Godziny nadliczbowe w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego

Pracodawca, którego sytuacja finansowa pogorszyła się z powodu stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii koronawirusa, może wystąpić o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników (osoby w stosunkach pracy, nakładcy, zleceniobiorcy i zatrudnieni na umowach o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu, jeżeli z tego tytułu obowiązkowo podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym). Ma do wyboru złożenie wniosku o dopłatę ze środków:

W myśl uor:

• konta ksiąg pomocniczych zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniem zapisów kont księgi głównej; prowadzi się je w ujęciu systematycznym jako wyodrębniony system kont, kartotek (zbiorów kont), komputerowych zbiorów danych, uzgodnionych z saldami i zapisami na kontach księgi głównej (art. 16 ust. 1),

Wynika to z art. 52 ustawy z 14.05.2020 o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się̨ wirusa SARS-CoV-2 (DzU poz. 875, tzw. tarcza 3.0).

Nie. Należności z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy są wynagrodzeniami niezależnie od źródła pochodzenia środków na nie. Jak wynika choćby z załącznika do objaśnień do sprawozdawczości z zatrudnienia i wynagrodzeń, wynagrodzenia obejmują wypłaty pieniężne, wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym, stanowiące wydatki ponoszone przez pracodawców na opłacenie wykonywanej pracy (z wyjątkami, o których mowa w rozdz. VIII), niezależnie od źródeł ich finansowania (ze środków własnych lub refundowanych) oraz bez względu na podstawę stosunku pracy bądź innego stosunku prawnego lub czynności prawnej, na podstawie których jest świadczona praca lub pełniona służba.

Przewiduje je jedna z pozycji rządowej tarczy antykryzysowej – ustawa z 31.03.2020 o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (DzU poz. 568; większość jej przepisów weszła w życie z dniem ogłoszenia, czyli 31.03.2020).

Wprowadziła je nowelizacja z 31.03.2020 r. wielu ustaw, w tym tzw. specustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, która w przeważającej mierze weszła w życie z tą datą.

To konsekwencje podniesienia o prawie 267 zł przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w IV kwartale 2019 – do 5198,58 zł (komunikat Prezesa GUS z 11.02.2020, MP poz. 171) w porównaniu do analogicznego wskaźnika z III kwartału 2019 (4931,59 zł). Zyskają m.in. pracodawcy otrzymujący maksymalne refundacje przewidziane w tzw. ustawie antykryzysowej (art. 20 ust. 2 ustawy z 11.10.2013 o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy, DzU z 2019 poz. 669).

Podstawę dokonania potrącenia (PDP) należy pomniejszyć dodatkowo o kwotę zaliczki na PIT pochodzącej z wpłaty podstawowej finansowanej przez pracodawcę oraz o kwotę całej wpłaty podstawowej pokrywanej przez pracownika. Kwota wolna (minimalne wynagrodzenie netto) również podlega zmniejszeniu o te kwoty, ale naliczone od płacy minimalnej.

Grudzień 2019 r. i styczeń 2020 r. to pierwsze miesiące dokonywania wpłat do PPK przez największe podmioty zatrudniające (250+) z sektora prywatnego. Wpłaty te dzielą się na:

• obligatoryjne (podstawowe) – finansowane przez podmiot zatrudniający – w wysokości 1,5% podstawy, i przez uczestnika – 2% podstawy,
• dobrowolne (dodatkowe) – odpowiednio do 2,5 i 2% podstawy.

Zmiany podatkowe wpływające na sposób sporządzania listy płac obowiązują już od 2019 („zerowy PIT” od sierpnia, a wyższe koszty pracownicze i niższa stawka PIT od października). Jednak od 2020 obowiązki pracodawców uległy pewnej modyfikacji. Przykładowo zwolnienie podatkowe dla osób do 26. roku życia płatnik od 1.01.2020 stosuje „z automatu” do przychodów młodego pracownika, bez konieczności składania przez niego pisemnego oświadczenia, a pracownik nie może już wnioskować o objęcie go stawką PIT 17,75%. Inaczej też nalicza się zaliczkę na PIT w miesiącu, w którym dochody zatrudnionego przekroczyły 85 528 zł. Poniżej przedstawiamy obowiązujące zasady.

W 2020 minimalne wynagrodzenie za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi 2600 zł brutto (rozporządzenie RM z 11.09.2019 w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020, DzU poz. 1778). Za pracę w grudniu 2019 osoby zatrudnione na pełnym etacie, opłacane według najniższej stawki, powinny jednak otrzymać „starą” kwotę, czyli przynajmniej 2250 zł brutto – nawet jeśli pobory za grudzień otrzymały w styczniu.

Kwoty wolne to minimum, jakie pracodawca musi zostawić pracownikowi, z którego poborów dokonuje potrąceń. Stanowią one odpowiedni odsetek płacy minimalnej netto, wynosząc z tytułu potrąceń obowiązkowych:

• świadczeń niealimentacyjnych – 100% tej płacy,
• zaliczek pieniężnych – 75% tej płacy,
• kar pieniężnych – 90% tej płacy.

Najniższe wynagrodzenie za pracę osoby zatrudnionej na pełnym etacie wyniesie w przyszłym roku 2600 zł, czyli o 350 zł więcej niż w 2019. Wzrośnie też minimalna stawka godzinowa osób świadczących pracę na umowy cywilnoprawne – z 14,70 do 17 zł.

Wynikają one z ustawy z 30.08.2019 nowelizującej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU poz. 1835, dalej nowelizacja).

Docelowo (począwszy od dochodów uzyskanych od 1.01.2020) zryczałtowane koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, stosunku służbowego oraz pracy nakładczej wzrastają do (zmieniony art. 22 ust. 2 updof):