Oznaczenie TP w ewidencji i JPK_VAT w przypadku WNT i importu usług

Zasady stosowania tzw. kodów procedur w ewidencji VAT i pliku JPK_VAT określa rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług[1].

W myśl § 10 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia ewidencja sprzedaży, oprócz danych pozwalających na prawidłowe rozliczenie podatku należnego, zawiera dodatkowo oznaczenia dotyczące powiązań między nabywcą a dostawcą towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT – oznaczenie TP. W myśl tego ostatniego przepisu chodzi o powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 updof i art. 11a ust. 1 pkt 5 updop, a więc relacje, o których mowa w art. 23m ust. 1 pkt 4 updof lub w art. 11a ust. 1 pkt 4 updop, występujące między podmiotami powiązanymi, czyli[2]:

• podmiotami, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
• podmiotami, na które wywiera znaczący wpływ:

• ten sam inny podmiot lub
• małżonek, krewny bądź powinowaty do II stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

• spółką niemającą osobowości prawnej i jej wspólnikami, lub
• podatnikiem i jego zagranicznym zakładem.

Zgodnie z art. 23m ust. 2 updof i art. 11a ust. 2 updop przez „wywieranie znaczącego wpływu” rozumie się zaś:

• posiadanie bezpośrednio bądź pośrednio[3] co najmniej 25%:

• udziałów w kapitale lub
• praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących bądź zarządzających, lub
• udziałów bądź praw do udziału w zyskach lub majątku bądź ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub

• faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną bądź jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
• pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do II stopnia.

Niemiecka spółka ma 100% udziałów w kapitale polskiej spółki, a zatem występują między nimi powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 5 updop, a w konsekwencji także powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, do których odwołuje się § 10 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia, regulujący kwestię stosowania oznaczenia TP.

Oznaczenie to należy stosować do wszystkich dowodów wpisywanych w ewidencji dotyczącej podatku należnego (ewidencji sprzedaży), jeżeli w danym dowodzie wystąpi transakcja/procedura objęta obowiązkiem oznaczania.

Jak wyjaśniła KIS w interpretacji z 2.12.2020 r. (0112-KDIL1-2.4012.427.2020.1.PM), obowiązek stosowania w ewidencji sprzedaży oznaczenia „TP” (…) odnosi się również do WNT oraz importu usług, o ile pomiędzy nabywcą a dokonującym dostawy towarów/usługodawcą występują powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy. Oznaczenie „TP” bowiem należy stosować dla każdej transakcji ujmowanej w ewidencji sprzedaży (zawierającej dane pozwalające na rozliczenie podatku należnego), jeżeli pomiędzy podmiotami tej transakcji występują ww. powiązania (oznaczenie to jest więc stosowane również przy nabyciu towarów/usług, dla których nabywca zobowiązany jest rozliczyć podatek należny z tego tytułu).

Zgodnie z wyjaśnieniami Ministerstwa Finansów[4] ocena, czy między podmiotami zachodzą wskazane powiązania, ma się odbywać każdorazowo na moment dostawy towarów lub wykonania usługi, względnie otrzymania zaliczki bądź przedpłaty w przypadku tzw. faktur zaliczkowych.

Ujmując w ewidencji sprzedaży i pliku JPK_VAT podatek należny od WNT i importu usług od spółki niemieckiej (jedynego udziałowca), polska spółka powinna je zatem oznaczać kodem procedury TP. Co istotne, oznaczenie TP dotyczy tylko ewidencji sprzedaży. Ujmując podatek naliczony od WNT oraz import usług od spółki powiązanej w ewidencji zakupu i JPK_VAT, nie wykazuje się kodu TP.

Na marginesie trzeba wskazać, że zgodnie z rozporządzeniem, w ewidencji sprzedaży (i JPK_VAT), w przypadku świadczenia usług o charakterze niematerialnym – wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych – należy stosować oznaczenie tzw. kodem GTU 12. Mimo że przedmiotem importu usług są usługi doradcze, spółka nie powinna ich oznaczać ww. kodem, gdyż w przeciwieństwie np. do kodu procedury TP kody GTU nie dotyczą importu usług (ani WNT).