Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z chorującym emerytem

Tak. Zatrudnionemu w firmie od ponad 6 mies., mającemu ustalone prawo do emerytury, ochrona przed natychmiastowym zwolnieniem z pracy kończy się z upływem okresu zasiłkowego.

Pracodawca ma prawo do natychmiastowego zwolnienia – z powodu przewlekłej choroby – pracownika zatrudnionego u niego:

• krócej niż 6 mies. – gdy ta niezdolność do pracy trwa dłużej niż 3 mies.,
• co najmniej 6 mies. – jeśli niedyspozycja zdrowotna przedłuża się poza łączne okresy pobierania z tego tytułu wynagrodzenia chorobowego, zasiłku i świadczenia rehabilitacyjnego za pierwsze 3 mies.

Absencja chorobowa spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową skutkuje maksymalną ochroną zatrudnionego – łącznie w okresach otrzymywania z tej racji wynagrodzenia i zasiłku oraz świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 mies. (art. 53 § 1 pkt 1 lit. a i b Kp).

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może jednak nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności, czyli po wyzdrowieniu (art. 53 § 3 Kp). Osobę zgłaszającą gotowość powrotu do pracy należy wówczas skierować na kontrolne badania lekarskie. Orzeczenie dopuszczające ją do dotychczasowej pracy przekreśla możliwość jej zwolnienia w trybie natychmiastowym.

Okres ochronny zatrudnionych w danym zakładzie pracy od co najmniej 6 mies. (zdaniem ekspertów należy brać pod uwagę ostatnie nieprzerwane zatrudnienie w tym miejscu pracy) trwa maksymalnie 182 dni okresu zasiłkowego, a jeśli chodzi o niedyspozycję z powodu gruźlicy lub przypadającą podczas ciąży – 270 dni (art. 8 ustawy zasiłkowej).

Wyjątkiem są pracownicy mający ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, którym – zgodnie z art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej – nie przysługuje w ogóle prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Ochrona chorego emeryta przed natychmiastową utratą posady ustaje więc z dniem wyczerpania się okresu zasiłkowego (182 dni). Potwierdza to wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z 5.03.2015 (VIII Pa 210/14).

Osobą uprawnioną do emerytury w rozumieniu art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej jest osoba, która spełnia wszystkie przesłanki nabycia prawa do tego świadczenia i której prawo do emerytury zostało ustalone decyzją organu rentowego, nawet jeśli prawo to uległo zawieszeniu z powodu kontynuowania zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy bez rozwiązania stosunku pracy – czytamy w orzeczeniu SN z 24.08.2010 (I UK 41/10).

Pracodawca ma zatem prawo wręczyć (bądź wysłać) zatrudnionemu emerytowi pismo o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z racji długiej choroby na mocy art. 53 Kp już następnego dnia pod upływie 182-dniowego okresu zasiłkowego. Pod warunkiem oczywiście, że nadal będzie on niezdolny do pracy.

Dodajmy, że w myśl wyroku SN z 29.11.2016 (II PK 242/15) zakaz rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności (art. 53 § 3 Kp) nie ma zastosowania, jeżeli pracownik jest nadal niezdolny do pracy wskutek choroby, a do pracy zgłasza się w celu przerwania biegu okresu uprawniającego pracodawcę do rozwiązania umowy.