Paragon z NIP i adnotacją, że nie jest fakturą uproszczoną – jak traktować

Faktura uproszczona jest traktowana jak standardowa faktura i na jej podstawie podatnik może skorzystać z prawa do odliczenia VAT na zasadach ogólnych. Umieszczenie przez sprzedawcę na takiej fakturze adnotacji „dokument nie jest fakturą uproszczoną” jest bez znaczenia.

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo 100 euro, jeżeli kwota ta jest określona w euro, faktura może nie zawierać takich danych, jak:

• imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towarów bądź usług oraz jego adres,
• miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
• cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto),
• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
• stawka podatku,
• suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
• kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,

pod warunkiem że faktura zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Faktura taka, nazywana „fakturą uproszczoną”, musi jednak zawierać numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (NIP). Oznacza to, że paragon fiskalny do kwoty 450 zł brutto albo 100 euro, z numerem NIP nabywcy, jest tzw. fakturą uproszczoną. O tym, czy dokument stanowi fakturę uproszczoną, decyduje to, czy spełnia jej definicję i zawiera przewidziane prawem elementy dla takiej faktury, zatem dodanie adnotacji „dokument nie jest fakturą uproszczoną” nie rodzi w takim przypadku żadnych skutków prawnych. Faktura uproszczona jest również dokumentem, na którego podstawie nabywca może odliczyć VAT naliczony oraz zaksięgować dany wydatek jako koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym (o ile takie prawo mu przysługuje).

Nadmieniam, że art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT nie stosuje się w przypadku wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość, sprzedaży na odległość towarów importowanych, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, za którego pomocą nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi (art. 106e ust. 1 pkt 5), WDT oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a ustawy o VAT.