WDT/WNT

Taki sposób postępowania wynika z § 11a rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15.10.2019 w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (DzU poz. 1988). Przepis ten obowiązuje od 1.10.2020 i początkowo przewidywał, że paragony z NIP nabywcy nie będą ujmowane w ewidencji VAT (i nowym pliku JPK_VAT) do 31.12.2020. Termin ten został wydłużony do 30.06.2021 mocą rozporządzenia MFFiPR z 17.12.2020 (DzU poz. 2326), które weszło w życie 31.12.2020.

Reguły dokumentowania wywozu towarów i ich dostarczenia do nabywcy na terytorium innego Państwa UE w ramach WDT regulują art. 42 ust. 3–5 i 11 ustawy o VAT, a od 1.01.2020 także przepisy rozporządzenia wykonawczego (282/2011) do dyrektywy. W „Objaśnieniach podatkowych z 17.12.2020 w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług” MF wskazał, jak interpretować ww. unormowania.

Od 1.10.2020 istnieje obowiązek wykazywania w ewidencji VAT i nowym pliku JPK_VAT oznaczeń niektórych dowodów sprzedaży i zakupu. Należą do nich dowody wewnętrzne (dla których właściwe jest oznaczenie WEW) – zob. § 10 ust. 5 pkt 2 oraz § 11 ust. 8 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15.10.2019 w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (DzU poz. 1988).

VAT podlega m.in. WNT za wynagrodzeniem na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT), w tym również przemieszczenie przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do niego towarów, z terytorium państwa UE innego niż Polska na terytorium Polski, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium innego państwa UE w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach WNT, albo zaimportowane, i mają służyć jego działalności gospodarczej (art. 11 ust. 1 ustawy o VAT).

Chodzi o ustawę z 28.05.2020 o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 1106).

Jak poinformowało Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej, umowa wyjścia przewiduje okres przejściowy do 31.12.2020. Zakłada on utrzymanie relacji między UE a Zjednoczonym Królestwem na dotychczasowych warunkach.

Jeżeli do końca 2020 przyszłe relacje między UE a Wielką Brytanią nie zostaną uregulowane, to od 1.01.2021 konsekwencje będą podobne do „bezumownego brexitu”. Nastąpi m.in. wprowadzenie ceł i kontroli celnych (jak dla krajów spoza UE), zmiany w zasadach rozliczania VAT i akcyzy.

Minister potwierdził tym samym prawidłowość stanowiska dominującego wśród sądów administracyjnych (zob. np. wyroki NSA z 11.01.2018, II FSK 3371/15, 8.05.2018, FSK 926/16, czy 21.01.2020, II FSK 576/18), jak również prezentowanego od około roku przez organy podatkowe (np. interpretacje KIS z 29.08.2019, 0112-KDIL3-3.4011.251.2019.1.AA, 10.12.2019, 0111-KDIB1-2.4010.411.2019.2.MZA, czy 31.12.2019, 0112-KDIL2-2.4011.38.2019.1.MM).

Tak. Przez eksport towarów – stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium UE przez:

• dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni), lub
• nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz – z nieistotnymi tu wyłączeniami (tzw. eksport pośredni),

Ministerstwo Finansów w komunikacie z 23.12.2019 poinformowało, że podatnicy w okresie przejściowym – od 1.01.2020 do dnia wejścia w życie przepisów implementujących regulacje dyrektywy 2018/1910 zmieniającej dyrektywę 112 – będą mogli stosować przepisy tej ustawy albo ustawy o VAT dotyczące:

• warunków zastosowania stawki 0% do WDT,
• transakcji łańcuchowych i określania miejsca dostawy,
• magazynów konsygnacyjnych.

W myśl updop i updof do przychodów podatkowych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług (VAT). Odpowiednio podatek naliczony (z pewnymi wyjątkami) nie jest kosztem uzyskania przychodów. Literalnie odczytując przepisy, organy podatkowe uważały jeszcze do niedawna, że wyłączenia te dotyczą tylko polskiego podatku od towarów i usług, który w ustawie o VAT jest zdefiniowany odrębnie od podatku od wartości dodanej obowiązującego w innych krajach UE (np. pisma KIS z 8.02.2019, 0111-KDIB1-1.4010.519.2018.2.SG, i 24.09.2018, KI0111-KDIB3-3.4018.5.2018.2.MS).