoby to wpłynąć m.in. na spadek liczby posiadanych klientów, jak również brak lub ograniczenie liczby potencjalnych przyszłych klientów, a tym samym uzyskiwanych przez wnioskodawcę przychodów z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, ponieważ wnioskodawca prowadzi działalność w tym samym zakresie, w którym prowadziła zlikwidowana spółka cywilna. Wydatki te mają zatem wpływ na wielkość osiąganych przez wnioskodawcę, jak i możliwych do osiągnięcia w przyszłości przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej w postaci domu opieki.

(...) Wnioskodawca w sposób prawidłowy przyjął zatem, że doszło do wypełnienia przesłanki celowości, co oznacza, iż zostały spełnione wszystkie przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 updof, pozwalające na uznanie wydatku za podatkowy koszt uzyskania przychodu.