Zdigitalizowane faktury są podstawą do wykazania kosztów podatkowych
Tak wynika z interpretacji KIS z 20.05.2020 (0111-KDIB1-2.4010.103.2018.11.BG).
- WSA – wojewódzki sąd administracyjny
- NSA – Naczelny Sąd Administracyjny
- updop – ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych
- Op – Ordynacja podatkowa
- uor – ustawa o rachunkowości
- KIS – Krajowa Informacja Skarbowa
U podatników CIT podstawą ujęcia (kwalifikacji) kosztu jako kosztu uzyskania przychodów jest dowód źródłowy sporządzony zgodnie z uor i ujęty w księgach rachunkowych (art. 15 ust. 1 updop w zw. z art. 9 ust. 1 updop). Spółka argumentowała, że uor pozwala na przechowywanie – w formie elektronicznej – dowodów źródłowych stanowiących podstawę zapisów w księgach rachunkowych. Stąd zdigitalizowanie dowodów źródłowych oraz zniszczenie papierowej wersji dowodu źródłowego pozostaje bez wpływu na ujęcie danego kosztu w kosztach uzyskania przychodów.
KIS potwierdziła, że działanie spółki polegające na obniżeniu podstawy opodatkowania CIT o koszty uzyskania ujęte w księgach rachunkowych (zaksięgowane) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, z pozostawieniem jedynie kopii w formie cyfrowej, jest prawidłowe.
Jak czytamy w ww. piśmie, jeżeli na gruncie przepisów o rachunkowości opisane przez spółkę dowody potwierdzają poniesione przez nią wydatki, stanowią dowody księgowe, będące podstawą wprowadzenia tych wydatków do ksiąg rachunkowych, taki sposób udokumentowania faktu ich poniesienia jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem dla celów podatkowych.
KIS wskazała również, że na podstawie art. 180 § 1 Op w postępowaniu podatkowym i kontrolnym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Na marginesie: początkowo KIS odmawiała wydania interpretacji, twierdząc, że ocena prawidłowości przechowywania dokumentów jedynie w formie elektronicznej dotyczy przepisów uor, które nie są przepisami prawa podatkowego. Podatnik uzyskał pozytywne dla siebie rozstrzygnięcie dopiero po wyroku NSA (z 5.11.2019, II FSK 1122/19), podtrzymującym w mocy wyrok WSA w Poznaniu z 24.01.2019 (I SA/Po 745/18).