Podstawa wymiaru chorobowego i zasiłków – tylko z wynagrodzenia uzyskanego u aktualnego płatnika składek

W podstawie wymiaru wynagrodzenia za czas choroby, przysługującego pracownikowi w lutym 2021, należy uwzględnić przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres od listopada 2020 do stycznia 2021, przysługujące z tytułu umowy o pracę zawartej od 1.11.2020.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 mies. kalendarzowych, poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Jeżeli jednak ubezpieczenie (zatrudnienie) trwa krócej, podstawę wymiaru stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne miesiące kalendarzowe tego zatrudnienia (art. 36 ust. 2 ww. ustawy). Należy dodać, że podstawę wymiaru ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, z tytułu którego przysługuje zasiłek (art. 36 ust. 4 ww. ustawy). Powyższe zasady stosuje się analogicznie przy ustalaniu wynagrodzenia za czas choroby (art. 92 Kp).

Uwaga: jako okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, z tytułu którego przysługuje zasiłek, traktuje się okresy zatrudnienia bez przerwy u tego samego płatnika składek na podstawie umowy o pracę na okres próbny, na czas określony i nieokreślony. Zasada ta ma zastosowanie w przypadku zawarcia umowy zlecenia na nieprzerwane okresy, np. od czerwca do listopada 2020 i od grudnia 2020 do lutego 2021. Umowy o pracę i zlecenia są odrębnymi tytułami do ubezpieczeń społecznych, ponadto ubezpieczenie chorobowe z umowy o pracę jest obowiązkowe, a ze zlecenia dobrowolne, inne są też zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków z każdego z tych tytułów.

Oznacza to, że w podstawie wymiaru nie uwzględnia się wynagrodzenia uzyskiwanego u innego pracodawcy, choćby nie było żadnej przerwy między ustaniem zatrudnienia u poprzedniego i obecnego pracodawcy, u którego pracownik zachorował. Analogicznie nie uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę, przychodu osiąganego z innego tytułu, np. z umowy zlecenia wykonywanej bezpośrednio przed zatrudnieniem na umowę o pracę, nawet gdy praca na etacie i na zlecenie była wykonywana u tego samego płatnika składek.

Jeżeli zatem pracownik jest zatrudniony na umowę o pracę od 1.11.2020 i choruje w lutym 2021, to podstawę wymiaru przysługującego mu za ten okres wynagrodzenia za czas choroby stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres od listopada 2020 do stycznia 2021.