Strata z lat ubiegłych jednak pomniejsza daninę solidarnościową

W wyroku z 19.07.2022 r. (II FSK 452/22) NSA uznał, że użycie w art. 30h pkt 2 updof sformułowania: „sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f” pozwala na zastosowanie – przy określaniu dochodu stanowiącego podstawę wyliczenia daniny solidarnościowej – wszystkich zasad opodatkowania zawartych w art. 30c updof, a nie tylko konkretnej jednostki redakcyjnej.

NSA podkreślił, że w art. 30h ust. 2 updof mowa jest o pomniejszeniu sumy dochodów podlegających opodatkowaniu o kwoty wymienione w tym przepisie. Natomiast z art. 9 ust. 3 wynika, że o wysokość straty obniża się dochód uzyskany z danego źródła.

NSA wskazał też, że pomniejszenie, o którym mowa w art. 30h ust. 2, jest obligatoryjne (użyto sformułowania „po ich pomniejszeniu”), a obniżenie dochodu o wysokość straty ze źródła przychodów jest fakultatywne („podatnik może”).

W ocenie NSA oznacza to, że ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania dochodu z poszczególnych źródeł przy obliczaniu podstawy daniny solidarnościowej i nie są one autonomiczne wobec przepisów regulujących zasady ustalania podstawy opodatkowania PIT. Zdaniem NSA, gdyby intencją racjonalnego ustawodawcy było uniemożliwienie odliczenia straty z lat ubiegłych przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, to taka regulacja zostałaby wprost zawarta w przepisach updof.

NSA odrzucił też argument o braku miejsca na odliczenie powstałej straty w deklaracji DSF-1 o wysokości daniny solidarnościowej, gdyż spornej straty nie odejmuje się od wyliczonej podstawy daniny, lecz na wcześniejszym etapie ustalania dochodu, który jest elementem składowym obliczenia podstawy daniny solidarnościowej (składnikiem sumy dochodów).

Nie jest jeszcze znane uzasadnienie wyroku NSA z 7.12.2022 r. (II FSK 1172/22), w którym uchylono wyrok WSA prezentujący odmienną, niekorzystna dla podatników linię orzeczniczą.