Sprzedaż 45 nieruchomości to działalność gospodarcza

Tak wynika z wyroku NSA z 13.12.2019 (II FSK 217/18).

Według poczynionych przez organy podatkowe ustaleń skarżący w latach 2005–2014 wykonał 28 transakcji zakupu nieruchomości i 45 transakcji sprzedaży. Organy wykazały również, poprzez przedstawienie różnic między cenami nabycia nieruchomości a cenami ich sprzedaży, że działalność skarżącego ukierunkowana była na osiągnięcie zysku. Ustaliły, że w 2010 różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży wyniosła 2 282 279 zł i tych ustaleń skarżący nie kwestionował.

Organy wzięły pod uwagę, że skarżący nabywał nieruchomości o znacznych powierzchniach, a następnie dzielił je na mniejsze działki oraz że działał w zakresie obrotu nieruchomościami przy pomocy co najmniej czterech pełnomocników.

W skardze kasacyjnej do NSA skarżący utrzymywał, że nie sprzedawał nieruchomości w ramach działalności gospodarczej, a decyzję o sprzedaży majątku osobistego w postaci nieruchomości podjął w związku z trudną sytuacją finansową, w jakiej się znalazł na skutek sporu sądowego z jednym z kontrahentów, co spowodowało drastyczne obniżenie dochodów i zmusiło go do poszukiwania środków finansowych na utrzymanie rodziny.

Zdaniem NSA czas trwania oraz skala prowadzonej przez skarżącego działalności w zakresie obrotu nieruchomościami czyni ten argument nieprzekonującym. Poza tym cel, dla którego skarżący uczynił ze sprzedaży nieruchomości źródło pozyskiwania przychodów, pozostaje bez znaczenia. Przeznaczenie środków pieniężnych ze sprzedaży nieruchomości czy też zamiar podatnika przy zakupie nieruchomości nie są bowiem czynnikami kwalifikującymi jego działania do działalności gospodarczej lub przesądzającymi o jej braku.

Pozarolnicza działalność gospodarcza to zjawisko obiektywne, którego wystąpienie można ustalić na podstawie kryteriów określonych w art. 5a pkt 6 updof. Nie zostały wśród nich wymienione ani cel zakupu nieruchomości, ani intencja podatnika, ani przeznaczenie środków ze sprzedaży nieruchomości. Stanowisko sądu I instancji, że skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, było zatem prawidłowe.