Zjazd Katedr Rachunkowości 2018 r.

W artykule pt. „Niskocenność” w rachunkowości na tle zmiany dolnej granicy środków trwałych Artur Hołda i Anna Staszel rozpatrzyli różne aspekty podatkowej zmiany dolnej granicy środków trwałych oraz wnip z punktu widzenia rachunkowości. Sprawa nie jest błaha wobec prawie 3-krotnego podniesienia wartości dolnej granicy aktywów trwałych. Autorzy odnieśli „wielkość istotną dla jednostki” do wartości aktywów oraz poziomu kosztów. Wszystko to na tle wymogu uor – rzetelnego i jasnego przedstawienia przez rachunkowość sytuacji majątkowej, finansowej i wyniku finansowego jednostki.

Ze względu na wagę i skutki zajmijmy się raz jeszcze problemem dolnej granicy aktywów, zarówno w celu możliwej gramatycznej i logicznej wykładni zmian przepisów ustaw o podatku dochodowym, jak i wyboru poprawnego, a zarazem praktycznego księgowego rozwiązania problemu.

Przemysł charakteryzuje się obecnie ciągłym wzrostem kapitałochłonności produkcji, wobec jej automatyzacji, robotyzacji, stosowania specjalistycznych maszyn i urządzeń, co pozwala zwiększać rozmiary produkcji, poprawiać jakość produktów, a zarazem obniżać koszty ich wytworzenia. Jednocześnie jednak rośnie bezwzględna suma i udział w kosztach wytworzenia kosztów amortyzacji oraz utrzymania maszyn i urządzeń w gotowości produkcyjnej (a zatem łącznie z obsługą).

Połączenie spółek osobowych jest rzadko wykorzystywaną formą reorganizacji przedsiębiorców. Oznacza bowiem powstanie – w miejsce łączonych podmiotów – spółki kapitałowej, co zmienia m.in. sposób opodatkowania dochodów wspólników.

Incoterm CIF (cost, insurance, freight) nakłada na sprzedawcę obowiązek opłacenia kosztów transportu wodnego oraz ubezpieczenia towaru, a dostawa następuje w momencie jego załadunku na statek. Od tego momentu władztwo nad towarem oraz związane z nim ryzyko przechodzi na kupującego. Natomiast Incoterm DDP (delivered duty paid) wymaga od dostawcy dostarczenia oclonego już towaru we wskazane miejsce przeznaczenia, w którym nabywca przejmuje nad nim władztwo oraz związane z nim ryzyka.

Łatwo więc zauważyć, że zmiana Incoterm CIF na Incoterm DDP zmienia miejsce, w którym towar znajduje się w momencie przekazania przez sprzedającego kupującemu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, co z pewnością wymaga dokładnego przyjrzenia się skutkom, jakie wywiera to na gruncie przepisów regulujących cło i VAT.