Zmiany w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania i ich wpływ na obowiązki zakładu pracy jako płatnika
Czy ma to wpływ na pobór przez polskiego pracodawcę zaliczki na PIT od dochodów z pracy wykonywanej przez polskich pracowników za granicą?
Nie, zmiana metody unikania opodatkowania w relacjach podatkowych z danym krajem nie wpływa na pobór zaliczki od dochodów z pracy. Zasada pozostaje niezmienna: wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca jest wykonywana na terytorium innego kraju. Wtedy dochód może być opodatkowany zarówno w kraju, w którym praca jest wykonywana, jak i w państwie zamieszkania, czyli w Polsce, a podwójnemu opodatkowaniu zapobiegają mechanizmy przyjęte w bilateralnych umowach łączących poszczególne kraje.
W Polsce zakład pracy ma obowiązek jako płatnik, zgodnie z art. 31 updof, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na PIT od dochodów zatrudnianych osób ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy oraz z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez ten zakład.
Natomiast nie pobiera zaliczek na PIT od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Polski (art. 32 ust. 6 updof). W takiej sytuacji zakład pracy pobiera zaliczki na PIT wyłącznie na wniosek podatnika.
Istotne jest zatem, czy dochody są lub będą opodatkowanie poza terytorium Polski. O tym decyduje dwustronna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej upo). W odniesieniu do dochodów z pracy jest to o tyle proste, że niemal w każdej upo przewidziano podobne reguły ich opodatkowania (zazwyczaj w art. 15 lub art. 14).
Zasadą jest, że pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym państwie (np. w Polsce), otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie (np. w Danii). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie (Danii).
Niezależnie jednak od tego wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym państwie (Polsce) otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim umawiającym się państwie (Danii), podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym państwie (Polsce), jeżeli:
a) odbiorca przebywa w drugim państwie (Danii) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie 12 mies., rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym państwie, tj. w Polsce (w niektórych upo warunek ten jest sformułowany przez zaprzeczenie: wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim umawiającym się państwie), i
c) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim państwie (Danii).
Odrębnie uregulowane są w upo zasady opodatkowania wynagrodzenia za pracę wykonywaną na pokładzie statku morskiego i samolotu.
Wyświetlono 22% treści artykułu
Zaloguj się
Aby czytać dalej, jeśli masz wykupiony abonament
Możesz mieć dostęp do pełnej treści tego artykułu jeżeli:
masz abonament on-line
- miesiąc - 50,00
- kwartał - 120,00
- pół roku - 200,00
- rok - 290,00
jesteś prenumeratorem miesięcznika „Rachunkowość”
Pomoc
- telefon: 22 826 56 21
- email: ⇒ pren@rachunkowosc.com.pl