Wybór zwolnienia podmiotowego przez podatnika świadczącego usługi organizacji kolonii i obozów

Zwolnieniem od VAT objęta jest sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 tys. zł (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT), jak również sprzedaż dokonywana przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekracza, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, 200 tys. zł (art. 113 ust. 9 ustawy o VAT). Jest to tzw. zwolnienie podmiotowe.

Art. 113 ust. 11 ustawy o VAT umożliwia przy tym ponowne skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego podatnikom, którzy w przeszłości z niego zrezygnowali lub utracili do niego prawo (jednak nie wcześniej niż po upływie roku). Powrót do zwolnienia jest możliwy również w trakcie roku, tj. od początku dowolnego miesiąca (kwestia ta przez dłuższy czas budziła wątpliwości, jednak potwierdził to MF w interpretacji ogólnej z 24.04.2015, PT3.8101.4.2015.LBE.72).

Art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wymienia kategorie podatników, którzy nie mogą korzystać z tego zwolnienia. Nie ma wśród nich podatników świadczących usługi turystyki.

Podatnicy korzystający z opodatkowania wg szczególnej procedury, w której podstawę opodatkowania stanowi marża (art. 119 i art. 120 ustawy o VAT), przy ustalaniu wartości sprzedaży powinni uwzględniać wartość całej sprzedaży, a nie tylko uzyskiwaną przez siebie marżę. W art. 113 ust. 1 ustawy o VAT mowa jest bowiem o wartości sprzedaży, a nie o podstawie opodatkowania. Potwierdzają to organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji IS w Poznaniu z 19.02.2015 (ILPP2/443-1264/14-2/JK) czytamy: do obliczenia wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, od przekroczenia której uzależniona jest utrata zwolnienia podmiotowego od podatku, [brana pod uwagę] jest cała wartość obrotu z tytułu sprzedaży opisanych usług turystycznych, pomniejszona o podatek VAT wyliczony od marży.

Identyczne stanowisko zajął NSA w wyroku z 2.12.2014 (I FSK 1707/13): Nie budzi (...) wątpliwości, że pojęciem sprzedaży objąć należy czynność, a nie jej podstawę opodatkowania. (...) Podstawą opodatkowania, tj. podstawą wymiaru podatku dla usług turystycznych, jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego, co wynika wprost z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT. Odrębność w ustalaniu podstawy opodatkowania przy świadczeniu tego typu usług nie może w żadnym razie oznaczać, że w ten sam sposób obliczać należy wartość sprzedaży przy ustaleniu podmiotowego zwolnienia z podatku, o jakim mowa w art. 113 ust. 1 tej ustawy.

Przedsiębiorca może więc skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, jeżeli wartość jego sprzedaży (a nie marży) ustalona w powyższy sposób nie przekroczyła 200 tys. zł.