Koszty doradców poniesione w związku z zaciągnięciem kredytu – moment potrącenia

Potwierdza to interpretacja KIS z 18.11.2022 r. (0111-KDIB1-1.4010.564.2022.1.AND).

Spółka zaangażowała kancelarię prawną oraz doradcę komercyjnego i technicznego. Przeprowadzili oni m.in. analizę opłacalności planowanej inwestycji, weryfikację założeń biznesowych i handlowych, kosztów i aspektów technologicznych, analizę prawną sytuacji spółki w związku z planowanym kredytem oraz inwestycją, przygotowali projekty dokumentów prawnych niezbędnych do uruchomienia kredytu.

Faktury za ich usługi zostały ujęte w księgach rachunkowych (zaksięgowane) spółki w 2021 r. Zgodnie z przepisami prawa bilansowego oraz przyjętą przez spółkę polityką rachunkowości koszty te są – dla potrzeb rachunkowych – rozliczane przez spółkę w czasie, tj. na okres pozyskania finansowania od zewnętrznych instytucji finansowych, przekraczający rok podatkowy. Nie obciążają wyniku finansowego spółki w całości, w dacie poniesienia kosztu rozumianej jako dzień, na który ujęto je w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu. Są w tym dniu ujmowane w księgach rachunkowych spółki na kontach innych niż kosztowe, a dopiero następnie rozliczane jako koszt obciążający wynik finansowy (w okresie, na jaki została zawarta umowa, której dotyczą). Nie są przy tym księgowane jako rezerwy lub bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Spółka uważała, że koszty te mogą być wykazane jako koszty uzyskania przychodów jednorazowo w dacie poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych, niezależnie od ich zaksięgowania na koncie kosztowym czy też na innym. Argumentowała m.in., że koszty doradców nie mają charakteru kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy (rozliczanych w czasie, proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą – na podstawie art. 15 ust. 4d updop). Ich poniesienie warunkowało bowiem sam fakt pozyskania finansowania i jednocześnie nie było związane z okresem, na jaki zostanie ono udzielone.

KIS uznała to stanowisko za prawidłowe. Jak czytamy w ww. piśmie, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 4e updop, jest – z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h – dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, bez względu na sposób ujęcia tego kosztu dla celów rachunkowych (bilansowych), tj. bez względu na to, czy dany wydatek ujęto w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na koncie kosztowym, czy też nie.

Zapisy dokonywane w księgach rachunkowych zgodnie z uor nie mogą tworzyć ani modyfikować podatkowych zasad potrącalności pośrednich kosztów uzyskania przychodów, ponieważ data ujęcia kosztu w księgach rachunkowych jest jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu. Takie też stanowisko KIS zajęła w licznych innych interpretacjach odnoszących się do wydatków warunkujących pozyskanie zewnętrznego finansowania (w postaci kredytu, pożyczki czy leasingu), np. w pismach z 29.11.2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.430.2021.1.AW), 29.10.2020 r. (0114-KDIP2-1.4010.260.2020.2.JF) i 10.06.2020 r. (0114-KDIP2-2.4010.74.2020.2.AG).