Uproszczenia przy sporządzaniu sprawozdania finasowego

W nawale obowiązków wynikających z wciąż nowelizowanych przepisów (najczęściej jednak poza zakresem prawa bilansowego) księgowi chętnie zastosują regulacje zmniejszające pracochłonność/czasochłonność czynności księgowych. Termin „uproszczenia” zawiera bowiem w sobie obietnicę, że pracy w księgowości ubędzie. Niestety, choć zasadniczo tak powinno być, uproszczone zasady (polityka) rachunkowości muszą uwzględniać warunki zastosowania uproszczeń oraz nadrzędne zasady rachunkowości.

Uproszczenia powinny pozwolić dostosować nakłady pracy księgowego do korzyści, jakie ze sprawozdawczości finansowej czerpią jej użytkownicy. Powinny w szczególności umożliwić eliminację najbardziej pracochłonnych czynności księgowych, z których korzyści są niewielkie. Jednocześnie jednak perspektywa użytkownika sprawozdania finansowego (sf) może stać się widoczna dopiero w momencie sporządzania sf, na tle całości obrazu sytuacji majątkowej i finansowej jednostki oraz jej wyników finansowych. Dlatego w procesie sporządzania sf warto poświęcić czas na rozważenie stosowania uproszczeń, momentu ich zastosowania oraz ewentualnie zasadności dalszego stosowania uproszczeń od kolejnego roku obrotowego. Rozważania te można przeprowadzić nie tylko na podstawie formalnych warunków stosowania uproszczeń, lecz także z perspektywy interesu jednostki oraz potrzeb informacyjnych użytkowników jej sprawozdawczości finansowej. Pomocny będzie tutaj opublikowany właśnie KSR 16 Uproszczenia dopuszczone ustawą o rachunkowości.