Czy ekwiwalent za urlop zwiększa ulgę B+R

Tak. Potwierdza to odpowiedź Ministerstwa Finansów na zapytanie poselskie z 19.07.2019 (DD6.054.18.2019).

Z przepisów ustaw o podatku dochodowym w brzmieniu od 1.01.2018 wynika, że za „koszty kwalifikowane” uznaje się należności i składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy (o których mowa w art. 12 ust. 1 updof) oraz umów cywilnoprawnych w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika (art. 18d ust. 2 pkt 1 updop i art. 26e ust. 2 pkt 1 updof).

Na tej podstawie organy podatkowe twierdzą, że do kosztów kwalifikowanych nie zalicza się wynagrodzenia za czas choroby oraz urlopu wypoczynkowego pracownika, gdyż pojęcie „czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności B+R”, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego przez pracownika na tę działalność. Odliczeniu nie będą zatem podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypadających na dni/okresy nieobecności pracownika (z powodu urlopu czy też wynagrodzenie za czas choroby). Tak stwierdzono m.in. w odpowiedzi Ministerstwa Finansów na pytanie Redakcji miesięcznika „Rachunkowość”.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop ma jednak inny charakter. Jest formą odszkodowania za niewykorzystanie przez pracownika należnego urlopu. Otrzymujący go pracownik zamiast na urlopie przebywał w pracy. Jeśli „realizował działalność B+R”, przyznany mu za ten czas ekwiwalent zwiększa ulgę, co potwierdza powołana wyżej odpowiedź resortu finansów na zapytanie poselskie: ekwiwalent za niewykorzystany urlop, czyli za okres, w którym ten pracownik wykonywał/realizował na rzecz podatnika prace B+R, może zostać uznany za koszt kwalifikowany możliwy do odliczenia w ramach ulgi na działalność B+R, na zasadach określonych w art. 18d updop.

Należy podkreślić, że również kwestia ujęcia w kosztach kwalifikowanych wynagrodzenia pracownika za czas absencji nie została ostatecznie przesądzona na niekorzyść podatników. W nieprawomocnym wyroku WSA w Szczecinie z 13.02.2019 (I SA/Sz 835/18) czytamy: pracownicy B+R zajmują się wyłącznie działalnością B+R. Tym samym ich czas pracy poświęcony jest wyłącznie tej działalności.

Za okres przebywania na urlopie wypoczynkowym, choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności (np. obowiązkowych badań lekarskich) pracownik uzyskuje stosowne wynagrodzenie wypłacane mu przez pracodawcę oraz sfinansowane przez płatnika składek z tytułu tych należności, określonych w usus, które jako przychód pracownika stanowi koszt uzyskania przychodów dla jego pracodawcy i jednocześnie koszt kwalifikowany z art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. Nie ma więc podstaw do wyłączenia przychodów pracownika B+R otrzymanych, gdy nie świadczy on pracy z powodu urlopu, choroby lub innej usprawiedliwionej nieobecności. Brzmienie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop wprowadzone od 1.01.2018 miało ułatwić ustalenie proporcji w sytuacji, gdy dany pracownik zajmuje się działalnością B+R oraz inną działalnością, na to właśnie wskazuje treść „w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu”.

W ocenie sądu nie można podzielić stanowiska organu interpretacyjnego, uznającego za koszt kwalifikowany przychód z wynagrodzenia pracownika B+R za godziny nadliczbowe oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop, a wykluczającego uznanie przychodu pracownika B+R z wynagrodzenia w związku z udzielonym dniem wolnym od pracy za ponadnormatywny czas pracy lub w związku z urlopem.