Dodatek relokacyjny dla pracownika – zwolniony czy objęty PIT

Wszelkie dodatki do wynagrodzeń wypłacane pracownikom, w tym dodatek relokacyjny, należy zakwalifikować do świadczeń pieniężnych stanowiących przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 updof.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 14 tej ustawy wolne od PIT są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Zwolnienie, o którym mowa, ma zastosowanie zarówno do pracowników zatrudnionych na umowy o pracę, jak i pozostających w stosunku służbowym (a także pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy). Pojęcie „przeniesienie służbowe” wskazuje wyłącznie na okoliczność zmiany miejsca wykonywania pracy przez pracownika w rozumieniu potocznym, w związku ze stosownym poleceniem pracodawcy. Nie można zatem twierdzić, że art. 21 ust. 1 pkt 14 updof nie odnosi się do kwot otrzymanych przez pracowników pozostających w stosunku pracy.

A zatem kwota wypłaconego dodatku relokacyjnego, wynosząca 150% należnego wynagrodzenia za miesiąc, w którym odbyło się przeniesienie pracownika, w całości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 updof. W konsekwencji spółka jako płatnik nie pobiera od niego zaliczki na PIT. Zaprezentowane stanowisko podzielają organy podatkowe (por. interpretacja KIS z 23.04.2024 r., 0115-KDIT2.4011.73.2024.2.ŁS).